ΕΑΜ.. Γραμματόσημο ή κωλόχαρτο;

Με αφορμη την έκδοση - από τα Ελληνικά Ταχυδρομεία - "Αναμνηστικής!!" σειράς γραμματοσήμων (δείτε εδώ), με θέμα τα 75 χρόνια από την ίδρυση του αλήστου μνήμης ΕΑΜ.

Αν ζούσαμε τότε το 1941, ίσως στην δίνη του καταστροφικού πολέμου, κι εμείς αρχικώς να είχαμε γίνει στην αρχή και για πολύ λίγο, εξ αγνοίας και άδολουπατριωτισμού μέλη του. Ουδείς ψόγος..τότε. Σήμερα όμως που γνωρίζουμε, την Ιστορική πραγματικότητα και τα τετελεσμένα γεγονότα, τη πληρη αλήθεια, είναι δειλία, υποκρισία, ύβρις προς τους μαρτυρες της αλήθειας, συνενοχή στην εξαπάτησι, να αποδεχθούμε το ψεύδος την διαστροφή την πλάνη, ως εάν η Ιστορία και αμέτρητες βασανισμένες ψυχές, δεν υπήρξαν ποτέ...

Καταγράφω τις ιστορικές θέσεις προσωπικοτήτων εγνωσμένης αντικειμενικότητος για το ΕΑΜ.

1. Γεώργιος Παπανδρέου ο επικαλούμενος Γέρος της Δημοκρατίας

1. 1 «…..Όσοι σωθούν από την μανία του κατακτητού, «κινδυνεύουν από την αδελφοκτόνο μανία των κουμμουνιστικών οργανώσεων..Ο Ελληνικός λαός, αγωνιών διερωτάται, πως και πότε θα σωθή από τα εγκλήματα και την κατατυράννησιν των δυναμικών οργανώσεων του ΕΑΜ, σπονδυλική στήλη των οποίων, ηγετική δύναμις είναι το Κομμουνιστικόν Κόμμα, το οποίον ενώ αποτελεί ελαχίστην μειοψηφίαν του Ελληνικού λαού, ασκεί δια των οργανώσεών του  τρομοκρατίαν.

Διότι πρέπει να γνωσθή ότι το ΕΑΜ επέρασεν από τρείς φάσεις. Κατ' αρχάς υπήρξε μεγάλη εθνική, ηθική, λαϊκή δύναμις. Βαθμιαίως όμως έγινε η αποκάλυψις των πολιτικών του σκοπών. Ο λαός αντελαμβάνετο ότι η σημαία του εθνικού αγώνος εχρησιμοποιείτο υπό της κομμουνιστικής ηγεσίας του ΕΑΜ δια την προετοιμασίαν της μετακατοχικής επικρατήσεως δια την βιαίαν κατάληψιν της εξουσίας εκ μέρους του κομμουνιστικού κόμματος. Και τότε άρχισε η Δευτέρα φάσις, αι αμφιβολίαι και αι επικρίσεις του λαού, δια την κατάπνιξιν των οποίων, η κομμουνιστική ηγεσία του ΕΑΜ, κατέφυγεν εις την βίαν, την καταδυνάστευσιν και την δίωξιν του λαού. Και τότε το ΕΑΜ εισήλθε εις την τρίτηνφάσιν, η οποία πλέον έχει διαμορφωθεί οριστικώς. Επαυσε να είναι εθνική, λαϊκή δύναμις, έγινε λαομίσητον. Και αποτελεί πλέον την ένοπλον οργάνωσιν της ελαχίστης μειοψηφίας η οποία ασκεί απηνή, αιματηρά τρομοκρατίαν εναντίον της μεγάλης πλειονοψηφίας»

(Πολιτική και Διπλωματική Ιστορία της Ελλάδος1941-1945.» Ι.Κοραντή, εκδόσεις «ΕΣΤΙΑΣ», Επιστολή του Γ.Παπανδρέου προς την Ελληνικήν Κυβερνησιν και το Συμμαχικόν Στρατηγείον)

1.2. «Ένοχοι προδοσίας δεν είναι μόνον όσοι συνεργάζονται με τον εχθρό. Είναι όσοι σκοτώνουν Έλληνες αγωνιστές της ελευθερίας. Το ΚΚΕ ως ηγετική δύναμις του ΕΑΜ ΕΛΑΣ, βαρυνεται με ευθύνες Εμφυλίου πολέμου. Η ώρα είναι τραγική για το έθνος και τον λαό μας ο Εμφύλιος πόλεμος μαίνεται. Ο πληθυσμός της υπαίθρου σφαγιάζεται κατά χιλιάδας και ζητεί στέγην στην καρδια του χειμώνα μεσα στα σπηλαια. Οι πόλεις και τα χωριά μας παραδίδονται στις φλόγες. Η υπόληψις της Ελλάδος και του Εθνικού μας αγώνα ελαττώνεται στην συνείδησι τω Συμμάχων μας.. Ας απελευθερωση το ΚΚΕ την χωραν από την δυναμικήν κατοχην του και ας αποδωση από τώρα την ελευθερίαν που υπόσχεται δια το μελλον..»

(Η Απελευθερωσις της Ελλαδος Β Εκδοσις Αθηναι 1945)

2. Κ. Τσάτσος (Ακαδημαικος, Καθηγητής, Προέδρος Δημοκρατίας) 2.1 «..Η αναγνώριση του ΕΑΜ αντί να φέρη τη λήθη, ξύπνησε μνήμη νεκρών και σφαγιασμένων». Απο τη φύση μου δεν είμαι φανατικός. Αναγνωρίζω το κομμουνιστικό κόμμα που κινείται στα συνταγματικά πλάισια, έστω και άν ξέρω ότι πολιτική του είναι, μόλις βρή ευκαιρία, να τα σπάση και να επιβάλη ένα μονοκοματικό ολοκληρωτικό καθεστώς. Αλλά δεν ανέχομαι την παραχάραξη της Ιστορίας. Ακόμη λιγότερο την παραχάραξη που γίνεται για δημαγωγικούς σκοπούς. Δέχομαι το παρόν και το μέλλον του κομμουνιστικού κόμματος. Δεν δέχομαι το παρελθόν του στην Ελλάδα, ακριβώς διότι πιστεύω στην Ελλάδα.

«Λογοδοσία Μιάς Ζωής» Κ.Τσάτσου, Οι εκδόσεις φίλων 2ος τόμος, σελίς 619

2.2 «.. Στην Ελλάδα ο κομμουνισμός πέρα από την εσωτερική κοινωνική πολιτική, είχε τη δική του εξωτερική πολιτική. Οπως εβαζε την ιδέα του ανθρώπου κάτω απο την ιδέα της κοινωνικής τάξης, έτσι έβαζε την ιδέα του Έθνους κάτω από την ιδέα του κομουνιστικού κινήματος. Και εν ονομότι αυτού του τελευταίου, πρόθυμα έκανε παραχωρήσεις ελληνικών εδαφών στους ιδεολογικά ομολόγους βορείους, οι οποίοι ήταν πρώτα εθνικιστές και ύστερα κομμουνιστές, ενώ φανατικοί αφελείς δικοί μας, οραματιζόμενοι μια ομοσπονδία βαλκανικών λαών, όλων κομμουνιστών, δεν ενδιαφέρονταν για τα εδαφικά σύνορα της Ελλάδος. Τέτοιοι ήταν εκείνοι που διηύθηναν το ΕΑΜ, οπου πολλοί αθώοι και αφελείς είχαν ανεπανόρθωτα εμπλακεί. Προς τα εκεί αυτοί βαδίζανε. Και θα κατόρθωναν πιθανώς το 1944 να επιτύχουν το σκοπό τους, αν δεν έκαναν λάθη τακτικής. Αν δεν έσφαζαν πέρα απο το ανεκτό όριο, ώστε να προκαλέσουν την αντίδρασι των και των πιο αδρανών και των πιο φοβισμένων. Αν δε έβγαζαν τόσο γρήγορα το προσωπείο του πατριώτη και αν αντί να υπακούσουν στον Τίτο, υπάκουαν στον Στάλιν, που για γενικότερους λόγους είχε παραχωρήσει την Ελλάδα στην ζώνη επιρροής της Μεγάλης Βρετανίας..»

(Λογοδοσία μια ζωής εκδόσεις των φίλων Τόμος δεύτερος σελίς 616)

2.3 «...Θέλω όμως να διαστείλω το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ απο τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις. Κατά τι διαφέρει αυτή η ομάδα από όλες τις άλλες? Πρώτα, κατά το ότι παράλληλα με τον αγώνα κατά των Γερμανών, έκαμε αγώνα εναντίον όλων των Ελλήνων που δεν ήσαν κομμουνιστές, εναντίον των Ελλήνων που μπορούσαν να τους γίνουν εμπόδιο στην επιβολή ενός κομμουνιστικού καθεστώτος. Και όσο προχωρούσαμε προς την απελευθέρωση, αύξανε η δράση τους για την επιβολή του κομμουνιστικού καθεστώτος. Σκοπός τους ήταν όχι η εκδίωξη των Γερμανών, αλλά η μετά την απελευθέρωση επικράτησή τους….. Η δευτέρα διαφορά είναι ότι το ΕΑΜ- ΕΛΑΣ στον αγώνα για την επιβολή του δικού του καθεστώτος και κατά την διάρκεια της κατοχής και μετά, μεταχειρίσθηκε ως μέσον την εξόντωση εκείνων των διαφωνούντων που μπορούσαν να σταθούν εμπόδιο στους σκοπούς των. Και εφρόντιζαν με την συνομωτική τους τέχνη όλους αυτούς να τους στιγματίσουν ως προδότες του αγώνος, ενώ αυτοί αντιδρούσαν όχι στον εθνικό, αλλα μόνο στο δικό τους καθεστωτικό αγώνα. Ακόμη και την άμυνα εναντίον των σφαγέων την παρουσίαζαν ως εθνική προδοσία. Εσφαξαν τον Ψαρρό και τους αξιωματικούς του τους αφόπλισαν. Επιτέθηκαν τρείς φορές εναντίον του Ζέρβα ώσπου να τον διαλύσουν. Εξόντωσαν όλες τις μικρότερες αντιστασιακές οργανώσεις που δεν προέρχονταν από το Κ.Κ. Ολοφάνερη γίνεται αυτή η πολιτική όταν σκεφθούμε την ανταρσία του στρατού και του στόλου στην Μέση Ανατολή, που επιβεβαίωνε την παρουσία της Ελλάδος στον αγώνα. Ποιά δικαιολογία μπορεί να βρεθεί σε αυτό το πολιτικό έγκλημα? Και έρχεται σήμερα ένας νόμος και αναγνωρίζει το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ως εθνική αντίσταση που τελειώνει στις 19 Οκτωβρίου 1944, ενώ το ιδιο το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ από την ημερομηνία αυτή έως τον Ιούλιο του 1949, με την ίδια ηγεσία, με την ίδια οργάνωση, με τις ίδιες μεθόδους, με τα ίδια στελέχη συνεχίζει τον καθεστωτικό αγώνα που άρχισε το 1942. Με ποιό δικαίωμα ερχόμαστε να αμνηστεύσουμε τα πρώτα χρόνια του εγκλήματος αλλά και στην συνέχεια τα υπόλοιπα όταν δεν υπήρχε πιά εχθρός στην Ελλάδα αλλά μόνο Ελληνες που εξακολουθούσαν να σφάζονται από τους ίδιους ανθρώπους με τις ίδιες μεθόδους? Αναγνωρίζοντας το πρό της 19ης Οκτωβρίου 1944 ΕΑΜ ως Εθνική Αντίσταση, αναγνωρίζουμε ως εθνική αντίσταση και εκείνους που οργάνωσαν την σφαγή των Δεκεμβριανών…»

3. Θεμιστοκλής Σοφούλης (Βενιζελικός ο δικηγόρος των ''διωκομένων δημοκρατικών πολιτών'', και ανένδοτος αντίπαλος της Δεξιάς). «Υπολείπεται η εξέτασις του ζητήματος των ανταρτικών σωμάτων, των οποιων ο εμφύλιος σπαραγμός προκαλεί την γενικήν απογοήτευσιν,…δεδομένου ότι ο βασικός στόχος του ΕΑΜ είναι η επικράτησίς του προς βιαίαν επιβολήν ιδίων επιδιώξεων…. Εις την συνείδησιν του λαού και κατ' εξοχήν του λαού της Υπαίθρου, εμφανίζεται πλέον το ΕΑΜ ως μία μεγάλη πληγή δια το παρόν και ως φορεύς μεγαλυτέρων κινδύνων δια το μέλλον,… Εξ αγνοίας η παραγνωρίσεως των εν Ελλάδι προσώπων και πραγμάτων παρεδόθη ο ανταρτικός αγών εις χείρας ανευθύνων αναρμοδίων και επικινδύνων προσώπων. Και αποτέλεσμα είναι ότι ο απελευθερωτικός αγών διεμορφώθη έργω ως κίνησις μόνον καταστροφής του Ελληνικού λαού… Η Ελλάς στενάζει σήμερον υπό την πίεσιν διττής κατακτήσεως του αλλοδαπού εχθρού και του ημεδαπού κατακτητού ο οποίος εν ονόματι της ελευθερίας κατεργάζεται, και αυτός την υποδούλωσιν της Ελλάδος δια πυρός και σιδήρου…. Ο Ελληνικός Λαός δεν απέστερξε ποτέ να υποστή και τας μεγαλυτέρας θυσίας προς εξυπηρέτησιν του συμμαχικού αγώνος. Αλλ' υποβάλλεται σήμερον εις βαρυτάτας θυσίας και τεραστίας καταστροφάς. Δια τούτο λαμβάνω το θάρρος να υποβάλλω δι' υμών μίαν θερμήν παράκλησιν. Να δοθή προς το ΕΑΜ η διαταγή να παύση του λοιπού η αγρία, η απάνθρωπος συμπεριφορά απέναντι μεμονωμένων αιχμαλώτων, όχι συνήθως εκ του πεδίου της μάχης αλλ' εξ' ενέδρας η τυχαίας συναντήσεως. Οι πενήντα-εκατό Γερμανοί αιχμάλωτοι τους οποίους μέχρι τούδε εφόνευσε το ΕΑΜ, δεν επιφέρουν βεβαίως αισθητήν μείωσιν της μαχητικής δυνάμεως του εχθρού, εκόστισεν όμως ο φόνος αυτών δι' αντίποινα εις τον Ελληνικόν Λαόν την εξολόθρευσιν πλείστων κωμοπόλεων και χωρίων και πολλάς χιλιάδας θανατικών εκτελέσεων ομήρων. Εκ της αφορμής αυτής ο Ελληνικός Λαός εθρήνησε μέχρι τούδε νεκρούς πολύ περισσοτέρους από τους πεσόντας ενδόξως κατά τον ιταλικόν πόλεμον ολόκληρον. Προσβάλλεται δε κυρίως η τιμή του Ελληνικού λαού εκ της θηριώδους αυτής διαγωγής του ΕΑΜ, δηλαδή της σφαγής μεμονωμένων αιχμαλώτων.»

Πολιτική και Διπλωματική Ιστορία της Ελλάδος1941-1945.» Ι. Κοραντή, εκδόσεις «ΕΣΤΙΑΣ» . Τόμος 1ος, σελίς 252, Επιστολη της 18ης Ιανουαρίου 1944, προς τον Υπουργόν Στρατιωτικων της εν Καιρω Ελληνικής Κυβερνήσεως)

4. Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου, διανοούμενος, κοινωνιολόγος και δημοσιογραφος τροτσκιστής στα νιάτα του)

Η ίδρυσις του ΕΑΜ ΚΑΙ του ΕΛΑΣ

«..Όταν την 22αν Ιουνίου του 1941 εξαπέλυσε ο Χίτλερ την αιφνιδιαστικήν επίθεσιν του κατά της Σοβ. Ρωσσίας, οι Έλληνες Κομμουνιστές τα έχασαν. Και χρειάσθησαν εβδομάδας ολοκλήρους, έως ότου συνέλθουν και χαράξουν νέαν γραμμήν επι τη βάσει έξωθι οδηγιών. Η "εθνικη" αντίστασις, της οποίας εμφανίζονται πρωτεργάται, ήτο πλέον δι αυτούς αντίστασις κατά των εχθρών της Ρωσσίας και μόνον συμπτωματικώς "εθνικη". Αν δεν εμεσολάβει η γερμανοσοβιετική σύγκρουσις, το ΚΚΕ υπό τας ιδίας συνθήκας κατοχής θα εξελίσσετο εις άθλιον πρακτοράτος του Χιτλερισμού. Παρήλθον αρκετοί μήνες έως ότου το ΚΚΕ προσανατολισθή εις τα δημιουργηθείσας νέας συνθήκας. Η 27η Σεπτεμβρίου του 1941, η οποία φέρεται ως ημερομηνία ιδρύσεως του ΕΑΜ (όπως και ο Ιανουάριος του 1942 ως μην ιδρύσεως του ΕΛΑΣ) είναι εντελώς πλασματικαί ημερομηνίαι, που αντιπροσωπεύουν μόνον την εκ των υστέρων επιθυμίαν του ΚΚΕ, όπως εμφανισθή ως έγκαιρος οργανωτής της αντιστάσεως. Ενώ η αλήθεια είναι ότι πολύ βραδύτερον ακόμη και το ΕΑΜ ήτο άγνωστον."

(Ανατομια της επαναστάσεως, Αθηναι 1952 του Θ. Παπακωνσταντίνου)

5. Άφησα τελευταιο ένα σημαίνον στέλεχος του ΚΚΕ Τον Γιάννη Ιωαννίδη ηγετικό στέλεχος και βουλευτής του ΚΚΕ, αντιστασιακός, μέλος της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης και της ηγεσίας του ΔΣΕ

«..Ο κρατικός μηχανισμός είναι σχεδόν σμπαραλιασμένος. Στρατος δεν υπάρχει και τα σωματα ασφαλείας δεν λειτουργούν κανονικά. Μια πρωτοφανής εξαθλιωσι του λαού τον σπρώχνει στα άκρα σε επαναστατικές λύσεις Το κόμμα μας ανασυγκροτείται και οργανώνει το ΕΑΜ, μπαίνει επικεφαλής του λαού στην πάλη για την εθνική μας απελευθέρωσι. Μόνον η μπότα του ξένου κατακτητή κρατεί την κατάστασι.

Οι στρατιωτικές δυνάμεις των Γερμανών και των Ιταλών που βρίσκονται στην Ελλαδα, συγκρατούν το ξέσπασμα του λαού. Μόλις κλονισθεί η στρατιωτική δύναμη του Άξονα, τοτε το ξεσήκωμα του λαού θα είναι αναπόφευκτο.

Στο κόμμα μας θα πέσει τότε το ιστορικό καθήκον να οργανώσει την εξέγερση αυτή του λαού, να μπει επικεφαλής και φροντίζοντας να εφαρμοστούν όλοι οι νομοί και οι κανόνες της ένοπλης εξέγερσης και του εμφυλίου πολέμου να οδηγήσει τον λαό στη νίκη ..στον δρόμο της οριστικής και κοινωνικής απελευθέρωσης

(Ιωαννιδη Γιαννη Αναμνήσεις Προβλήματα της πολιτικής του ΚΚΕ Στην Εθνική Αντίστασι εκδόσεις θεμέλιο 1949)