Δεν φταίει το ΝΑΤΟ δεν φταίει η Ευρωπαική ένωση ούτε οι Αμερικανοί. Ο εχθρός είναι εντός των τοιχών και είναι πάντα ο ίδιος όπως απροκάλυπτα πλέον αποκαλύπτεται παρακάτω.

Σχόλιο Διόδοτου: Σάς υποσχόμαστε ότι θα το πληρώσετε πολύ ακριβά αυτό το έγκλημα κατά της πατρίδος μας, κατά της νόησής μας, κατά της ελευθερίας μας.





πηγή: hellasxg

diodotos


Το διαβάσαμε από το: Όχι δε φταίει το ΝΑΤΟ δε φταίει η Ευρωπαική ένωση ούτε οι Αμερικανοί. Ο εχθρός είναι εντός των τοιχών και είναι πάντα ο ίδιος όπως απροκάλυπτα πλέον αποκαλύπτεται παρακάτω. http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2019/06/blog-post_8778.html#ixzz5s9UtdHeC

Σύμβαση Cooper: Ελλάδα, η Πλουσιότερη Χώρα του Πλανήτη

Η Σύμβαση «Cooper» υπάρχει στο Yπουργείο Bιομηχανίας (άγνωστο αν έχει περιέλθει τώρα στο υπουργείο Οικονομικών ή το Ανάπτυξης) και παραδίδεται – σαν “ιερό κείμενο”- από υπουργό σε υπουργό! Στην Σύμβαση αυτή, δεσμεύονται τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά» της Ελλάδος, μαζί με τον υδάτινο μας πλούτο, από ένα Αμερικανικό consortium εταιρειών!


Η Ελλάδα έχει υπογράψει και δεσμεύεται από την Σύμβαση «Cooper» της οποίας η χρονική ισχύς, εληξε την 31η Δεκεμβρίου του 2010, ενώ η διάρκειά της ήταν για 70 έτη!Αν, μάλιστα, η σημερινή κυβέρνηση δεν προβεί στις ανάλογες ενέργειες, δηλαδή αν δεν απαντήσει αρνητικά στην εταιρεία Hugh Cooper & Co Inc Chemical Construction Corporation, προβλέπεται αυτόματη ανανέωση της σύμβασης για άλλα 25 έτη!!!Διαβάστε μερικά ορυκτά που έχει το ελληνικό υπέδαφος που στο ρεπορτάζ θα έχετε την ευκαιρία να δείτε λεπτομέρειες…..

Λιγνίτη – Αλουμίνιο – Βωξίτη – Μαγγάνιο – Νικέλιο – Σμηκτίτες – Μαγνήσιο – Χρωμίτη – Ουράνιο – Οσμιο και φυσικά Πετρέλαιο και Φυσικό αέριο. Εύστοχος ήταν ο τίτλος της Αθηναϊκής το 1999 όταν χαρακτήρισε τη Βόρεια Ελλάδα «Θησαυροφυλάκιο». Βέβαια αφήσαμε τελευταίο τον Χρυσό που εκμεταλλεύεται ως ένα σημείο ο Τζώρτζ Σόρος.


Τώρα, όμως γεννάται, ένα ερώτημα: Τώρα που λήγει αυτή η επαχθής σύμβαση Cooper θα την ανανεώσουμε; Θα βρεθούν πολιτικοί που θα συναινέσουν σε επανάληψη του εγκλήματος ή θα πάρουμε τον πλούτο μας στα χέρια μας και θα ξεχρεώσουμε και διαολοστείλουμε ΔΝΤ και Τοκογλύφους στον αγύριστο;

  Η 70ετής ισχύς της Συμβάσεως, αληθεύει ότι εκπνέει, την τελευταία ημέρα του επομένου μηνός Δεκεμβρίου; Ποιοι απαρτίζουν αυτό το Αμερικανικό «consortium» εταιρειών; Τι προτίθεται να πράξει η κυβέρνηση;

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΑΤΣΗ

Τη Σύμβαση «Cooper» αποκάλυψε ο Δημήτρης Μπάτσης στο βιβλίο του «Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Τα νέα βιβλία» το 1947! Το αποτέλεσμα αυτής της αποκάλυψης ήταν να τουφεκιστεί ο Δ.Μπάτσης μαζί με τον Ν. Μπελογιάννη το 1952!!!Ο οικονομολόγος και δικηγόρος Δημήτρης Μπάτσης αναλύει στο εν λόγω βιβλίο τους μηχανισμούς παράνομου πλουτισμού που συνδέθηκαν με την παραλαβή, κατεργασία και διανομή των εφοδίων της ΟΥΝΡΑ στη μεταπελευθερωτική Ελλάδα.

Γράφει ο Μπάτσης: «Η σύμβαση αυτή, που έγινε γνωστή με το όνομα Κούπερ, συνομολογήθηκε για διάρκεια 70 ετών ως το 2010 μ.Χ.! Δίνει αποκλειστικό δικαίωμα εκμετάλλευσης της δύναμης των νερών του ποταμού Αχελώου, στις θέσεις Κρεμαστά, Πρεβέντζα, Κριεκούκι και των παραπόταμων Μέγδοβα, Αγραφιώτικου, Ασπροπόταμου, δικαίωμα ίδρυσης υδροηλεκτρικών εγκαταστάσεων για παραγωγή ηλεκτρενέργειας και εγκαταστάσεων μεταφοράς ενέργειας στα κέντρα κατανάλωσης, δικαίωμα χρησιμοποίησης της ενέργειας που θα παραχθεί για τις ηλεκτροχημικές και ηλεκτρομεταλλουργικές βιομηχανίες που θα ιδρύσει η ανάδοχος εταιρία. Τέλος δικαίωμα μεταφοράς και χρησιμοποίησης της ηλεκτρενέργειας για φωτισμό και κίνηση σε άλλες περιοχές (άρθρο 1 της σύμβασης παράγ. 1 εδάφια α’ – ζ΄).


Προβλέπεται η αναγκαστική απαλλοτρίωση των εδαφών που είναι απαραίτητα για την εκτέλεση της σύμβασης, η σύσταση δουλειών, η χρησιμοποίηση δωρεάν δημόσιων κτημάτων, η προμήθεια δωρεάν οικοδομικών υλικών και κοιτασμάτων από λατομεία κρατικά (άρθρο 4 σύμβασης), ατέλειες και αφορολόγητο για εισαγωγή των υλικών της, εκτός από εισαγωγικό δασμό όχι πάνω από 2 1/2 % αξίας (άρθρο 50, παράγρ. 1 και 2), προστασία τιμών των προϊόντων της κ.ά. Ακόμα προβλέπεται δικαίωμα ειδοποίησης της εταιρίας στην περίπτωση που το κράτος θα αποφάσιζε την εκμετάλλευση των ποταμών Αλιάκμονα, Μόρνου, Φίδαρη οπότε η εταιρία θα έχει το δικαίωμα να υποβάλει και γι’ αυτούς τους ποταμούς μελέτες και προτάσεις (άρθρο 56, παράγρ.2, σύμβασης)».

Και παρακάτω: «Σε περίπτωση λήξης της σύμβασης (Κούπερ) το Δημόσιο «υποκαθίσταται μεν» στα δικαιώματα του αναδόχου, υποχρεώνεται όμως να πληρώσει σε αυτόν τις μη αποσβεσθείσες δαπάνες! Δε φτάνει δηλαδή ότι η ξένη επιχείρηση θα έχει στο μεταξύ πραγματοποιήσει αμύθητα κέρδη, αλλά θα ζητάει και απόσβεση των εγκαταστάσεών της από την εθνική οικονομία».

Το κείμενο δημοσιεύτηκε με τα αρχικά του συγγραφέα στο περιοδικό «Ανταίος» (10 Μαΐου 1946). Ο Δημήτρης Μπάτσης συνελήφθη στην τελευταία φάση της υπόθεσης Μπελογιάννη και εκτελέστηκε με τους Ν. Μπελογιάννη, Η. Αργυριάδη και Ν. Καλούμενο στις 30 Μαρτίου 1952…”
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΤΣΗΣ

Η Συνομωσία κατά της Ελλάδος, από ΟΛΟΥΣ τους Πολιτικούς .
Κυριακή 30 Μαρτίου 1952, τρεις τα ξημερώματα.
«Οι καταδικασμένοι σε θάνατο Νίκος Μπελογιάννης, Δημήτρης Μπάτσης, Ηλίας Αργυριάδης
και Νίκος Καλούμενος πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Μία ασυνήθιστη μέρα και ώρα για εκτελέσεις ακόμη και για κείνη την ταραγμένη εποχή …;.»
«Ούτε οι Γερμανοί δεν μας σκότωναν έτσι. Περίμεναν το φως της αυγής, για να πεθάνουμε στο φως σαν άνδρες, όπως ζήσαμε.» Εεε τότε δεν υπήρχε η 37 Νοέμβρη, για να το κάνει !
Ότι ο Δημήτρης Μπάτσης εκτελέστηκε πλάι στον Νίκο Μπελογιάννη δεν ήταν τυχαίο. Ότι εκτελέστηκε για το βιβλίο του και τις ανακαλύψεις του, ούτε κι αυτό είναι τυχαίο.
Ότι μια γενιά Ελλήνων αγνόησε την ύπαρξη του βιβλίου και τον συγγραφέα του και αυτό δεν ήταν τυχαίο.
Το κατεστημένο είχε πολλές και βαριές ενοχές για να μπορέσει να σταθεί στο έργο του Μπάτση και να αντλήσει από αυτό έστω και λίγα διδάγματα.
Όποιος θέλει ας ψάξει να βρει ποιος ήταν αυτός ο πατριώτης, και μην μπερδέψετε τα πολιτικά στην μέση γιατί τότε θα σας χαρακτηρίσω κι εγώ, μαϊμούδες, όπως ακριβώς αποκαλούν τους ανθρώπους, οι Επικυρίαρχοι.
Συνοπτικά το βιβλίο ασχολείται με την Ελλαδίτσα μας :
Α Η Αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων
Β Το Οικονομικό σχέδιο για την εκβιομηχάνιση
Γ Εκβιομηχάνιση και Βιωσιμότητα.
Δύο λόγια μόνο

Η εργασία μου αυτή γράφτηκε με την βέβαιη προοπτική πως παρ όλα τα εμπόδια και παρ όλες τις πολύμορφες επεμβάσεις, ο ελληνικός λαός που πάντα αγωνίζεται ηρωικά θα ανοίξει και πάλι με τον αγώνα του διάπλατα τον δρόμο για μια ελεύθερη δημοκρατική ανοδική πορεία, και θα αρχίσει με τον ίδιο ενθουσιασμό , με την ίδια ορμή και αυτοθυσία να χτίσει την ερειπωμένη από την ναζιστοφασιστικη κατοχή και τον οικτρό εμφύλιο, πατρίδα.

Η Ελλάδα θα γίνει οικονομικά και εθνικά πραγματικά ελεύθερητότε και μόνο τότε που η ανοικοδόμηση αυτή γίνει από τον λαό της.


Θα σπάσουν τα δεσμά και θα αλλάξει ριζικά η διάρθρωση της σημερινής οικονομίας μας, θα ανοίξει δηλαδή ο δρόμος για να λυτρωθούν οι πιο ενεργές παραγωγικές και άξιες δυνάμεις της νεοελληνικής κοινωνίας μας.

Ο δρόμος αυτός μας οδηγήσει στην ορθολογική διάγνωση και οργάνωση και στη σχεδιασμένη ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας , στη δημιουργία ανώτερης τεχνικής βάσης, στη γοργή συσσώρευση των οικονομικών αυτών δυνατοτήτων και μέσων που θα δώσουν την ευκαιρία να ανθήσει και σε μας μια γερή, προοδευτική-προοδεμένη κοινωνική ζωή.

Για το χτίσιμο αυτής της νέας Ελλάδας δουλεύουν σήμερα , μέσα σε τραγικές πραγματικά συνθήκες και αψηφώντας κάθε κίνδυνο , όλοι οι επιστήμονες που βλέπουν μπροστά, όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι των επιστημών πλάι και μαζί με τον αδάμαστο Ελληνικό λαό, προσφέροντας ακόμη και την ζωή τους, ότι πολυτιμότερο δηλαδή έχουν, προσπαθώντας έτσι να στεριώσουν όσο το δυνατό περισσότερο την νίκη του.

Σε όλους αυτούς τους πραγματικούς ηρωικούς αγωνιστές προσφέρω και εγώ την μικρότατη αυτή συμβολή.

Δημητρης Μπατσης.
Αθηνα, ΕΜΠ , Ιουνιος 1947.

Η διπλή εκμετάλλευση

Στο κείμενο που ακολουθεί, ο οικονομολόγος και δικηγόρος Δημήτρης Μπάτσης, συγγραφέας του σημαντικού έργου «Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα» (εκδ. «Τα νέα βιβλία», 1947) αναλύει τους μηχανισμούς παράνομου πλουτισμού που συνδέθηκαν με την παραλαβή, κατεργασία και διανομή των εφοδίων της ΟΥΝΡΑ στη μεταπελευθερωτική Ελλάδα. Το κείμενο δημοσιεύτηκε με τα αρχικά του συγγραφέα στο περιοδικό «Ανταίος» (10 Μαίου 1946), το επιστημονικό περιοδικό της Αριστεράς που διηύθυνε ο Μπάτσης και το οποίο εκδόθηκε για να υποστηρίξει τη θέση περί βιωσιμότητας της Ελληνικής οικονομίας. Ο Δημήτρης Μπάτσης συνελήφθη στην τελευταία φάση !!? της υπόθεσης Μπελογιάννη και εκτελέστηκε με τους Ν. Μπελογιάννη, Η. Αργυριάδη και Ν. Καλούμενο στις 30 Μαρτίου 1952.

«Είναι γνωστό ότι από την ημέρα που άρχισαν νάρχονται τα εφόδια της ΟΥΝΡΑ στη χώρα μας, άρχισε ταυτόχρονα αγώνας όλων των εμπορικών, τραπεζιτικών και βιομηχανικών συγκροτημάτων για τη χρησιμοποίησή τους σαν μέσου αύξησης του κεφαλαίου και της εξαγωγής μεγάλου υπερκέρδους. Είναι γνωστός ο αγώνας των βιομηχάνων να μετατρέψουν τη βιομηχανοποίηση των κλωστοϋφαντουργικών υλών σε επικερδέστατη επιχείρηση, όπου εκτός από το ‘νόμιμο’ κέρδος θα εισέπρατταν και διαφορά σε όφελός τους από το εικονικό ποσοστό της φύρας που ζητούσαν να κατακυρωθεί για κάθε μονάδα παραγομένου προϊόντος. Οι έμποροι επίσης ζητούσαν ανάλογες παραχωρήσεις και ωφελήματα για τη διαχείριση και πούληση των εφοδίων. […] Τα πράγματα όμως πήραν την οριστική τους λύση από τον τρόπο που κανόνισε τα εκκρεμή ζητήματα η κυβέρνηση. […]


Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει Πρώτον: ότι παύει ουσιαστικά και αυτός ο υποτυπώδης κρατικός έλεγχος που υπήρχε και δεύτερον: ότι ιδιοκτήτες των εφοδίων και πρώτων υλών γίνονται οι εμποροβιομήχανοι. Να σε τι μεταφράζεται το οικονομικό αυτό πραξικόπημα: Οι εμποροβιομήχανοι θα διαχειρίζονται και θα βιομηχανοποιούν με τον τρόπο που τους συμφέρει καλύτερα τα εφόδια και τις ύλες. Θα είναι ελεύθεροι να διοχετεύουν τις ποσότητες εκείνες που θα τους εξασφαλίζουν άνετη πραγματοποίηση του κέρδους τους. Θα είναι ακόμα ελεύθεροι ν’ αναμιγνύουν με δικές τους ύλες τις πρώτες ύλες της ΟΥΝΡΑ. Θα έχουν περιορισμό στην τιμή διάθεσης;

Κι αν έχουν τέτοιο περιορισμό, η εξασφάλιση του κέρδους των θα είναι σίγουρη, γιατί θα πραγματοποιείται πολύ νωρίτερα από την αγορά (με τη φύρα, την απόκρυψη, την κλοπή στον υπολογισμό του κόστους, τα εξευτελιστικά ημερομίσθια). Αλλά το πιο σίγουρο τμήμα του μονοπωλιακού κέρδους θα εξασφαλιστεί γι’ αυτούς “έξω από την παραγωγή” σε βάρος του Δημοσίου και της κατανάλωσης (ουσιαστικά δηλαδή με πολλαπλάσια επιβάρυνση της τιμής των εφοδίων για τον καταναλωτή και φορολογούμενο λαό).

Θα εξασφαλιστεί με τη συμφωνία εξόφλησης των πρώτων υλών με δόσεις με προκαταβολή μονάχα του 40% της αξίας τους από τους εμποροβιομήχανους στο κράτος. Το 60% της αξίας των πρώτων υλών θα πληρωθεί με το νομισματικό καθεστώς που θα ισχύει μετά αρκετούς μήνες. Κι όπως ξέρουμε, ο πληθωρισμός ‘βάζει σφουγγάρι’ στα χρέη του κεφαλαίου. […]

Και ο κ. Μέιμπεν; Ο κ. Μέιμπεν πρέπει να ξέρει ασφαλώς ότι μια τέτοιας μορφής εκμετάλλευση της συμμαχικής βοήθειας 45 Εθνών αποτελεί παράβαση θεμελιώδους διατάξεως του Καταστατικού Χάρτου της ΟΥΝΡΑ, που ορίζει ρητά και κατηγορηματικά ότι απαγορεύεται η χρησιμοποίηση των εφοδίων της για προνομιακή ωφέλεια οικονομική ή πολιτική ορισμένης μερίδας του πληθυσμού και ότι η διανομή πρέπει να είναι δίκαιη και ίση στον πληθυσμό. Ο κ. Μέιμπεν το γνωρίζει αυτό και για να δικαιολογηθεί δηλώνει ότι η ανάθεση στο ιδιωτικό κεφάλαιο της κατεργασίας, διανομής κλπ. γίνεται με την προοπτική ‘γενικού δελτίου’ και επιτυχίας χαμηλότερου κόστους. […]

Δεν είναι πολύς καιρός που ο κ. Μέιμπεν απειλούσε διακοπή της παροχής βοηθείας στην Ελλάδα
εξ αιτίας των συνθηκών που είχαν δημιουργήσει οι ίδιοι κύκλοι του κεφαλαίου. Σήμερα δηλώνει ότι η χρησιμοποίηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας θα ‘ελαττώσει το κόστος’. […] Αποτελεί ή δεν αποτελεί παράνομο πλουτισμό και αντίθετο προς τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη της ΟΥΝΡΑ σε βάρος του συμμάχου Ελληνικού Λαού; Ναι ή όχι; […]»

ΕΛΛΑΔΑ: Η πλουσιότερη χώρα του Πλανήτη !!!

Τον Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε την μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας. Η μέτρηση ήταν 9550 μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150!

Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών, Θεσσαλονίκης, Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή (1), κλπ. Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ. Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού.


Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros, η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο!!!.Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας «Επενδυτής» στις 23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ (Ίδρυμα Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών). Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους.

Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτά όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων. Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ. Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά 1998 είναι 20.000 δολάρια το γραμμάριο !.

O κοσμήτορας της πολυτεχνικής σχολής και πρόεδρος του τμήματος χημικών μηχανικών Βασίλειος Παπαγεωργίου, πραγματοποίησε διάλεξη με θέμα «Η Βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα», η οποία είχε να κάνει με τα αποτελέσματα και της δικής του έρευνας 30 ετών. Εντυπωσιακό ήταν το ότι σε όλα τα σημεία η έρευνά αυτή συμφώνησε με τα αποτελέσματα παλαιοτέρας αντίστοιχης έρευνας της δεκαετίας του 1940 που τυχαία είχε φτάσει στα χέρια του.


Ο εν λόγω καθηγητής αναρωτιέται πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει αυτή τη στιγμή ήδη στημένη βαριά βιομηχανία την στιγμή που διαθέτει όχι μόνον ΟΛΕΣ τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα σε αφθονία, αλλά και για ορισμένα από αυτά, είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ παραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και συγκεκριμένα:

Λιγνίτης: Ως ορυκτό για την παραγωγή ενέργειας από την καύση του με λιγοστή μόλυνση του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολύ λιγνίτη, που εάν τον εκμεταλλευόταν από νωρίς, θα είχε γλιτώσει πολλά δισεκατομμύρια από την εισαγωγή πετρελαίου.

Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, με χιλιάδες εφαρμογές.

Βωξίτης: Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού.

Μαγγάνιο: Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που περιέχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα μαγγανίου. Τα κυριότερα κοιτάσματα έχουν εντοπισθεί στο νομό Δράμας.

Νικέλιο: Και για αυτό το στρατηγικό ορυκτό όπως ανέφερε

ο κύριος Παπαγεωργίου, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.
Σμηκτίτες: Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και άλλα.
Μαγνήσιο: Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.
Χρωμίτης. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει στο υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη. Τα σημαντικότερα κοιτάσματα βρίσκονται στο Μπούρινο Κοζάνης και χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα.
Ουράνιο: Όπως ανέφερα ήδη, τα ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπισθεί στην Κεντρική Μακεδονία και στην Θράκη. Το τεύχος της 28ης Απριλίου 1999 της εφημερίδας «Αθηναϊκή» είχε ως τίτλο «Θησαυροφυλάκιο η Βόρεια Ελλάδα» και αναφερόταν σε αυτό ακριβώς το θέμα. Η Θράκη λοιπόν είναι ένας στρατηγικός κόμβος, διότι εκτός των πλουσίων κοιτασμάτων ουρανίου, χρυσού και πετρελαίου, επιπλέον από εκεί πρόκειται να περάσει στο μέλλον και ο αγωγός φυσικού αερίου και πετρελαίου «Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης» Αγωγός μεταφοράς καυσίμων από Κασπία προς τη δύση.
ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ: Υπάρχει άφθονο στο Αιγαίο.Στην ίδια διάλεξη για τα στρατηγικά ορυκτά του κυρίου Παπαγεωργίου έγινε εκτενής λόγος για τα πετρέλαια στο Αιγαίο. Καμία κυβέρνηση δεν είχε μέχρι τώρα το θάρρος να παραδεχθεί την ύπαρξη πλουσιοτάτων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο και ότι το παιχνίδι με την Τουρκία στην ουσία εκεί παίζεται. Υπάρχουν εδάφια του αρχαίου ιστορικού Ηροδότου που κάνει λόγο για την «εύφλεκτη πίσσα». Είναι ακόμη γεγονός γνωστό ότι οι Γερμανοί επί κατοχής είχαν ήδη χαρτογραφήσει όλη την Ελλάδα, αφού άμεσα τους ενδιέφεραν και τότε οι όποιες πηγές ενέργειας για την στρατιωτική τους μηχανή. Με την πτώση του Χίτλερ, οι σχετικοί χάρτες και πληροφορίες έφτασαν και στα χέρια των Αμερικανών της εποχής.
Τα τελευταία χρόνια και με την βοήθεια ειδικών δορυφορικών φωτογραφήσεων είναι γεγονός ότι ήδη υπάρχουν ασφαλή στοιχεία για την ύπαρξη πλουσίων πετρελαϊκών κοιτασμάτων στο Αιγαίο. Ο πρώην πρεσβευτής της Αμερικής στην Ελλάδα Nicholas Burns σε ζωντανή εκπομπή στο κανάλι MEGA είχε κι αυτός επισήμως παραδεχθεί ότι υπάρχει όντως πετρέλαιο στο Αιγαίο και ότι αυτό ουσιαστικά δημιουργεί την ένταση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.
Σύμφωνα με αποτελέσματα ερευνών που στηρίχτηκαν σε δορυφορικούς χάρτες είναι πλέον γεγονός αναμφισβήτητο ότι: Τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο υπάρχουν ανατολικά της νήσου Θάσου, στον Θερμαϊκό Κόλπο, στην περιοχή των Δωδεκανήσων και συγκεκριμένα στην περιοχή κοντά στα Ίμια, στην Ζάκυνθο και στην Φλώρινα. Επίσημη δήλωση του καθηγητή πυρηνικής φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κυρίου Παπαστεφάνου, αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:
«Από παλιά διέβλεπα ότι, όπως και στην υπόθεση των κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο, έτσι και στην υπόθεση του ουρανίου, ίσως να μην δόθηκαν ποτέ στις ελληνικές κυβερνήσεις τα πλήρη αποτελέσματα των γεωλογικών ερευνών που έκαναν στην Δράμα και τη Θράκη οι Αμερικανοί ερευνητές …;»
Αρχίζοντας από το περίφημο ΟΣΜΙΟ (σκληρό, άμορφο, μεταλλικό χημικό στοιχείο της ομάδος του λευκοχρύσου) που εντοπίζεται, σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, σε μεγάλες μάλιστα ποσότητες, στα Ίμια και γενικώς στο Αιγαίο ΜΑΣ. Και διερωτώμεθα γιατί οι προηγούμενες αλλά και η νυν πολιτική ηγεσία της Χώρας, σιωπούν επί του θέματος. !!
Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που (το Όσμιο) στοιχίζει σε όποιον επιθυμεί να το προμηθευθεί από 100.000 έως και 150.000 δολάρια ανά γραμμάριο !!!
Η Ελλάδα επίσης μόνο από το απόθεμα του »μεθανίου» που έχει στην μια άκρη μόνο της Κρήτης φτάνει για 10.000 χρόνια τα αυτοκίνητα του πλανήτη γη να τα τροφοδοτεί με καύσιμα δωρεάν.
Υπάρχουν βάσιμες υποψίες και για άλλα «περίεργα» και πανάκριβα συστατικά στο υπέδαφός μας, όπως το ΟΣΜΙΟ, ο κόκκινος υδράργυρο κ.ά. για τα οποία η έρευνα συνεχίζεται. Ουσιαστικά 10.000 τόνους Όσμιο και 100.000 τόνους Κόκκινο υδράργυρο που επισήμως δεν υπάρχει, είναι μόνο τεχνητό στοιχείο !!!
Αποφασίστε τελικά ή είστε …;δούλοι που ψηφίζετε οποιοδήποτε κόμμα, ή ελεύθεροι Έλληνες άνθρωποι και …;
 

Διαβάστε ακόμη σχετικά
Ε. Αρτέμης Και Πύραυλοι.!
Αννίβας Αρτέμης, Μοναδική Συνέντευξη
Ο Αρτέμης λοιπόν ήταν ένας μηχανικός που δούλευε σαν πολίτης στο Πολεμικό Ναυτικό προπολεμικά και ανέπτυξε τους τηλεκατευθυνόμενους πυραύλους κάθε είδους. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανολόγος στην Γαλλία και την Αυστρία και εργάστηκε στην Γαλλία, την Αγγλία και την Γερμανία. Σύμφωνα με τον Αρτέμη η ιδέα του ήρθε όταν μελετούσε τους Γερμανικούς βομβαρδισμούς του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Αφού ανέπτυξε συστήματα τηλεχειρισμού άρχισε το 1933 να εργάζεται στο Πολεμικό Ναυτικό με κρατική υποστήριξη.
Τα πρωτότυπα δοκιμάσθηκαν με επιτυχία στην Σαλαμίνα το καλοκαίρι του 1938. Έκτοτε αγνοείτε η τύχη τους. Ο ίδιος έλεγε ότι δοθήκανε σε “ξένη δύναμη” και αρνήθηκε οποιαδήποτε περαιτέρω ανάπτυξη των ιδεών του.
Οι Δύο Φατρίες Που Κυριαρχούν Στον Πλανήτη Α”
Οι Δύο Φατρίες Που Κυριαρχούν Στον Πλανήτη B”
Διαβάστε κι άλλα
Δέκα άρθρα σχετικά με την Ελλάδα, την υποβάθμιση της και την πολιτική των …; πολιτικών ..!
Πηγή: http://miastala.com/s/archives/10906
Υστερα απο τα σχετικά σχόλια και μετά από σύντομη έρευνα στο ίντερνετ βρήκα τα εξής στοιχεία . Σας τα παραθέτω αυτούσια:
Παραθέτω εδώ τις συμβάσεις με την εταιρεία COOPER και τους αντιπροσώπους της στην Ελλάδα:
1. ΦΕΚ Α’ 65/17.2.1940, Αναγκαστικός νόμος 2220/1940, “Περί κυρώσεως συμβάσεως δια την παραχώρησιν υδραυλικής δυνάμεως Αχελώου ποταμού”, download από LINK (αν δεν δουλεύει ο σύνδεσμος, βάλε στοιχεία ΦΕΚ στο Εθνικό Τυπογραφείο)
2. ΦΕΚ Α’ 481/30.10.1936, Βασιλ. Διάταγμα “Περί παροχής αδείας επί προθεσμία δια την εκπόνησιν μελέτης υδροηλεκτρικών εγκαταστάσεων δια την εκμετάλλευσιν των πτώσεων των ποταμών Αλιάκμονος και Αχελώου και των χειμάρρων Μόρνου και Φείδαρι”, download από LINK
Παραθέτω επίσης περιληπτικά ιστορικά στοιχεία για τη λίμνη των Κρεμαστών του Αχελώου, όπως τα περιγράφει ο Ν. Τσαβαλιάς εδώ: LINK
Από τα επίσημα και δημοσιευμένα στοιχεία προκύπτει ότι πράγματι η σύμβαση με την COOPER αφορούσε στην εκμετάλλευση της υδροηλεκτρικής ενέργειας του Αχελώου. Από την παραπάνω σύντομη αφήγηση του Ν. Τσαβαλιά δεν προκύπτει ότι η εταιρεία Cooper είχε περαιτέρω ανάμιξη στο έργο. Την εκμετάλλευση της υδροηλεκτρικής ενέργειας του Αχελώου την έχει η ΔΕΗ.
Επιπλέον, όσον αφορά στον ορυκτό πλούτο στην Ελλάδα, από πουθενά δεν προκύπτει ότι υπάρχει εταιρεία Cooper που κάνει ή έκανε ποτέ εκμετάλλευση ορυκτών. Οι περισσότερες μεγάλες μεταλλευτικές εταιρείες ήταν Ελληνικότατες (με εξαίρεση την Πεσινέ – που και αυτή σήμερα είναι Ελληνικών συμφερόντων). Εκτός και αν πιστεύεις ότι πίσω από τη ΔΕΗ, τη ΛΑΡΚΟ του Μποδοσάκη, το Σκαλιστήρη, το Μπάρλο, τους Βωξίτες Παρνασσού κλπ. κλπ. ήταν η Cooper με “μυστική συμφωνία” (τόσο μυστική που ούτε οι ίδιοι δεν το ξέρουν).
Το αστείο είναι ότι η εταιρεία του Hugh Lincoln Cooper, που ήταν εξειδικευμένη στα υδροηλεκτρικά φράγματα, παρείχε τις υπηρεσίες της και για τον Στάλιν (αυτό βέβαια, διέφυγε προφανώς της προσοχής των “αρμοδίων”).
Οι σχετικές πηγές εδώ:
1. Hugh Lincoln Cooper, 1865 – 1937 ( http://www.asce.org/…x?id=2147487347 )
2. Time Magazine, 17.6.1929 ( http://www.time.com/…,723746,00.html )
3. https://www.marxists…/sufds/ch1


freelakon.pblogs.gr και greekddl.com
από conspiracyfeeds και master-lista http://www.ksipnistere.com/2019/06/cooper.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook

«Ο Φίλος του νεκρού»: Ο Έλληνας πολιτικός που δώρισε όλη του την περιουσία για να μειωθεί το δημόσιο χρέος πέθανε λησμονημένος

Σύμφωνα με έρευνα του menshouse.gr δεν έχει υπάρξει άνθρωπος που να κατέβηκε στην πολιτική υποστηρίζοντας ότι το κάνει για οποιονδήποτε άλλο λόγο πλην του να υπηρετήσει τον «λαό» και την «πατρίδα» του.
Oσο κι αν ψάξαμε, δεν βρήκαμε έναν -έστω- που να πολιτεύτηκε με «σημαία» του το «ψηφίστε με να τα… κονομήσω»,
παρά το γεγονός ότι τελικά οι περισσότεροι από αυτούς τους ανιδιοτελείς κυρίους και κυρίες, συνήθως αποχωρούν από τον πολιτικό στίβο έχοντας «κομπόδεμα» κατά πολύ μεγαλύτερο από εκείνο με το οποίο εισήλθαν.
Προς Θεού, μην πάει ο νους σας στο κακό. Η στήλη δεν υπαινίσσεται υπεξαιρέσεις δημοσίου χρήματος, δωράκια, ρεμούλες, φωτογραφικές επιδοτήσεις και τέτοια πράγματα. Ίσως απλά πρόκειται περί μίας αξιοπρόσεκτης, αλλά μάλλον τυχαίας, συγκυρίας που συμβαίνει συχνά.
Ο Νίκος Αναγνωστόπουλος, ο οποίος έφυγε πριν λίγα 24ωρα από αυτό τον κόσμο, υπήρξε επί σειρά ετών πολιτικός, αλλά φαίνεται πως δεν άφησε πολλά πλούτη και υλικά αγαθά πίσω του. Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα, το οποίο μάλιστα νοίκιαζε.


Έχοντας εκλεγεί 6 φορές βουλευτής στο παρελθόν, ίσως θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό, όμως ο ίδιος είχε φροντίσει να «απαλλαγεί» από την περιουσία του, κάνοντας κάτι εντελώς ασυνήθιστο και απρόσμενο, ειδικά για πολιτικό.
Πριν λίγα χρόνια, αυτός ο άνθρωπος που πέθανε λησμονημένος από όλους, απασχόλησε για μία και μοναδική φορά τα ΜΜΕ. Ήταν τότε που ήρθε στο φως η πρόθεσή του να δωρίσει τα πάντα στο ελληνικό δημόσιο για να μειωθεί το δημόσιο χρέος. Και όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε μια ακίνητη περιουσία στην Κορινθία που αποτιμάται στα 10 εκατομμύρια ευρώ!
Διατηρώντας επί σειρά ετών τεχνικό γραφείο και ζώντας την περίοδο της ανοικοδόμησης, ο Αναγνωστόπουλος, πολιτικός μηχανικός, αριστούχος του Πολυτεχνείου και με δεκάδες βραβεύσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, τα κατάφερε μια χαρά εξασκώντας το επάγγελμά του.
Και αυτή ακριβώς η επαγγελματική επιτυχία του ήταν κι ένας από τους λόγους για τους οποίους δεν είδε την πολιτική ως μέσο βιοπορισμού, αλλά ως έναν τρόπο να έρθει σε επαφή με τον κόσμο και τα προβλήματά του.



Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων και ακολούθησε η εντυπωσιακή παρουσία του στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπου κατόρθωσε να εκλεγεί βουλευτής τόσο με την ΕΡΕ, όσο και με την Νέα Δημοκρατία. Χωρίς να προέρχεται από «τζάκι», δίχως να φέρει κάποιο «βαρύ» όνομα, πορεύτηκε στον δρόμο που χάραξε ο ίδιος, με σύνθημά του το θρυλικό (για τους παλαιότερους) «έλειψα ποτέ από κοντά σου;», θέλοντας να υπενθυμίσει στους ψηφοφόρους του το ότι δεν σταμάτησε να αφουγκράζεται τις ανάγκες τους.


Στις εκλογές του 1963 ήταν ο πιο μικρός σε ηλικία βουλευτής της Α’ Αθηνών. Στην πρώτη αναμέτρηση τις Μεταπολίτευσης, το 1974, έρχεται πρώτος σε σταυρούς σε αυτήν την δύσκολη περιφέρεια, ξεπερνώντας ακόμη και τον σαφώς πιο προβεβλημένο -και μετέπειτα πρωθυπουργό- Γεώργιο Ράλλη. Αλήθεια, πώς τα κατάφερνε;
Την πιο ωραία εξήγηση από όλες την είχε δώσει
ο μοναδικός για την πένα του «Αποδυτηριάκιας», που με το γνωστό προβοκατόρικο στυλ του τον έκανε γνωστό ως τον «φίλο του νεκρού». Σύμφωνα με την δική του, πλακατζίδικη αλλά καλοπροαίρετη ερμηνεία, ο εκλιπών πήγαινε σε… κηδείες, όπου συστηνόταν ως… φίλος. Έτσι, λοιπόν, κατόρθωσε να δημιουργήσει ρεύμα και ισχυρή εκλογική βάση που του εξασφάλιζε την επανεκλογή του μέχρι το 1990,
που ενώ η Νέα Δημοκρατία επέστρεφε στην κυβέρνηση, εκείνος έμενε εκτός κοινοβουλίου.
Λίγο αργότερα αποσύρθηκε από την πολιτική και συνέχισε να χτίζει, κρατώντας για τον εαυτό του ένα μεγάλο παράπονο. Το γεγονός δηλαδή ότι δεν υπουργοποιήθηκε, παρά την δημοφιλία του στον κόσμο, τις υπηρεσίες που είχε προσφέρει, αλλά και το ότι είχε ήδη στο παρελθόν βγει από την (προσωρινή) αποστρατεία για χάρη της παράταξης, όταν το 1981 ο ίδιος ο Κωστής Στεφανόπουλος τον παρακάλεσε να φύγει από την Αργεντινή όπου ασχολιόταν με το εμπόριο ημιπολύτιμων λίθων και να επιστρέψει στον πολιτικό στίβο. Όπως και έκανε…



Ο Νίκος Αναγνωστόπουλος πέθανε πριν λίγες μέρες, σε ηλικία 88 ετών. Ζούσε μόνος και η απόφασή του να χαρίσει τα πάντα στο ελληνικό κράτος προφανώς σχετίζεται με το γεγονός ότι η μοίρα δεν είχε στα σχέδιά της να του επιτρέψει να δημιουργήσει οικογένεια. Πριν από 45 χρόνια η πρώτη σύζυγός του χάνει κατά την διάρκεια της γέννας δίδυμα. Λίγους μήνες μετά το ζευγάρι χωρίζει, ενώ και ο δεύτερος γάμος του (αρκετά χρόνια μετά) θα καταλήξει σε διαζύγιο, χωρίς παιδιά.
Ο ίδιος τοποθετούσε ιδεολογικά τον εαυτό του «στα αριστερά της Δεξιάς», όπως είχε πει κάποτε σε συνέντευξή του. Με πατέρα (τον οποίο έχασε το 1942, όταν ήταν μόλις 11 ετών) «βενιζελικό» και μάνα (που έφτασε στα 104!) «βασιλικιά», μάλλον ήταν αναμενόμενο

Προεκλογική ομιλία Ν. Γ. Μιχαλολιάκου στην Θεσσαλονίκη: Παρασκευή 28 Ιουνίου στις 20:00

 

Την Παρασκευή 28 Ιουνίου και ώρα 20:00 ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής, Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος θα πραγματοποιήσει προεκλογική ομιλία στην καρδιά της Μακεδονίας, στα γραφεία της Τ.Ο. Θεσσαλονίκης. 

Καλούνται όλοι οι συναγωνιστές και οι φίλοι του Εθνικιστικού Κινήματος να δώσουν το παρόν. 

 Όλοι μαζί ενωμένοι στην μεγάλη εκλογική μάχη της 7ης Ιουλίου! 

Παρασκευή 28 Ιουνίου, Καζαντζάκη 4 (πλησίον δικαστηρίων), 20:00, Θεσσαλονίκη

Εκλογές 2019: Το 10λεπτο της Χρυσής Αυγής

ΠΩΣ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ "ΗΡΩΕΣ"!!!! Η περίπτωση του ΜΑΡΙΝΟΥ ΑΝΤΥΠΑ

(του συγγραφέα Αθανασίου Ν.. Καρατόλια)

 

Το φθινόπωρο του έτους 1881, αμέσως μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, οι κάτοικοι του χωριού Σκλάταινα [Ρίζωμα) εξεγέρθηκαν και κατέλαβαν το τσιφλίκι του Μουσούρου πασά, πρεσβευτού της Τουρκίας στο Λονδίνο, αλλά η εξέγερση αυτή κατεστάλη από ισχυρή δύναμη Χωροφυλακής.
Από το περιστατικό αυτό ξεπήδησε αυθόρμητα και η πρώτη φάση του αγροτικού κινήματος στη Θεσσαλία, ανοίγοντας ένα μεγάλο μέτωπο με τους τσιφλικάδες, με τους αγρότες να οργανώνονται ιδρύοντας Γεωργικούς Συνδέσμους και αρχίζοντας τις κινητοποιήσεις.
Στις 19 Ιουλίου 1902 πραγματοποιείται το πρώτο αγροτικό συλλαλητήριο στα Τρίκαλα και τον Απρίλιο του 1904 ιδρύεται στη Λάρισα ο «Θεσσαλικός Γεωργικός Σύλλογος», ο οποίος δεν αναγνωρίστηκε και γι αυτό συστάθηκε νέος σύλλογος τον Φεβρουάριο του 1910, ο οποίος αναγνωρίστηκε.
Στις 27 Νοεμβρίου 1906, ημέρα Δευτέρα, που γινόταν το εβδομαδιαίο παζάρι των Τρικάλων, ιδρύεται ο «Γεωργικός Σύνδεσμος Τρικάλων», ο οποίος είχε ως σκοπό την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών υπέρ των αγροτών.
Στην συγκέντρωση που έγινε στον περίβολο του ναού του Αγίου Αθανασίου, πλέον των 500 ατόμων ενέκριναν δια βοής το ενδεκαμελές Διοικητικό Συμβούλιο με πρόεδρο τον αγρότη και κατόπιν βουλευτή Γεώργιο Σπυρόπουλο και γραμματέα τον Φώτιο
Παπανικολάου (Εφημ. «Θεσσαλία», 20 Νοεμβρίου 1906, Βόλος).
Ο Μαρίνος Αντύπας γεννήθηκε το έτος 1872 στο χωριό Φερεντινάτα της Κεφαλλονιάς. Ήταν μέλος της σοσιαλιστικής ομάδας του Καλλέργη και συμμετείχε στις ιδεολογικές ζυμώσεις των σοσιαλιστικών κύκλων της πρωτεύουσας.
Το έτος 1900 εξέδωσε στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς την εφημερίδα «Ανάστασις», η οποία εξέφραζε σοσιαλιστικές και αναρχικές απόψεις. (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 1 Μαρτίου 2001, Ιστορικά σελ 72). Κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι εκείνες τις εποχές η έννοια του σοσιαλιστή αντιστοιχούσε στην μετά την Οκτωβριανή επανάσταση έννοια του μπολσεβίκου - κομμουνιστή.
Στη Θεσσαλία ήρθε το καλοκαίρι του έτους 1906 σε ηλικία 34 ετών και εγκαταστάθηκε στο χωριό Λασποχώρι (σημερινό Ομόλιο) ως επιστάτης στο τσιφλίκι του θείου του (αδελφού της μητέρας του) Γεωργίου Σκιαδαρέση από την Κεφαλλονιά. Ο θείος του, που ήταν γεωπόνος, ζούσε χρόνια στη Ρουμανία όπου καλλιεργούσε μεγάλες εκτάσεις.
Ο Πηνειός χώριζε στα δύο το τσιφλίκι του θείου του. Ο Μ. Αντύπας τοποθετήθηκε ως επιστάτης του τσιφλικιού στη δεξιά όχθη του ποταμού και ο πρώτος του εξάδελφος Παναγιώτης Σκιαδαρέσης στην αριστερή όχθη.
Ο Παναγιώτης Σκιαδαρέσης εγκαταστάθηκε στο χωριό Πυργετός, στον Πύργο (κούλια) κονάκι, που ήταν ιδιοκτησία των δύο τσιφλικάδων Σκιαδαρέση και Μεταξά.
Στο τσιφλίκι του Αριστείδη Μεταξά, που καταγόταν κι αυτός από την Κεφαλλονιά, επιστάτης ήταν ο Ιωάννης Κυριάκος από τον Αστακό Μεσολογγίου, ο οποίος διέμενε στον ίδιο Πύργο (κονάκι) με τον Παναγιώτη Σκιαδαρέση και μάλιστα στον πρώτο όροφο.
Ο επιστάτης του τσιφλικά Μαρίνος Αντύπας πήγαινε τακτικά στον Πυργετό για να επισκεφθεί τάχα τον εξάδελφο του, ο πραγματικός όμως λόγος ήταν ότι είχε συνάψει ερωτικές σχέσεις με τη σύζυγο του Ιωάννη Κυριάκου.
Ο Κυριάκος, ο οποίος υποπτευόταν την παράνομη αυτή σχέση, κάποιο απόγευμα πήρε το όπλο του και ανέβηκε στο άλογο του λέγοντας ότι θα πήγαινε στη Λάρισα. Δεν πήγε όμως στη Λάρισα αλλά κρύφτηκε κάπου εκεί κοντά και λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 7πς προς 81) Μαρτίου 1907, επέστρεψε στο σπίτι του και χτύπησε την πόρτα. Καθώς δεν του άνοιξαν αμέσως, βγήκε έξω και με το όπλο στο χέριπερίμενε στη γωνία του κονακιού. Βλέποντας τον Μαρίνο Αντύπα να βγαίνει από το παράθυρο και να σκαρφαλώνει στην παρακείμενη μουριά, τον πυροβολεί δυό φορές, στην οσφυϊκή και στην μετωπική χώρα και πέφτει νεκρός κάτω από τη μουριά, από όπου τον περιμάζεψε ο εξάδελφος του Παναγιώτης Σκιαδαρέσης. •
Την επομένη το πρωΐ ο Κυριάκος παρουσιάστηκε στη χωροφυλακή όπου ανέφερε το γεγονός του φόνου, από όπου όμως αφέθηκε ελεύθερος την ίδια μέρα.
Στις 17 Νοεμβρίου 1907 άρχισε η δίκη του Ιωάννη Κυριάκου στο κακουργιοδικείο Λαρίσης για τον φόνο του Μαρίνου Αντύπα, η οποία όμως διακόπηκε και αναβλήθηκε επειδή απούσιαζε στο εξωτερικό ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας Παναγιώτης Σκιαδαρέσης. Το ίδιο συνέβαινε και τις τρεις επόμενες δικάσιμες ημερομηνίες κατά τις οποίες ο Παναγιώτης Σκιαδαρέσης ενώ παρελάμβανε κανονικά την κλήση, λίγες μέρες πριν από τη δίκη αναχωρούσε για το εξωτερικό, γιατί φοβόταν ότι υπήρχε το ενδεχόμενο να του απαγγελθεί κατηγορία για «διευκόλυνση αλλοτρίας ακολασίας».
Στις 19 Μαΐου 1908 άρχισε πάλι η δίκη του Κυριάκου, για τέταρτη φορά, κατά την οποία ο Εισαγγελέας της έδρας εισηγήθηκε να μην αναβληθεί η δίκη επειδή απούσιαζε πάλι στο εξωτερικό ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας.
Η δίκη διεξήχθη πλέον κανονικά και κατά τις τρεις μετά τα μεσάνυχτα ο προϊστάμενος των Ενόρκων Τσαπραλής ανακοίνωσε την ετυμηγορία τους: « Οι ένορκοί παρεδέχθησαν πλήρη σύγχυσιν δια τον κατηγορούμενον».
0 κατηγορούμενος Ιωάννης Κυριάκος τα είχε χαμένα καθώς δεν κατάλαβε τι σήμαινε η φράση αυτή. Τότε ο Πρόεδρος του δικαστηρίου Οικονομίδης του είπε: « αθώος».
Εν τω μεταξύ, την ίδια χρονιά οι αγροτικές κινητοποιήσεις βρίσκονται σε έξαρση και ιδρύεται η «Ένωση Πληρεξουσίων της Κοινότητας Κοσκινά» και στις 22 Μάίου 1909, αγρότες και παιδιά αγροτών ιδρύουν στην Καρδίτσα τον «Γεωργικό Πεδινό Σύνδεσμο» με σκοπό την εμψύχωση των αγροτών.
Πρόεδρος εκλέγεται την ίδια ημέρα ο Δημήτριος Μπούσδρας, δικηγόρος από τα Παραπράσταινα (Προάστιο ) Καρδίτσας, Αντιπρόεδρος ο Δημήτριος Ψιμοπουλος, δικηγόρος από τους Σοφάδες, Γενικός Γραμματέας ο Γεώργιος Σαμαρόπουλος, δημοσιογράφος από τον Παλαμά, Ταμίας ο Βασίλειος Γρίβας, ιατρός από την Παραπράσταινα Σύνολο 15 άτομα.
Μετά τον «Γεωργικό Πεδινό Σύνδεσμο» Καρδίτσας ιδρύθηκαν σε πολλά χωριά της Θεσσαλίας Επιτροπές και Αγροτικοί Σύλλογοι.
Αρχές Δεκεμβρίου 1909 ιδρύθηκε στα Φάρσαλα «Σύλλογος Αγροτών Φαρσάλων». Πρόεδρος του Συλλόγου ανακηρύχθηκε ο Ευότγγελος Κομισόπουλος, φοιτητής Νομικής από τη Βαμβακού.
Ο κύριος συντελεστής και η ψυχή της οργάνωσης των αγροτών ήταν ο Δημήτριος Μπούσδρας, ο οποίος παραμένει άγνωστος στο σύνολο σχεδόν του αγροτικού κόσμου της Ελλάδας.
Οι αγρότες της Θεσσαλίας, αφού οργανώθηκαν πλήρως, άρχισαν να απαιτούν πλέον από την κυβέρνηση με επίσημα έγγραφα και συλλαλητήρια, την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών.
Ο Δημήτριος Μπούσδρας ήταν ο εμπνευστής και πρωτοστάτης των δύο μεγάλων συλλαλητηρίων που πραγματοποιήθηκαν στις 27 Φεβρουάριου 1910 στην Καρδίτσα και στις 6 Μαρτίου 1910 στη Λάρισα. Στο πρώτο συλλαλητήριο συγκεντρώθηκαν στην πλατεία της Καρδίτσας 8000 περίπου αγρότες. Κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου ακούγονταν αραιοί πυροβολισμοί και ηχούσαν πένθιμα οι καμπάνες των Εκκλησιών.
Ο Στέργιος Λάπας, πρώην δήμαρχος Καρδίτσας, παρότρυνε έφιππος τους διαδηλωτές να μεταβούν στον σιδηροδρομικό σταθμό για να υποδεχτούν το τραίνο που θα έφερνε διαδηλωτές από τους Σοφάδες.
Κατά τη διάρκεια της πορείας προς τον σταθμό, ένα έφιππος χωροφύλακας σκότωσε τον αγρότη Χρήστο Σάλτα. Όταν η πορεία έφτασε στον σταθμό εκείνη την ώρα περνούσε η αμαξοστοιχία και επειδή δεν σταμάτησε, μερικοί διαδηλωτές πυροβόλησαν και τραυμάτισαν υπαλλήλους της.
Οι διαδηλωτές επέστρεψαν στην πλατεία όπου άκουσαν τους ομιλητές και μετά διαλύθηκαν ήρεμα χωρίς επεισόδια.
Την ίδια μέρα με το συλλαλητήριο της Καρδίτσας πραγματοποιήθηκαν πολυάριθμα και δυναμικά συλλαλητήρια σε πολλές κωμοπόλεις και χωριά της Θεσσαλίας.
Το συλλαλητήριο της Λάρισας οργανώθηκε από την τοπική αυτοδιοίκηση των χωριών και πραγματοποιήθηκε στις 6 Μαρτίου 1910 στην πλατεία «Θέμιδος», σημερινή Κεντρική Πλατεία, κατά την οποία συμμετείχαν ολιγομελείς αντιπροσωπείες από την Καρδίτσα και τα Τρίκαλα.
Ο Νομάρχης Λάρισας Περικλής Αργυρόπουλος και ο Εισαγγελέας Παπαθεοδωρόπουλος είχαν κρατήσει στη Νομαρχία από το πρωΐ έως το βράδυ τους Δημάρχους Κραννώνος Χρ. Παπαθανασίου, Φακίου Ιωάννη Περηφάνη και Ογχηστού Αριστείδη Καραβελούλη απαγγέλλοντας τους την κατηγορία «επί στάσει» ως διοργανωτές του συλλαλητηρίου. Οι αγρότες που σχέδιαζαν να πάνε στο συλλαλητήριο με την επιβατική αμαξοστοιχία Βόλου - Λάρισας, εμποδίστηκαν να επιβιβαστούν στον σταθμό Κιλελέρ.
Συμπτωματικά, στην αμαξοστοιχία εκείνη επέβαλε ο Διοικητής των Θεσσαλικών σιδηροδρόμων Πολίτης, ο οποίος συνόδευε τον Γερμανό δημοσιογράφο Φίσερ και τη σύζυγο του. Όταν είδαν το πλήθος των αγροτών που ήθελαν να επιβιβαστούν στην αμαξοστοιχία, ο διοικητής διέταξε την αστυνομική δύναμη, που επέβαινε στην αμαξοστοιχία, να απαγορεύσει την επιβίβαση των αγροτών. Οι αγρότες τότε χρησιμοποιώντας πέτρες και ξύλα προσπάθησαν νε επιβιβαστούν με τη βία. Για να προχωρήσει τελικά η αμαξοστοιχία, οι αστυνομικοί έστρεψαν τα όπλα εναντίον του πλήθους και άρχισαν να πυροβολούν, σκοτώνοντας τους αγρότες Στέφανο Ακριβούση, Αντώνιο Δη μητριού, Στέφανο Ευαγγέλου και Αθανάσιο Σαρτζιλαριώτη.
Όταν η αμαξοστοιχία έφτασε στη Μέλια (Τσουλάρ) επαναλήφθηκαν τα ίδια επεισόδια με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ο Αθανάσιος Νταφούλης και Αθανάσιος Μπέκας.
Εκτός από τους νεκρούς, τραυματίστηκαν συνολικά 15 αγρότες(Εφημ. «Θεσσαλία» Βόλου, 7 Μαρτίου 1910).Στην πύλη της οδού Φαρσάλων (συνοικία πυροβολικά) ο Ίλαρχος Φιλ. Πηχεών διέταξε το Ιππικό να μην επιτρέψει στους αγρότες να κατευθυνθούν προς την πλατεία με αποτέλεσμα να εμπλακούν ο στρατός με τους αγρότες και να σκοτωθεί ο αγρότης Απόστολος Μπατάλας από τη Νίκαια (Νεμπεγλέρ). Στις 3μμ οι αρχές της πόλης επέτρεψαν την πραγματοποίηση του συλλαλητηρίου στο οποίο μίλησε από την εξώστη της Λέσχης Ασλάνη ο Νικούλης και ανέγνωσε το ψήφισμα ο αντιπρόσωπος του «Κοινού των Θεσσαλών» Γ. Σχοινάς. Το ψήφισμα το είχε συντάξει ο Δημήτριος Χατζηγιάννης, ο οποίος εκείνη την η μέρα βρισκόταν στην Αθήνα. Την ίδια μέρα με τη Λάρισα, πραγματοποίησε συλλαλητήριο και ο «Τοπικός Αγροτικός Σύνδεσμος Φαρσάλων» με συμμετοχή αγροτών της περιοχής καθώς δεν υπήρχαν μέσα μεταφοράς για να μεταβούν στη Λάρισα.
Το συλλαλητήριο έγινε στην κεντρική πλατεία των Φαρσάλων κατά το οποίο μίλησαν ο Θωμάς Παπαγεωργίου, δάσκαλος, ο Ευάγγελος Κομισόπουλος φοιτητής Νομικής Αθηνών από τη Βαμβακού και ο Γεώργιος Φράγκος από τα Φάρσαλα.
Για τα γεγονότα του Κιλελέρ διεξήχθησαν δύο δίκες. Η μία στο κακουργιοδικείο Χαλκίδας για τους 44 αγρότες από την Καρδίτσα και η άλλη στο κακουργιοδικείο Λαμίας για τους 37 αγρότες από τη Λάρισα. Οι σχετικές αποφάσεις εκδόθηκαν στις 23 Ιουνίου 1910 και ήταν αθωωτικές.
Οι αγώνες των αγροτών συνεχίστηκαν αμείωτοι μέχρι και το 1922, όταν τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους εκδηλώθηκε στην Αθήνα και επεκράτησε επανάσταση, αρχηγός της οποίας ήταν ο Αξιωματικός του Στρατού Νικόλαος Πλαστήρας.
Ο Πλαστήρας είχε προσωπική αντίληψη για τη βαναυσότητα των τσιφλικάδων και γνώριζε πολύ καλά την τραγωδία των οικογενειών των Θεσσαλών κολλήγων αλλά και την ανδρεία των τέκνων της στους πρόσφατους πολέμους.
Κατόπιν αυτών, στις 14 Φεβρουάριου 1923 εκδόθηκε η Ό Επαναστατική Απόφαση η οποία δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ της Μαρτίου με την οποία απαλλοτριώθηκαν και περιήλθαν όλα στην κυριότητα και νομή του κράτους προς αποκατάσταση των ακτή μόνων καλλιεργητών χωρίς αποζημίωση.
Το Επαναστατικό Συμβούλιο με πρόεδρο τον Στυλιανό Γόνατά εξέδωσε Νομοθετικό Διάταγμα που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ της 23ικ Μαρτίου 1923 «Περί Ολοκληρωτικής Απαλλοτριώσεως των τσκρλικίων επί σκοπώ γεωργικής εγκαταστάσεως ακτημόνων καλλιεργητών».
Οι ταλαίπωροι και στην πραγματικότητα δούλοι εντός του ελεύθερου Ελληνικού Κράτους απέκτησαν επί τέλους δική τους γη, ευγνωμονούντες τους φονευθέντες, τους παραπεμφθέντες στα δικαστήρια και όλους τους αγωνισθέντες αγρότες με προεξάρχοντες τα άξια τέκνα της Θεσσαλικής γης Δημήτριο Μπούσδρα και Νικόλαο Πλαστή ρα.
0 επιστάτης του μεγαλοτσιφλικά θείου του Μαρίνος Αντύπας, πότε, που και πως ξεσήκωσε τους Θεσσαλούς αγρότες. Πότε και πως πρόλαβε να «οργώσει» τη Θεσσαλία μέσα στους έξη μήνες της παραμονής του στην περιοχή όπως διατείνονται αναίσχυντα οι πλαστογράφοι και διαστρεβλωτές της ιστορίας αριστεροί κονδυλοφόροι. Τον Πυργετό «όργωνε» κι γι αυτό τον σκότωσαν και ίσως για αυτό οι επιστήμονες διαστρεβλωτές του έστησαν άγαλμα επειδή θεωρούσαν την ιδεολογία του συγγενική με τη δική τους. Ύπ’ όψιν ότι η περιοχή του Ομολίου όπου έμενε ο Αντύπας χωρίζεται από τον Θεσσαλικό κάμπο από τον ορεινό όγκο του Κισσάβου και δεν ήταν εύκολη η επικοινωνία εκείνες τις εποχές με την υπόλοιπη Θεσσαλία. Επισημαίνεται ότι στις περιοχές Ομολίου - Πυργετού όπου εκινείτο ο Αντύπας δεν παρατηρήθηκε καμμιά εξέγερση αγροτών ούτε ιδρύθηκε ποτέ κάποιος Αγροτικός Σύλλογος.
Πολύ σωστά ο Λάζαρος Αρσενίου επισημαίνει στο βιβλίο του «ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥΣ 1881 -1993, σελ.188: «Μερικοί του αποδίδουν μυθικές διαστάσεις... Κάποια κόμματα ανακήρυξαν ήρωα τον Αντύπα. Δικαίωμα τους. Η Ιστορία όμως διατηρεί «κριτήρια» δικά της».