Friday

Η κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει τα επικοινωνιακά μέσα και την γνωστή προβοκατόρικη παρέμβαση, μαζί με την επίσημη αστυνομική καταστολή για να υποβαθμισει το συλλαλητηριο για την Μακεδονια !!!!.






Την Κυριακή 21/01 θα γίνει στην Θεσσαλονίκη το συλλαλητήριο με θέμα το ζήτημα της ονομασίας του κράτους -λέμε τώρα- των Σκοπίων.
     Η μεγάλη πλειοψηφία των συστημικών-μνημονιακών ΜΜΕ τηρεί σιγή ασυρμάτου, ή μάλλον στο θέμα αυτό έχει πέσει black-out. Και όταν τυχόν αναφερθεί κάτι σχετικό είναι για να υπάρξει κάποιο είδος ειρωνείας, ή κάποιο υποβολιμιαίο ερώτημα πλήρες υποψιών και υπονοούμενων του είδους: "ποιός διοργανώνει το συλλαλητήριο", "ποιός θα είναι ο κεντρικός ομιλητής", και άλλα παρόμοια.
     Οι πληροφορίες που συλλέγονται ως τώρα απ' το διαδίκτυο, απ' τις τοπικές κοινωνίες, και από λογής πηγές είναι πως από την νότια Ελλάδα, κι απ' όλα τα σημεία, είναι έτοιμα να αναχωρήσουν προς την Θεσσαλονίκη πάνω από 500 με 600 πούλμαν.
     Αν όντως συμβεί αυτό και δεν είναι το "σπασμένο τηλέφωνο" μιάς έτσι κι αλλιώς προβληματικής ενημέρωσης,
     ..θα έχουμε να κάνουμε με ένα από τα μεγαλύτερα συλλαλητήρια όλων των εποχών στην χώρα μας.
     Θα σημαίνει επίσης πως το συλλαλητήριο αυτό θα είναι λαϊκό, δεν θα έχει δηλαδή κεντρικό οργανωτή, σπόνσορα και καθοδηγητή,
     ..αφού μεσα σ' αυτή την συγκυρία κανένα κόμμα ή συλλογικός χώρος διαθέτουν την αξιοπιστία και την εμπιστοσύνη των πολιτών,
     ..ώστε να μπορέσουν να εμφυσήσουν και να διοργανώσουν μιά τέτοια θηριώδη κινητοποίηση.

     Θα έχει δηλαδή η κυβέρνηση και τα αφεντικά της να κάνουν με δυό απ' τους μεγαλύτερους εφιάλτες τους: το μέγεθος και την λαϊκότητα ενός συλλαλητηρίου,
     ..παραμέτρους που παραπέμπουν ίσως στην υποψία της λαϊκής αφύπνισης,
     ..που ενώ θα οφείλεται σε έναν εθνικό λόγο, εύκολα θα μπορεί μεθαύριο ή στο μέλλον να επεκταθεί και στα ζητήματα της δωσιλογικής μνημονιακής πολιτικής αυτής και των προηγούμενων κυβερνήσεων.

     Και τώρα η πρόβλεψη: Η κυβέρνηση και το σύστημα δεν θα το επιτρέψει (ή θα προσπαθήσει) αυτό με κανέναν τρόπο.
     Η συμμορία πολιτικής εξουσίας-συστημικών ΜΜΕ διαθέτει πολλά μέσα για τον σκοπό αυτό.
     Πρώτον η ενημέρωση ή η έλλειψη αυτής. Η πλήρης συσκότιση του επικείμενου γεγονότος.
     Δεύτερον η αρνητική προπαγάνδα, η διαβολή και η σπορά αμφιβολιών περί της χρησιμότητας, των "υποκινητών", και της "καταλληλότητας του χρόνου" του συλλαλητηρίου.
     Αυτά όλα πριν το συλλαλητήριο, σαν μέσα και μέτρα αποτροπής του ή (ακόμη καλύτερα) αποτυχίας του.
     Και αν κι εφόσον παρ' ελπίδα των κυβερνώντων και των εντολέων τους το συλλαλητήριο πραγματοποιηθεί με διαφαινόμενη επιτυχία και παλμό,
     ..σαν τρίτο και έσχατο μέσο,
     ..θα εξαπολύσουν το παρακράτος με τους κουκουλοφόρους και τους "γνωστούς-άγνωστους" να διαλύσουν, να εκφοβίσουν, να αποκαρδιώσουν κάθε ιδέα μελλοντικής κινητοποίησης και διαμαρτυρίας.


     Το σύστημα δεν θα ρισκάρει μιά πιθανή λαϊκή αφύπνιση για κανέναν λόγο και σκοπό,
     ..γιατί θα προοιωνίζεται γενικότερη αφύπνιση και ξεσηκωμό.

     Γι αυτό και θα την χτυπήσει με όση ψυχολογική και φυσική βία μπορέσει στην παρούσα συγκυρία.


     Με την ευχή το blog να πέσει έξω εντελώς στις προβλέψεις του,
     ..καλό Σαββατοκύριακο,

Thursday

Ναουμόφσκι (ΠΓΔΜ): "Κανένα κράτος δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλει νέο όνομα σε άλλη χώρα"



Ο εκπρόσωπος της ΠΓΔΜ στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για το ζήτημα της ονομασίας, Βάσκο Ναουμόφσκι, δήλωσε πριν από λίγο ότι οι προτάσεις που παρουσίασε σήμερα ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς "απέχουν πολύ από μία αξιοπρεπή λύση".
Σύμφωνα με τον ίδιο, το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων στηρίζεται στο Ψήφισμα 817 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, σχετικά με την αναζήτηση λύσης στο θέμα του ονόματος.
"Κανένα κράτος δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλει νέο όνομα σε άλλη χώρα, ούτε ο ΟΗΕ έχει το δικαίωμα να επιβάλει νέο όνομα σε κράτος μέλος του. Η χώρα μας έχει όνομα, το οποίο είναι "Δημοκρατία της Μακεδονίας", ένα όνομα που αποτελεί τη βάση της ταυτότητάς μας. Επίσης, σήμερα το 2018 κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την ύπαρξη του "μακεδονικού" λαού και της "μακεδονικής" γλώσσας. Από την πλευρά του διαμεσολαβητή (σ.σ. Μάθιου Νίμιτς) παρουσιάστηκαν σήμερα κάποιες ιδέες που πιστεύω ότι αποκλίνουν από αυτό το πλαίσιο και απέχουν πολύ από μια αξιοπρεπή λύση. Ωστόσο θα μεταφέρω τις προτάσεις αυτές στην πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας και αυτή θα είναι που θα λάβει θέση στο θέμα αυτό", δήλωσε ο Ναουμόφσκι στον τηλεοπτικό σταθμό των Σκοπίων, "Sitel".
Ο Βάσκο Ναουμόφσκι, ο οποίος είναι και πρέσβης της ΠΓΔΜ στην Ουάσιγκτον, τοποθετήθηκε εκπρόσωπος της χώρας στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για το θέμα της ονομασίας από την προηγούμενη κυβέρνηση του Νίκολα Γκρούεφσκι, στην οποία ένα διάστημα είχε διατελέσει και αντιπρόεδρος, αρμόδιος για ευρωπαϊκές υποθέσεις.
Τους προηγούμενους μήνες υπήρξαν δημοσιεύματα στον Τύπο των Σκοπίων που ανέφεραν ότι η νέα κυβέρνηση του Ζόραν Ζάεφ ίσως προχωρήσει στην αντικατάστασή του από εκπρόσωπο της ΠΓΔΜ στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, ωστόσο διατηρήθηκε στη θέση αυτή.

Συγκλονιστικό: Η μεγάλη ληστεία της Ελλάδoς με νούμερα




.

Αριθμοί και γεγονότα


Ο υπογράφων δέχεται ότι τα τριανταπέντε τελευταία χρόνια αρκετοί πολιτικοί πλούτισαν και κάποιοι υπερπλούτισαν ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού». Δέχεται επίσης ότι στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει αυξημένη διαφθορά. Όλα αυτά, σε μία δημοκρατία είναι ανιχνεύσιμα και κολάσιμα. Γι’ αυτό, «επαχθή χρέη» υπάρχουν και αναγνωρίζονται μόνον στις δικτατορίες τριτοκοσμικού και κομμουνιστικού τύπου. Αντιθέτως, στη δημοκρατία, η διαφάνεια – η οποία είναι και ένας από τους όρους λειτουργίας της – αποτελεί αντίδοτο στη διαφθορά και ενίοτε την αποτρέπει. Ωστόσο, ειδικά στην χώρα μας, υπάρχει μία άλλη, και πραγματική, διάσταση «επαχθούς χρέους» την οποίαν ουδείς τολμά να αναφέρει και, ακόμη περισσότερο, να αναδείξει. Γι’ αυτό, στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία μερική διάσταση αυτού του «επαχθούς χρέους» προβάλλοντας στοιχεία που με πολύ κόπο αναζητήσαμε και καταγράψαμε.

Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνουμε ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν προσήλθαν στην εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος της τελευταίας – και το συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί. Σίγουρα, όμως, σωρευτικά αντιπροσωπεύει κάποια δισεκατομμύρια ευρώ.
Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες – ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) – είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων. Τα τελευταία –όπως, για παράδειγμα, τα δωρεάν ταξίδια με την Ολυμπιακή Αεροπορία όλων των μελών των οικογενειών των εργαζομένων (;) στην εταιρεία, στην πρώτη θέση– επιβάρυναν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας κατά 4% του ΑΕΠ περίπου. Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται σε άλλα 120 δισ. ευρώ.
Επίσης, από το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος του δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το απίστευτο ποσόν των 500 δισ. ευρώ – κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. Το ποσοστό αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν.
Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια εφάπαξ.
Την περίοδο 1990-2009 καταγράψαμε επίσης για την Αθήνα 180 δήθεν φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας. Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. Από κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων.
Ατασθαλίες που, συνολικά, ξεπερνούσαν τα 20 δισ. δραχμές την εποχή εκείνη. Το ποσόν αυτό, βέβαια, ανεβαίνει σε αστρονομικά ύψη αν διαβάσει κανείς τις εκθέσεις του Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, ο οποίος, στην γνωστή έκθεσή του, περιγράφει τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, στις πολεοδομίες, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και γενικά σε δημόσιους οργανισμούς. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), το κόστος της διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει περί το 2% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα, ένα ποσόν της τάξεως των 5 δισ. ευρώ. Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε αισίως τα 120 δισ. ευρώ.
Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές», όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται κάποιοι νομικοί, που, υποκρίνονται ότι τώρα ανακαλύπτουν τον τροχό της διαφθοράς και της γραφειοκρατικής ασυδοσίας. Αυτοί που αναζητούν ενόχους και αποδιοπομπαίους τράγους για το αποκαλούμενο ελληνικό «επαχθές χρέος» και απειλούν με μηνύσεις και άλλα παρόμοια, καλά θα έκαναν να μάθουν …γραφή και ανάγνωση. Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.
Όλος αυτός ο εσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών. Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκουν. Έχοντας τεράστια χρέη στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή νομίζουν ότι θα εξοφλήσουν τα χρέη τους σε υποτιμημένες δραχμές, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ. Θα συμβεί, δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτε Σοβιετική Ένωση, στην οποίαν οι ολιγάρχες της νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου δολάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. Έτσι, η σημερινή Ρωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος.
Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γι’ αυτό και επιδιώκουν με κάθε μέσον να την αποκόψουν από την Ευρώπη. Δηλαδή, πέρα από τη μεγάλη ληστεία, οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν σήμερα και μία πολιτικο-θεσμική ανατροπή. Το θέμα είναι τεράστιο και οι διάφορες πτυχές του θα αναδεικνύονται όλο και πιο αδρά όσο κυλά ο χρόνος. Και ο χρόνος κυλά εφιαλτικά γρήγορα.

Σημειώσεις [1] Στάμος Ζούλας, Όσα δεν έγραψα…, Καστανιώτη, Αθήνα 2003, σ. 96. [2] Το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, όπως περιέγραψε ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Δ. Χαλικιάς. Βλ. τη μαρτυρία του σε συνέντευξη στον Π. Βασιλόπουλο (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 8.1.1988), η οποία παρατίθεται στο σχετικό άρθρο μου «Από το 1985 προβλεπόταν η πτώχευση», που είναι διαθέσιμο στο http://tiny.cc/j3jax [3] Δημήτρης Λ. Στεργίου, Το πολιτικό δράμα της Ελλάδος 1981-2005, Παπαζήση, Αθήνα 2005. [4] Νικόλαος Θέμελης, Τον δρόμον τετέλεκα, Ι. Σιδέρης, Αθήνα 1998.

ΑΠΟ ΤΟ 1985 ΠΡΟΒΛΕΠΟΤΑΝ Η ΠΤΩΧΕΥΣΗ


Οι αναζητούντες εξιλαστήρια θύματα για την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, ως φαίνεται, είτε έχουν βαθύ ύπνο είτε δεν γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση είτε, τέλος, αλλού το πάνε…
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Η ελληνική πορεία προς την πτώχευση όχι μόνον ήταν γνωστή και επαρκώς αιτιολογημένη με αλλεπάλληλα υπομνήματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και διεθνών οργανισμών προς τις ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά είχ επισημανθεί στον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου το 1985 από τα πιο επίσημα και έγκυρα χείλη: αυτά του τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Δημήτρη Χαλικιά.
Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, αναφέρουμε τα όσα είπε ο τότε διοικητής της ΤτΕ στον συνάδελφο Περικλή Βασιλόπουλο σε μία συζήτηση-εξομολόγηση η οποία δημοσιεύθηκε στον Οικονομικό Ταχυδρόμο στο τεύχος της 8ης Ιανουαρίου 1988 Χωρίς περιστροφές, ο κ.Δ.Χαλικιάς περιγράφει πώς το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, γεγονός που υποχρέσε την κυβέρνηση Αν.Παπανδρέου να ζητήσει σταθεροποιητικό δάνειο από την ΕΟΚ, τους όρους του οποίου ουδέποτε ετήρησε. Μάλιστα, για να πάρει το δάνειο αυτό, ο τότε πρωθυπουργός ανέθεσε τα ηνία της οικονομίας στον κ. Κ.Σημίτη, ο οποίος έχαιρε της εμπιστοσύνης των εταίρων μας, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του κ.Γεράσιμο Αρσένη.
Την περίοδο αυτή, ο Δ.Χαλικιάς χαρακτήρισε ως την πιο δραματική στιγμή της πολυετούς θητείας του στην Τράπεζα της Ελλάδος, επισημαίνοντας τα εξής:
«Το καλοκαίρι του 1985, λίγο πριν τις εκλογές του Ιουνίου, ζήτησα να δω τον τότε πρωθυπουργό κ.Ανδρέα Γ.Παπανδρέου. Το έκανα σπανίως, αλλά η επικοινωνία μαζί του ήταν πάντοτε ουσιαστική. Με δύο λέξεις καταλάβαινε τα πάντα. Τού είπα: Κύριε πρόεδρε, αν συνεχίσουμε την ίδια πορεία θα χρεοκοπήσουμε. Θα έχουμε στάση πληρωμών. Το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών πλησιάζει το 10% του ΑΕΠ και η Τράπεζα συντόμως δεν θα έχει ταμείο να πληρώσει. Χρειάζεται να σχεδιάσετε ένα πρόγραμμα σταθεροποιησης της οικονομίας.
»Μετά τις εκλογές, ο πρωθυπουργός μού ζήτησε να τού υποβάλω μία έκθεση με τις απόψεις μου, πράγμα που έκανα. Όταν την διάβασε μού τηλεφώνησε και μού ζήτησε να εγχειρίσω μία φωτοτυπία στον κ.Σημίτη, που είχε ήδη αναλάβει υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Ανάμεσα στον Οκτώβριο του 1985 και τον Φεβρουάριο του 1986 πέρασα μερικούς από τους πιο δύσκολους μήνες της θητείας μου. Τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της Τράπεζας της Ελλάδος είχαν πέσει κάτω από το ελάχιστο όριο ασφαλείας. Αν και γενικά την δεκαετία του 1980 το επίπεδο των διαθεσίμων ήταν γύρω στο 1 δισεκατομμύριο δολλάρια, είχαμε φθάσει μόλις στα 350 εκατομμύρια δολλάρία. Εάν δεν παίρναμε τον Φεβρουάριο του 1986 την πρώτη δόση του δανείου από την ΕΟΚ και εάν δεν είχαμε το σταθεροποιητικό πρόγραμμα Σημίτη, θα βαδίζαμε ευθέως στην κατάρρευση και την χρεοκοπία. Δεν είχαμε λεφτά να πληρώσουμε τις εισαγωγές μας. Δεν θα επρόκειτο για συναλλαγματική κρίση της δραχμής, όπως αυτές που γνωρίσαμε τον Μάϊο του 1994 ή τον Νοέμβριο του 1997, αλλά για κάτι πολύ χειρότερο. Αδυναμία κάλυψης των εξωτερικών πληρωμών της χώρας…».
Για την ιστορία σημειώνουμε ότι παρόμοιες επισημάνσεις έγιναν προς τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ.Ζακ Ντελόρ το 1994 με την γνωστή επιστολή του, από την Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων υπό τον καθηγητή Άγγελο Αγγελόπουλο το 1990 ύστερα από ενθάρρυνση του τότε πρωθυπουργού της Οικουμενικής Ξεν. Ζολώτα. Επίσης, από το 1995 έως το 2003 ακολούθησαν 16 κοινοτικές και διεθνείς εκθέσεις στις οποίες απερίφραστα τονιζόταν ότι η πορεία του ελληνικού δημοσίου χρέους παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τις τελευταίες προσπάθησαν να περιορίσουν οι κυβερνήσεις Κων. Μητσοτάκη την περίοδο 1990-1993 και Κ.Σημίτη το 1998-1999, με αποτέλεσμα να γίνουν στην Ελλάδα από τις συνδικαλιστικές μαφίες του Δημοσίου περί τις 2.500 απεργίες, συνολικού κόστους σε χαμένες ημέρες εργασίας περί τα 70 δισεκατ. ευρώ.
Κατά τα λοιπά, αναζητούνται ληστές στην χώρα!..

Καί μετά,πῆγε ὁ Παπούλιας (τοῦ Παπανδρέα) καί ὁ Σαμαρᾶς (τοῦ Μητσοτάκη) γιά νά ζητοῦν σήμερα νά φτιάξουν τήν μεγάλη Ἀλβανία ! ! !


Ἀλβανία 1980-1990 




28 Αυγούστου 1987: Όταν ο Κάρολος Παπούλιας προχωρούσε σε άρση εμπολέμου κατάστασης με την Αλβανία


Το 1991 η Αλβανία άνοιξε τις φυλακές και ο Σαμαράς τα σύνορα !
Καί σήμερα ...


 



Ἡ μία προδοσία μετά τήν ἄλλη ἀπό τούς πολιτικάντηδες τῆς ἑλλαδικῆς ! Καί τό ἄκρον ἄωτον : Συνεχίζετε νά τούς ψηφίζετε...

To ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, το ΣΝΟΦ και οι κομιτατζήδες


Τον Νοέμβριο του 1943 στελέχη του μακεδονικού γραφείου του ΚΚΕ σε συνδιάσκεψη της περιφερειακής επιτροπής του ΚΚΕ Φλωρίνης στο χωριό Δροσοπηγή  ίδρυσαν το ΣΝΟΦ.  Αποφασίστηκε να μην υπαχθεί τυπικά το ΣΝΟΦ στον ΕΛΑΣ αλλά να διαθέτει δικές του ένοπλες μονάδες. Μέσω του ΣΝΟΦ κύριος σκοπός των κομμουνιστών ήταν να προσεταιριστούν τους σλαβόφωνους της Μακεδονίας, καθώς εώς τότε οι κατακτητές  είχαν κατορθώσει να πάρουν με το μέρος τους και να εξοπλίσουν ένα υπολογίσιμο τμήμα της συγκεκριμένης κοινότητας. Αντίστοιχες προσπάθειες προσεταιρισμού των σλαβόφωνων της Βαρντάρσκα (σημερινά Σκόπια) έκαναν και οι αντάρτες του Τίτο.
 Το ΣΝΟΦ εξαρχής είχε σκοπούς αυτονομιστικούς, δηλαδή στόχευε στην απόσπαση της ελληνικής Μακεδονίας απ’τον εθνικό κορμό. Αυτό φυσικά ήταν εν γνώσει της ηγεσίας του ΚΚΕ/ΕΑΜ/ΕΛΑΣ που επεδείκνυε χαρακτηριστική ανοχή στην αυτονομιστική δραστηριότητα των σνοφιτών, παρά το ότι επισήμως δεν υιοθετούσε τις ανθελληνικές θέσεις τους. Λόγω αυτής της ανοχής της κομμουνιστικής ηγεσίας, τα στελέχη του ΣΝΟΦ απέκτησαν μία ελευθερία κινήσεων στην περιοχή και προπαγάνδιζαν ανοιχτά τις θέσεις τους για ανεξάρτητη Μακεδονία προσπαθώντας να προσελκύσουν σλαβόφωνους ρευστής εθνικής συνείδησης που έτειναν είτε προς την Βουλγαρία είτε προς τον Τίτο.

 Παράλληλα, στις αρχές του 1944 οι Γερμανοί σχημάτισαν μία νέα πολιτοφυλακή αποτελούμενη από σλαβόφωνους, με την επωνυμία Οχράνα. Αυτή ήταν η διάδοχη κατάσταση του Κομιτάτου που είχαν ιδρύσει πρωτύτερα οι Ιταλοί, και εν πολλοίς στηριζόταν στο ανθρώπινο δυναμικό του Κομιτάτου. Για τον λόγο αυτό τα μέλη της Οχράνα παρέμεναν γνωστοί σαν κομιτατζήδες. Επίσης, η βουλγαρική επιρροή στην Οχράνα ήταν αρκετά ισχυρότερη απ΄ότι ήταν στο Κομιτάτο, επειδή οι Γερμανοί άφηναν στους Βούλγαρους μεγαλύτερα περιθώρια δράσης απ’ότι οι Ιταλοί που κατείχαν την περιοχή ως τον Σεπτέμβριο του 1943. Αυτό οφειλόταν στο ότι οι Γερμανοί δεν είχαν βλέψεις στην δυτική Μακεδονία, εν αντιθέσει με τους Ιταλούς.
Αυτό όμως που περιέπλεκε τα πράγματα ήταν ότι και οι κομιτατζήδες μιλούσαν για αυτονομία της Μακεδονίας. Άλλωστε από την δεκαετία του ‘20 οι Βούλγαροι στόχευαν στην απόσπαση της Μακεδονίας είτε δια της  απευθείας προσάρτησής της στην Βουλγαρία είτε δια της δημιουργίας μίας αυτόνομης Μακεδονίας που θα ήταν προσανατολισμένη προς την Βουλγαρία και θα ενωνόταν αργότερα μαζί της. Τώρα, και λόγω της διαφαινόμενης ήττας του Άξονα, η δεύτερη επιλογή φάνταζε ρεαλιστικότερη για τους Βούλγαρους.
 Έτσι παρετηρείτο το φαινόμενο του να υπάρχουν δύο -τυπικά αντίθετες- οργανώσεις σλαβόφωνων (ΣΝΟΦ και Οχράνα) που να στοχεύουν στην προσέλκυση του ίδιου πληθυσμού χρησιμοποιώντας παρόμοια αυτονομιστική φρασεολογία. Έτσι η διάκριση μεταξύ τους έγινε αρκετά δύσκολη και μοιραία αναπτύχθηκαν και δίαυλοι επικοινωνίας.
 Γενικότερα πάντως, το ΣΝΟΦ απέτυχε να δημιουργήσει δικούς του οπαδούς και αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία ακόμα και απ’τους βουλγαρίζοντες σλαβόφωνους. Αυτό που κατάφερε ήταν το ότι λειτούργησε σαν καθαρτήριο για πολλούς πρώην φιλο-αξονικούς βουλγαρόφιλους σλαβόφωνους που εν μία νυκτί μετετράπησαν σε δήθεν "αντιστασιακούς" αυτονομιστές. Παρέμεναν όμως σταθεροί στον ανθελληνισμό. Αυτό συνέβαινε κυρίως μες στο 1944 οπότε και η τροπή του πολέμου έγερνε ολοένα σε βάρος του Άξονα και τα καιροσκοπικά βουλγαρίζοντα στοιχεία έσπευδαν να αλλάξουν αφεντικό.
  
 Βέβαια, προσχωρήσεις κομιτατζήδων στον ΕΛΑΣ είχαν ήδη ξεκινήσει απ’τον Ιούνιο 1943 όταν γύρω στους 50-60 κομιτατζήδες απ’την ευρύτερη περιοχή του Άργους Ορεστικού εντάχθηκαν στον ΕΛΑΣ. Το ίδιο έγινε και τον Οκτώβριο με άλλους 47 κομιτατζήδες απ’τον Απόσκεπο και άλλους 10 απ’το Βατοχώρι. Ο Πασχάλης Καλλιμάνης, που ήταν αρχηγός των κομιτατζήδων του Καλοχωρίου, τον Ιούλιο του 1943 με άλλους 16 συνεργάτες του πέρασαν στον ΕΛΑΣ.

 Για το 1944 ενδεικτικά αναφέρουμε:
 - Στα Κορέστια τοπικά στελέχη του ΣΝΟΦ προσήλκυσαν παραπάνω από 100 κομιτατζήδες στον εφεδρικό ΕΛΑΣ.
 - Ο γραμματέας της επιτροπής ΣΝΟΦ Κορεστίων Ναούμ Πέιος εξασφάλισε την προσχώρηση πάνω από 40 κομιτατζήδων στον ΕΛΑΣ από γειτονικά χωριά. Ο ίδιος μαζί με τον Κεραμιτζή μεσολάβησαν για την προσχώρηση των κομιτατζήδων του Καρά Ορμάν  σε ομάδα του ΕΛΑΣ της Φλώρινας.
 - Ο Φώτης Κεραμιδάς ήταν βουλγαρόφιλος κομιτατζής που αργότερα έγινε γραμματέας της Επιτροπής του ΣΝΟΦ Βασιλειάδας,
 - Ο Μενέλαος Γκέλες απ΄την Φλώρινα ανέπτυξε απ’το 1941 δραστηριότητα υπέρ της Βουλγαρίας και ήταν στενός συνεργάτης του βούλγαρου αξιωματικού Κάλτσεφ που ήταν ο ιθύνων νους της βουλγαρικής προπαγάνδας στην Μακεδονία. Ο Γκέλες κατέληξε ηγετικό στέλεχος του ΣΝΟΦ Φλωρίνης.
- Ακόμα και μετά την διάλυση του ΣΝΟΦ, τον Αύγουστο του 1944 ο Μιχαήλ Κεραμιτζής (πρώην στέλεχος του ΣΝΟΦ και του ΕΛΑΣ και εθνοσύμβουλος στην ΠΕΕΑ) έγραφε μετά από επιχειρήσεις αφοπλισμού κομιτατζήδων:
  "Οι περισσότεροι κομιτατζήδες έχουν έρθει με το μέρος μας. Απ’τους 300 που είχαν προσχωρήσει τελευταίως στον ΕΛΑΣ, έχουν αποκηρυχτεί μόνο έξι"

 Η πρώτη επίσημη εμφάνιση των αυτονομιστών του ΣΝΟΦ υπήρξε η Περιφερειακή Συνδιάσκεψη ΣΝΟΦ Καστοριάς που συγκλήθηκε στο Δενδροχώρι της Καστοριάς στις 12-13 Απριλίου 1944 απ'τον κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ. Εκεί πλέον με ψηφίσματα είτε προς την ΠΕΕΑ, είτε ακόμα και προς τους Συμμάχους, είτε με ανοιχτές αναφορές στο Ήλιντεν, φάνηκαν ξεκάθαρα οι ανθελληνικοί σκοποί του ΣΝΟΦ.
 Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την ρήξη τον Μάιο του 1944 με την κομματική ηγεσία του ΚΚΕ που απέφευγε να υιοθετεί επισήμως τέτοιες ακραίες θέσεις για το μακεδονικό που προκαλουσαν αντιδράσεις.  Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ αποφάσισε την διάλυση του ΣΝΟΦ και η απόφαση διαβιβάστηκε στην περιφερειακή επιτροπή του κόμματος στην Καστοριά. Πολλοί σνοφίτες αποπέμφθηκαν, ενώ συνελλήφθησαν οι Πασχάλης Μητρόπουλος και Ναούμ Πέιος.
 Μία εβδομάδα όμως μετά, ο Πέιος αφέθη ελεύθερος, κατόπιν παρέμβασης του Κεραμιτζή, και προσέφυγε μαζί με άλλους 30 σλαβόφωνους (πιθανότατα κομιτατζήδες) στους γιουγκοσλάβους παρτιζάνους. Εκεί τέθηκε υπό την προστασία του Ντέιαν, τοπικού ηγέτη των παρτιζάνων, για λογαριασμό του οποίου στρατολογούσε κομιτατζήδες. Αργότερα επέστρεψε και ανέλαβε πόστο στον ΕΛΑΣ, πριν τα γεγονότα του Οκτωβρίου του 1944 με το τάγμα του Γκότσε.. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τον Μητρόπουλο που αφέθη ελεύθερος κατόπιν παρέμβασης της διοίκησης της 9ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ.

Κάπως έτσι τελείωσε η ιστορία του ΣΝΟΦ που είχε ήδη εκθέσει τους κομμουνιστές.
 Δεν τελείωσε όμως η αμαρτωλή σχέση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ με τους κομιτατζήδες και με τους αυτονομιστές.



  Τα στοιχεία για την ανάρτηση προέρχονται απ΄τον α' τόμο του βραβευμένου απ'την Ακαδημία Αθηνών, έργου "Λεηλασία φρονημάτων" του Ιωάννη Κολλιόπουλου.

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΖΗΤΟΥΣΕ ΤΟ ΚΚΕ ΣΧΕΔΟΝ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ












Το ξεγύμνωμα του ΚΚΕ έρχεται στο φώς και μπορεί κάθε Έλληνας πλέον να απαγκυστρωθεί από την μαυρίλα που είχαν ρίξει στην Ιστορία 40 χρόνια τώρα το αριστερο-κουμμουνιστικό κατεστημένο που ελέω Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είχαν καταλάβει τα ΠΑΝΤΑ σε αυτό το κράτος που ονομάζεται Ελλάς... Όλη η προσπάθεια και η αγωνία να αναγνωρισθούν οι  "αγωνιστές της ¨εθνικής" αντίστασης" ἠταν στην ουσία ένας αγώνας να παραποιηθεί η Ιστορία και η αλήθεια  για τον πραγματικό ρόλο του ΚΚΕ και της αριστεράς γενικότερα. Όπου και αν κοιτάξει κανείς, από τον αγώνα για την απελευθέρωση της Μακεδονίας, την Μικρασιατική Καταστροφή έως και την περίοδο της κατοχής ( από τον Ιούλιο του 1941 και μετά γιατί έως τότε οι Γερμανοί ήταν καλοί λόγω συμφωνίας με την μαμά Μόσχα) ΜΟΝΟ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ! 

Κάποιες από αυτές θα δούμε που πραγματοποιήθηκαν την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής. Είναι συμφωνίες που έχουν γίνει με τους Βουλγάρους και έχουν ώς τελικό στόχο την διάλυση της Ελλάδος την οποία τεμάχιζαν και μοίραζαν ένθεν κακείθεν λες και ήταν κτήμα τους...

Ιδού:




Πετρίτσι 12 Ιουλίου 1943



Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας, ύστερα από την διάλυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, έχοντας υπ’ όψιν την έως τώρα πολιτική γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς και τις τελευταίες οδηγίες της, και με την επιθυμία να εργαστούν από κοινού για την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη δράση της, με τελικό σκοπό την εγκαθίδρυση στην Βαλκανική Ένωσης Σοβιετικής Δημοκρατίας και να λύσουν μια για πάντα τις διαφορές ανάμεσα στους λαούς της Βαλκανικής, αποφασίζουν με τους αντιπροσώπους τους που υπογράφουν το σύμφωνο αυτό, του συντρόφου Γιάννη Ιωαννίδη* , εκ μέρους του ΚΚΕ και του συντρόφου Δούσαν Δασκάλωφ, εκ μέρους του Κ.Κ. Βουλγαρίας, τα εξής : 





1. Τελικός σκοπός και των δυο κομμάτων καθορίζεται η εγκαθίδρυση στην Βαλκανική Ένωσης Σοβιετικών Δημοκρατιών που θα περιλαμβάνει την Ελλάδα, την Μακεδονία και την Σερβία 
2.Τα Κ.Κ. Ελλάδος Βουλγαρίας είναι ελεύθερα να κανονίσουν την τακτική της δράσης τους, για να φτάσουν στον τελικό σκοπό, όπως αυτά νομίζουν καλύτερα. 
3.Για την ασφάλεια των συνόρων, και τα δυο κόμματα θα εργασθούν ώστε τα σύνορα της Βουλγαρίας και της Σερβίας να πιάνουν από τον Δούναβη με τέλος βορείως του Φιούμε στην Αδριατική. 
4. Στην Βουλγαρία θα δοθεί διέξοδος εδαφική στο Αιγαίο. 
5. Η Ινσταμπούλ και τα στενά των Δαρδανελίων θα αποτελέσουν ανεξάρτητη και αυτόνομη δημοκρατία, υπό τον έλεγχο της Ε.Σ.Σ.Δ. 
6. Η Μακεδονία η Ελληνική, Βουλγαρική και Σερβική δηλαδή η χώρα που συμπεριλαμβάνεται μέσα στον ποταμό Νέστο και το όρος Ροδόπη, τα όρη Ρίλα, Οσνικώφ, Σάρ από Βορρά, τις Αλβανικές Άλπεις και την Πίνδο από Δυσμάς, το Όρος Όλυμπος και το Αιγαίο από  Νότον, με την νήσο Θάσο, θα αποτελέσουν Ανεξάρτητη Αυτόνομη Σοβιετική Δημοκρατία μέσα στην ΕΣΔ της Βαλκανικής .

Επίσημες γλώσσες θα είναι η ελληνική και η Βουλγαρική.

Το Σύμφωνο αυτό διατυπώθηκε στα ελληνικά

Και στα Βουλγαρικά

Πετρίτσι 12 Ιούλη 1943

Για το ΚΚΕ  Γιάννης Ιωαννίδης

Για το ΚΚΒ  Δούσαν Δασκάλωφ

( Το παραπάνω αποτελεί ακριβές αντίγραφο εκ του ευρεθέντος στο Κομμουνιστικό Αρχείο) 










Το Ιανουάριο του 1944 στις Καρυδιές Εδέσσης η υπογραφή ενός νέου Συμφώνου μεταξύ ΚΚΕ που εκπροσωπούσε ο Ανδρέας Τζήμας ( αποφυλακισθείς ως Βούλγαρος από τους Γερμανούς, στην Ακροναυπλία)  και τον ΣΝΟΦ  εκπροσωπούσε ο περιβόητος αρχικομιτατζής εγκληματίας πολέμου λοχαγός Κάλτσεφ.

Ιδού:



Αι επαρχίαι Κιλκίς, Παιωνίας, Αλμωπίας, Γιαννιτσών, Εδέσσης, Αριδαίας, Φλωρίνης και Καστοριάς εκχωρούνται από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ως ζώνη δράσης του ΣΝΟΦ. * *

Το ΣΝΟΦ έχει το δικαίωμα να επεκτείνει την ζώνη δράσης του και σε άλλες νοτιότερες επαρχίες .






11.    Ο Βουλγαρικός στρατός κατοχής της Μακεδονίας παίρνει την υπόσχεση να καταλάβει τα αστικά κέντρα της Μακεδονίας, ύστερα από την αποχώρηση των Γερμανών και την παράδοση τούτων στις αρχές του ΕΑΜ

 2.  ΕΑΜ και ΣΝΟΦ αποφασίζουν από κοινού την δημιουργία αυτόνομου Μακεδονικού κράτους Σοβιετικής οργάνωσης, το οποίο θα ζητήσει να μπεί κάτω από την προστασία της ΕΣΣΔ

 3.  Για την ενίσχυση ΕΑΜ-ΣΝΟΦ αναλαμβάνεται η υποχρέωση της πλαισίωσης της Διεθνούς Μεραρχίας που θα ιδρυθεί στο Καϊμακτσαλάν από Βούλγαρους Αξιωματικούς και ο εφοδιασμός της με πυρομαχικά.

4.Να φροντίσουν οι Βούλγαροι για την κατασυκοφάντηση κάθε δυναμικού εθνικιστικού στοιχείου στις αρχές κατοχής ( σ.σ. εννοεί τους Γερμανούς)  ώστε να μην αναπτυχθεί εθνικιστική κίνηση. Καθιερώνεται ως σημαία της Σοβιετικής  Δημοκρατίας  Μακεδονίας, η βουλγαρική με αντίθετη φορά των χρωμάτων και με αστέρια στο κέντρο».

 Για το ΕΑΜ ΕΛΑΣ Ανδρέας Τζήμας

Για τον ΣΝΟΦ  Αντών Κάλτσεφ

Wednesday

Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, Εξαρτημένη Κυβέρνηση Απόστολος Δοξιάδης


Απόστολος Δοξιάδης



Xρονιάρες μέρες, ο πρωθυπουργός έγινε πάλι ρεζίλι στον Δυτικό κόσμο. Αντικείμενο για μια ακόμη φορά η υπόθεση των οκτώ τούρκων αξιωματικών. Την Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου, η Δευτεροβάθμια Επιτροπή Ασύλου αναγνώρισε ως πρόσφυγα τον πρώτο από αυτούς, απονέμοντας πολιτικό άσυλο. Η είδηση αναφέρθηκε μόνο στην Ελλάδα και στην Τουρκία: ως τιμή για τη δημοκρατία μας στα ελληνικά μέσα, ως «σκάνδαλο», «προσβολή», και «αθέτηση υπόσχεσης», στα τουρκικά, που ελέγχει ο τρόμος του Ερντογάν. Αλλά η είδηση δεν γράφτηκε αλλού γιατί ανήκε, κατά τη γνωστή διατύπωση, στο είδος «σκύλος δάγκωσε άνθρωπο». Κοινώς, δεν αποτελούσε είδηση, γιατί στις πολιτισμένες χώρες θεωρείται απόλυτα φυσική η παραχώρηση ασύλου σε έναν άνθρωπο που διώκεται ως τάχα «τρομοκράτης» από ένα τύραννο που τρομοκρατεί, φυλακίζει, βασανίζει και ενίοτε δολοφονεί τους πολιτικούς αντιπάλους του. Το Σάββατο όμως ο έλληνας πρωθυπουργός πρόσφερε το «άνθρωπος δαγκώνει σκύλο». Σε Ευρώπη, Αμερική, και αλλού, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης ανακοίνωσαν, πολλά σε πρωτοσέλιδα, ότι «ο Τσίπρας μπλόκαρε τη χορήγηση ασύλου στον τούρκο πιλότο». Το ότι σε μια χώρα που δηλώνει ότι σέβεται τη διάκριση εξουσιών και τις ανθρώπινες αξίες, ο ίδιος ο πρωθυπουργός ζήτησε να ακυρωθεί η απόφαση της αρμόδιας υπηρεσίας να σώσει έναν αθώο από τα αιματοβαμμένα μπουντρούμια του Ερντογάν-ναι, αυτό είναι είδηση.


Το ρεζιλίκι θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο αν τα διεθνή μέσα ήξεραν περισσότερες λεπτομέρειες.

Η πρώτη είναι ότι η επονείδιστη πράξη του έλληνα πρωθυπουργού αποτελεί απλώς συνέχεια στη σειρά που άρχισε με την παράνομη υπόσχεση του στον Ερντογάν, Ιούλιο του 2016, να του παραδώσει τους οκτώ αξιωματικούς, σειρά που συνέχισε με πολλαπλές απόπειρες παρέμβασης στο έργο της ανεξάρτητης ελληνικής Δικαιοσύνης.  Η δεύτερη λεπτομέρεια είναι ότι η τελευταία δήλωση Τσίπρα για τους Οκτώ πριν προσπαθήσει να μπλοκάρει την απόφαση της Επιτροπής Ασύλου, που έγινε μάλιστα παρουσία του Ερντογάν, ήταν ότι «στην Ελλάδα το θέμα του ασύλου ανήκει στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη».  Η τρίτη, και σημαντικότερη λεπτομέρεια είναι το περιεχόμενο της απόφασης της Επιτροπής, που διαλύει όλα τα ψέματα που είπε για τους Οκτώ η τουρκική κυβέρνηση και τα οποία υιοθετεί ακόμη πρόθυμα ο έλληνας πρωθυπουργός. Το μεγαλύτερο από όλα αυτά είναι ότι οι οκτώ ικέτες αξιωματικοί είναι πραξικοπηματίες.

     

Ο Άρειος Πάγος, στην ιστορική του απόφαση προ έτους, διέταξε να μην εκδοθούν οι Οκτώ γιατί στην Τουρκία δεν υπάρχει σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ότι δηλαδή μια δημοκρατία δε στέλνει ανθρώπους, αθώους ή ενόχους, σε μια χώρα όπου το καθεστώς βασανίζει τους εχθρούς του, τους καταδικάζει με δίκες-παρωδία από πειθήνιους δικαστές που διατήρησαν τη θέση τους μετά το πογκρόμ του Ερντογάν στη Δικαιοσύνη, και όπου ακόμη και πολίτες μπορούν να δολοφονούν όποιους δεν αρέσουν στον δικτάτορά τους ατιμώρητα-αυτό και διά νόμου. Όμως η Δευτεροβάθμια Επιτροπή Ασύλου μπήκε στην ουσία. Μελέτησε τις κατηγορίες, εξέτασε σε βάθος τα στοιχεία, άκουσε εμπειρογνώμονες, και έκρινε ότι ο αξιωματικός Σουλεϊμάν Οσκαϊνακτζί δεν συμμετείχε στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και δεν διέπραξε όχι μόνο δολοφονίες ή τρομοκρατικές ενέργειες αλλά ούτε καν άλλη αξιόποινη πράξη.

Συμπέρασμα: διώκεται απλώς και μόνο για πολιτικούς λόγους.

Είμαι σίγουρος ότι στο Μαξίμου δε μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν την απόφαση της Επιτροπής, αλλά ούτε καν τον νόμο για το άσυλο, που ψήφισαν οι ίδιοι. Διαβάζοντας τον νόμο θα μάθαιναν ότι μόνος αρμόδιος να προσφύγει κατά της απόφασης της Επιτροπής είναι ο Υπουργός Εσωτερικών. Διαβάζοντας την απόφαση θα μάθαιναν ότι με τέτοια θωράκιση στοιχείων και επιχειρημάτων, η αίτηση ακύρωσης της κυβέρνησης θα την κάνει να φάει ακόμη μια φορά τα μούτρα της, προσβάλλοντας την ανεξάρτητη δικαιοσύνη, και άρα τη δημοκρατία. Κι αυτό γιατί είναι εξαρτημένη από το ποταπότερο πάθος, και για άτομα και για κυβερνήσεις: τη δειλία.

     

Ενός κακού τεθέντος, μύρια έπονται. Ύστερα από το διεθνές ρεζιλίκι της αίτησης ακύρωσης, ανέλαβε να καλύψει τη ντροπή του πρωθυπουργού ο εντεταλμένος ψεύτης του, Δημήτρης Τζανακόπουλος. Υπάρχουν τριών τύπων ψεύτες: αυτοί που όταν το ψέμα αποκαλυφθεί το παραδέχονται, αυτοί που το αρνούνται, και αυτοί που λένε ότι αυτό που εννοούσαν ψευδόμενοι είναι το ακριβώς αντίθετο αυτού που είπαν. Ας πούμε, έστω ότι κάποιος εν γνώσει της αναληθείας της δήλωσης λέει στη γυναίκα του «τα ροζ παπούτσια σου είναι στη ντουλάπα». Εάν η γυναίκα του ψάξει και δει ότι τα παπούτσια δε βρίσκονται εκεί, ο ψεύτης πρώτου τύπου το παραδέχεται και λέει την αλήθεια, φερ' ειπείν ότι δάνεισε τα παπούτσια στην ερωμένη του. Ο ψεύτης δεύτερου τύπου θα πει ότι την τελευταία φορά που είδε τα παπούτσια ήταν στη ντουλάπα, και δεν έχει ιδέα τι συνέβη. Ο ψεύτης τρίτου τύπου όμως θα ισχυρισθεί πως λέγοντας ότι τα παπούτσια είναι στην ντουλάπα εννοούσε ότι εκεί έπρεπε να είναι αν η γυναίκα του δεν ήταν αφηρημένη και τα άφηνε αλλού.

Ο Τζανακόπουλος είναι ψεύτης τρίτου τύπου, όπως μας ξαναθύμισε επανειλημμένα αυτές τις μέρες. Αρθρογράφοι και αντιπολίτευση είχαν επισημάνει την ανακολουθία του πρωθυπουργού: ενώ είχε πει ότι το θέμα του ασύλου ανήκει στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, μόλις αυτή αποφάσισε, ζήτησε να την ακυρώσει.  Ο Τζανακόπουλος, βιαστικούλης και νευρικούλης όπως πάντα, στην αρχή τουιτάρισε ότι οι Επιτροπές δεν εκφράζουν τη Δικαιοσύνη μαζί με κάτι φιλοσοφικά περί διάκρισης Μοντεσκιέ και Ρουσώ. (Τρέχα γύρευε). Μετά συμβουλεύτηκε κάποιον που ήξερε και πήγε να τα μπαλώσει λέγοντας ότι «οι αποφάσεις των Επιτροπών έχουν οιονεί δικαιοδοτικό χαρακτήρα, αλλά είναι ατομικές διοικητικές πράξεις που προσβάλλονται με αίτηση ακύρωσης». Πάλι τα'κανε μαντάρα. Οι πράξεις των Επιτροπών δεν προσβάλλονται επειδή είναι «ατομικές διοικητικές», αλλά επειδή κάποιοι νόμοι προβλέπουν ότι κάποιες πράξεις, ακόμη και της Δικαιοσύνης, προσβάλλονται.  Και τότε ο Τζανακόπουλος αρίστευσε στο ψέμα τρίτου τύπου: θέλησε να μας πείσει ότι ο Τσίπρας έκανε την αίτηση ακύρωσης για να στείλει το θέμα στην πραγματικά ανεξάρτητη δικαιοσύνη, και όχι στην «οιονεί», της Επιτροπής. Με άλλα λόγια, κατά Τζανακόπουλο, η κυβέρνηση έφτυσε τη Δικαιοσύνη για να τη σώσει.

Όμως χαμένος στη μελέτη του Μοντεσκιέ και του Ρουσώ, ο Τζανακόπουλος δεν παρατήρησε το ουσιαστικότερο: όταν μιλάμε για ανεξάρτητη δικαιοσύνη, ή την «οιονεί» των Επιτροπών ή αυτή που αρέσει στον ίδιο, των Διοικητικών Εφετείων, εννοούμε ανεξάρτητη από την εκτελεστική εξουσία. Όταν δηλαδή ο πρωθυπουργός είπε ότι το θέμα του ασύλου ανήκει στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, οι νοήμονες άνθρωποι απανταχού του πλανήτη κατάλαβαν ότι ο πρωθυπουργός δε θα κάνει καμία παρέμβαση στο έργο της.
Και μετά, μόλις η ανεξάρτητη Δευτεροβάθμια Επιτροπή απεφάνθη, ο Τσίπρας θέλει να ακυρώσει την απόφασή της, καταργώντας την ανεξαρτησία της. Πράξη άξια του μετρ της κωλοτούμπας.


Ο Απόστολος Δοξιάδης είναι συγγραφέας



ΤΑ ΝΕΑ