Thursday

«Φυσικά,ὁ Μάρξ εἶναι ἀπό τά κορυφαῖα μυαλά» !



Ὅταν ὁ 20χρονος,τότε,Κούλης ἔδωσε τήν πρώτη του συνέντευξιν :


 «...Φυσικά ο Μα­ρξ εί­ναι από τα κορυφαία μυαλά. Άλλωστε στο Χάρβαρντ διδάχθηκα συστηματικά μαρξισμό.

Στη Νέα Υόρκη γνωρίζομαι με το γιο του κ. Κουτσόγιωργα, τον Δημήτρη, ο οποίος σπουδάζει εκεί. Γνωριζόμαστε λίγο, αλλά οι σχέσεις μας είναι ευπρεπείς. Με το γιο του πρώην βασιλιά, τον Νίκο, γνωρίζομαι. 
Έχω γνωριστεί στο Χάρβαρντ με το μικρό του γιο του Ανδρέα, τον Ανδρίκο. Είναι ένα συμπαθητικό παιδί. Ήταν αρκετά φιλικός απέναντί μου...

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν μια σημαντική πολιτική προσωπικότητα...Είχε αναμφίβολα προτερήματα: είχε καλή επαφή με τον κόσμο και ήξερε να τον κατευθύνει.


Ο Χ. Φλωράκης είναι ένας ανοικτός και διαλλακτικός άνθρωπος, χωρίς παρωπίδες. Ο Λ. Κύρκος είναι φιλικός, αξιόλογος πολιτικός και ρήτορας...»


Ἀπό : Η πρώτη συνέντευξη του Κυριάκου

Μετά ἀπό αὐτά,τί ἐντύπωσιν νά μᾶς κάνῃ ἡ ἐπιλογή τοῦ μπολσεβίκου Θεοδωρικάκου ἀπό σύμβουλος τοῦ Κούλη ἔως καί ὑπουργός ἐσωτερικῶν !


Τάκης Θεοδωρικάκος - Ο μαλάκας ο λαός (προ παντός) να 'ναι καλά

 Καί μετά τόν ΣΥΝ ἔβαλε πλώρη γιά τούς πασοκοσημίτηδες...


Γιά νά βρῇ τό «φῶς τό ἀληθινόν» δῖπλα στόν Κούλη πού τόσον πολύ ἐκτιμᾷ τόν ...Μάρξ ! ! ! 

Κάτι ὁ ἀπό κομμουνιστική ῥίζα,Θεοδωρικάκος κάτι τό Χάρβαρντ

 «στο Χάρβαρντ διδάχθηκα συστηματικά μαρξισμό»

φυσικό ἑπόμενον νά τόν ἀκοῦμε νά λέει : 


«Είμαι υπερήφανος όταν πηγαίνω σε παρελάσεις και βλέπω μια κοινωνία η οποία μετατρέπεται σε πολυπολιτισμική σιγά σιγά»



Τί θά δοῦν τά μάτια μας,σέ λίγες ἡμέρες,στήν παρέλασιν τῆς 28ης,φοβᾶμαι...! 


Υ.Γ. Ἄ, διαβᾶστε καί κάτι σχετικό μέ τό ...σπουδαῖο Χάρβαρντ :

Χάρβαρντ: Για πρώτη φορά στην ιστορία του οι περισσότεροι πρωτοετείς είναι «μη-λευκοί»

Τά ἀποτελέσματα τῆς συστηματικῆς διδασκαλίας τοῦ μαρξισμοῦ.


Ὅλες οἱ λαϊκές ῥῆσεις εἶναι σοφές,βρέ παιδί μου ! Ἐν προκειμένω μία ἐξ αὐτῶν λέει : «Μ᾿ὅποιον δάσκαλο καθήσεις τέτοια γράμματα θά μάθῃς». Ἔ,καί ὁ Κούλης ἔτυχε(;) νά καθήσῃ μέ μαρξιστές δασκάλους :

«...Φυσικά ο Μα­ρξ εί­ναι από τα κορυφαία μυαλά. Άλλωστε στο Χάρβαρντ διδάχθηκα συστηματικά μαρξισμό»

φωτό
Μια συνήθης πρακτική της σοβιετικού τύπου καταστολής, για τους πιο «ακίνδυνους» αντιφρονούντες (τους «επικίνδυνους» τους έστελναν στα Γκουλάγκ!), ήταν ο υποχρεωτικός εγκλεισμός τους σε ψυχιατρεία, για να «αναμορφωθούν». Αλλά και για να περάσει στους πολίτες η εντύπωση πως όσοι τα βάζουν με την σοβιετική εξουσία είναι… τρελοί! (ἐδῶ)

Θέλετε νά δεῖτε τώρα καί στήν πρᾶξιν αύτή τήν πρακτική; Ἰδού :



Χθες, λοιπόν, μια αγανακτισμένη γυναίκα στην Θεσσαλονίκη έριξε νερό στον απαίσιο Χαρδαλιά, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το ρόλο του στο κλίμα φόβου, στον υποχρεωτικό εγκλεισμό των Ελλήνων μέσα στα σπίτια τους και στην καταστροφή της ελληνικής οικονομίας. Περιστατικά τέτοιων ακίνδυνων μορφών διαμαρτυρίας σημειώνονται σ’ ολόκληρο τον κόσμο – και μάλιστα κάποιες φορές με μέσα πιο επικίνδυνα από ένα ποτήρι νερό. Στο 99,9% των περιπτώσεων, τα «θύματα» δε δίνουν συνέχεια. Ωστόσο, ο «σκληρός της καραντίνας» Χαρδαλιάς έδωσε εντολή στην αστυνομία να συλλάβουν τη γυναίκα και της έκανε μήνυση!



Η γυναίκα, αφού κρατήθηκε τη νύχτα στα μπουντρούμια της χούντας, ως κοινή εγκληματίας, οδηγήθηκε σήμερα σιδηροδέσμια στον εισαγγελέα και μετά από έντονο διάλογο που είχε μαζί του, αποφασίστηκε ο εγκλεισμός της σε… ψυχιατρείο! (ἐδῶ)


Νομίζω πώς ὁ πᾶς εἷς,ἐν τῇ ἑλλαδικῇ τοῦ Κούλη,τοῦ Θεοδωρικάκου,τοῦ Καιρίδη καί ὅλων τῶν συντρόφων τους πού μᾶς ἐξουσιάζουν,ἔλαβε τό μήνυμα γιά τό ποιά θά εἶναι ἡ τύχη του σέ περίπτωσιν διαμαρτυρίας διά «καταβρέξεως» (ὄχι μέ μάνικα,ἀλλά μέ ἕνα ποτήρι νερό...). Διότι,ἐάν θελήσεις νά διαμαρυρηθῇς μέ μολότωφ,μέ κοτρῶνες,μέ γκαζάκια ἤ λοστάρια πού σπάζουν τά παΐδια τῶν ἀστυνομικῶν,ἁπλῶς ἀφήνεσαι ἐλεύθερος.Ὅμως μήν τό κάνεις μέ ἕνα ποτῆρι νερό ! Εἶσαι γιά τά σίδερα,λέμε ! Τά σίδερα τοῦ τρελάδικου,ἔτσι;

Κατάλαβες τί κακό ἔκανε στόν Χαρδαλιᾶ,ἡ διαμαρτυρόμενη κυρία; Σέ ποιόν ; Στόν Χαρδαλιᾶ πού κι᾿αὐτός ἀγαπᾷ τόν Τσέ,τήν Κούβα τοῦ κομμουνιστή Κάστρο, τόν μαρξισμό βρέ παιδί μου...



Ἡ κόρη τοῦ Χαρδαλιᾶ προσκαλεῖ σέ “SEX ME UP” πάρτυ

Την ίδια ώρα που οι χουντικοί –με πρώτον και καλύτερο τον «σκληρό» Χαρδαλιά!- κλείνουν μαγαζιά με την κατηγορία του… συνωστισμού και απειλούν την ελληνική κοινωνία με τοπικά ή και γενικό lockdown, η κόρη του «σκληρού»… ανυπομονεί για το πρώτο «sex me up» πάρτι της χρονιάς στο γνωστό νυχτερινό παραλιακό μαγαζί Pennarubia και κάνει αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προσκαλώντας τους ακολούθους της στο πάρτι!



Μιλᾶμε γιά πολύ νούμερα...! 

Ἀλλά ...μαρξιστικά νούμερα ! Πῶς ἔκαναν οἱ σοβιετικοί τοῦ κόμματος,τίς δεξιώσεις,τίς ἑσπερίδες,τά τραπεζώματα καί τό πόπολο καθόταν στήν οὐρά γιά δύο ντομάτες,3-4 φέτες ψωμί καί 150 γρ. κρέας ; Ἔτσι ἀκριβῶς ! Καί ἄν διαμαρτυρηθῇς,μέ νεράκι,στό Δαφνί. Στό Δαφνίιι ! 

Υ.Γ. Ὄχι πού νομίζατε πώς γλυτώσατε ἀπό τήν πρώτη φορά ἀριστερά τοῦ Axel . Τά κομμούνια ἦσαν καί εἶναι ΠΑΝΤΑ ἐδῶ ! Πίσω ἀπό κάθε χρῶμα,κάθε κομματική ταμπέλα...



Καί εἶναι καί κακάσχημοι,πανάθεμά τους...

 


« Αυτή την ημέρα τιμούμε την αντίσταση στη Χούντα, στο πρόσωπο των αγωνιστών που φυλακίστηκαν εδώ. Πιστοί στο κάλεσμα του Μίκη δεν ξεχνάμε τον Ωρωπό.

Η μετατροπή αυτού του εμβληματικού χώρου σε χώρο ιστορικής μνήμης, πολιτισμού και ήπιας αναψυχής υπηρετεί ένα διπλό ζητούμενο. Από την μία πλευρά κρατά ζωντανό το μήνυμα του αντιδικτατορικού αγώνα, ιδρύοντας ένα πόλο μελέτης των πολλών διαστάσεών του. Από την άλλη στρέφει δυναμικά το νόημα στο μέλλον, δημιουργώντας γύρω του μια κυψέλη ανάπτυξης έτσι ώστε το χθες να γίνει γόνιμο λίπασμα για το σήμερα και το αύριο

Από τις αρχές ακόμη του 20ου αιώνα όταν σε μια έκταση που δωρίζει ο Ανδρέας Συγγρός χτίζεται το Αμαλίειο ορφανοτροφείο. Γρήγορα εδώ θα φιλοξενηθούν προσφυγόπουλα από την Μικρά Ασία.

Μετά το 1933 οι χώροι μετατρέπονται σε σωφρονιστήριο και από το 1938 ξαναχτίζονται ως φυλακές κυρίως για καταδικασμένους κομμουνιστές.


Ο Ωρωπός αποτελεί σιωπηλό μάρτυρα σε κάθε φάση διχασμού που ταλάνισε την πατρίδα μας τα τελευταία 100 χρόνια. Στη χούντα μεταφέρθηκαν εδώ 100 πολιτικοί κρατούμενοι από τη Λέρο, και έτσι παλιοί αντιστασιακοί όπως ο Μίκης, ο Γλέζος, ο Φλωράκης θα συναντηθούν με πολλούς νεότερους, ανάμεσά τους και ο αξέχαστος Ανδρέας Λεντάκης, η σύζυγος του οποίου είναι σήμερα μαζί μας. Αλλά και ο πρόεδρος του συλλόγου φυλακισθέντων και εξορισθέντων Σπύρος Χαλβατζής

Γιατί η δημοκρατία δεν ξεχνά αλλά προχωρά »


«...Φυσικά ο Μα­ρξ εί­ναι από τα κορυφαία μυαλά. Άλλωστε στο Χάρβαρντ διδάχθηκα συστηματικά μαρξισμό.»

Ἤ ἀλλιῶς,ὅταν ὁ υἱός ξεπερνᾶ τόν πατέρα !


Ἄλλως τε,τά κάστρα πέφτουν ἐκ τῶν ἔσω...

ποιοι στελεχώνουν το επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη, κυρίως στο πεδίο της επικοινωνίας και των σχέσεων με τα ΜΜΕ. Σύμβουλοί του λοιπόν είναι, μεταξύ άλλων, οι Γιάννης Βλαστάρης, Μαρία Χούκλη, Δημήτρης Τσιόδρας. Κοινό χαρακτηριστικό τους; Εχουν και οι τρεις περάσει (για μεγαλύτερο ή μικρότερο διάστημα, με υψηλότερη ή χαμηλότερη θέση στην ιεραρχία) από την ΚΝΕ. Επίσης, ως γνωστόν, βασικός εκλογικός σύμβουλος του Μητσοτάκη ήταν ο πρώην γραμματέας της ΚΝΕ Τάκης Θεοδωρικάκος, νυν υπουργός Εσωτερικών. Αλλά και διευθυντής του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων,ο Ευτύχης Παλλήκαρης, επίσης κάποτε μέλος του ΚΚΕ...(ἀπό ἐδῶ)


 Εδώ και χρόνια οι χριστιανοί ανά τον κόσμο παραπονούνται για την «διαφθορά της κοινωνίας». Σε όλο το φάσμα του χριστιανικού κόσμου - σε Δύση και Ανατολή – υποδεικνύονται ορισμένα κοινά δείγματα αυτής της διαφθοράς και αυτά είναι: η αύξηση των διαζυγίων, (αν και οι mainstream προτεστάντες εδώ σιωπούν), η κουλτούρα του πανσεξουαλισμού, η σεξουαλικοποίηση των εφήβων, οι αμβλώσεις, (τα απόνερα της λεγόμενης «σεξουαλικής επανάστασης» της δεκαετίας του ‘60), η εξάπλωση των ναρκωτικών, ο «πόλεμος κατά της οικογένειας», κυρίως με την νομιμοποίηση του «γάμου» των ομοφυλόφιλων, την θεωρία της «ρευστότητας» του φύλου και την προώθηση της ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας ακόμα και στις μικρές ηλικίες και μέσα από τα σχολεία, η προώθηση του αθεϊσμού, η κατασυκοφάντηση και γελοιοποίηση του χριστιανισμού και την ίδια ώρα ο εξωραϊσμός του Ισλάμ (!), η αποχριστανοποίηση της πάλαι πότε χριστιανικής Δύσης και άλλα παρεμφερή (π.χ. ο «πόλεμος κατά των Χριστουγέννων», η απροθυμία για απογόνους, η απενοχοποίηση της αυτοκτονίας κλπ).

Άλλοι φωνάζουν, άλλοι γράφουν, και μερικοί βγαίνουν στους δρόμους. 
     
Πέρα από γενικές καταγγελίες και απόδοση ευθυνών στις «άθεες κυβερνήσεις», στους «κακούς πολιτικούς» ή και στον «Σατανά», ουδείς δείχνει να κατονομάζει την ιδεολογική μήτρα όλων αυτών. Τον μεγάλο ποταμό από τον οποίον προέρχονται όλοι οι παραπόταμοι. Και αυτός ονομάζεται Πολιτιστικός Μαρξισμός (Cultural Marxism).

Ένας λόγος που δεν κατονομάζεται είναι η κουλτούρα του «να μην φέρουμε την πολιτική μέσα στην εκκλησία» (sic). Και ένας άλλος – ίσως ο πιο σημαντικός – είναι ότι ο πολιτιστικός μαρξισμός έχει εγκατασταθεί ήδη μέσα σε πολλές εκκλησίες!  Οπότε δεν λογίζεται καν εχθρός...

Και όμως ο Πολιτιστικός Μαρξισμός είναι η αιτία της ηθικής αποσύνθεσης της κοινωνίας.

Ο πολιτιστικός μαρξισμός βγήκε από τα σπλάχνα της Σχολής της Φρανκφούρτης (Frankfurt School ή Frankfurter Schule στα γερμανικά), η οποία ιδρύθηκε στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας, από μπολσεβίκους, κατά κύριο λόγο εβραϊκής καταγωγής, το 1920.

Ο σκοπός ήταν και είναι η καταστροφή των τριών πυλώνων της δυτικής κοινωνίας, της θρησκείας, του πολιτισμού και της οικογένειας.

Ο Willi Munzenberg, ένας εκ των ιδρυτών της Σχολής της Φρανκφούρτης, το είχε δηλώσει κατηγορηματικά : «Θα κάνουμε την Δύση τόσο διεφθαρμένη που θα βρωμάει.. Μόνο τότε, αφού έχουν καταστραφεί όλες οι αξίες της και έχει γίνει η ζωή της αδύνατη, μπορούμε να επιβάλουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου». [διάβασε όλο το αποκαλυπτικό άρθρο εδώ, καθώς κι εδώ]

Όταν η αμερικανίδα καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ Jennifer Roback Morse (Τζέννιφερ Μόρς), μια πραγματική πρωτοπόρα στην υπεράσπιση του γάμου, έγραφε πριν 20 χρόνια για τα θύματα της λεγόμενης «Σεξουαλικής Επανάστασης», έμπαινε στην καρδιά του θέματος.

Τις επιπτώσεις της σεξουαλικής επανάστασης τις βλέπουμε παντού γύρω μας, έλεγε η Morse. Στην κουλτούρα του «hook up» σεξ (σεξ χωρίς καμία δέσμευση, ούτε καν συναίσθημα), στα υψηλά ποσοστά εγκυμοσύνης μεταξύ των ανύπαντρων γυναικών, στον "γάμο" των ομοφυλόφιλων κλπ.
Βλέπουμε μια ατζέντα που προσπαθεί να αποσυνδέσει το σεξ, τα μωρά και τον γάμο. Και ποιες ομάδες προωθούν αυτήν την σεξουαλική επανάσταση;
Ένα μίγμα ανθρώπων και ομάδων (από ριζοσπαστικές φεμινίστριες μέχρι οπαδούς του «ελέγχου του πληθυσμού» και hipsters που το παίζουν «μοντέρνοι»). Όλες αυτές οι ομάδες έχουν ένα κοινό: Ελέγχονται από την ελίτ, από ανθρώπους που θέλουν να «επαναδημιουργήσουν» τον κόσμο σύμφωνα με την δική τους «εικόνα».

Έτσι, η άποψη της Morse για τον λεγόμενο «γάμο» των ομοφυλόφιλων είναι ότι αυτός δεν ξεκίνησε με τους γκέι, αλλά με τη σεξουαλική επανάσταση πίσω στη δεκαετία του 1960, η οποία προετοίμασε το έδαφος. Και έχει δίκιο.


Στο βιβλίο του The Devils Pleasure Palace (Το Παλάτι των Απολαύσεων του Διαβόλου), ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Michael Walsh εξηγεί ότι υπάρχει κάτι ακόμη πιο θεμελιώδες στην καρδιά αυτού του ζητήματος, και η σεξουαλική επανάσταση είναι μόνο ένα μέρος του. Στην καρδιά του ζητήματος είναι ο Πολιτιστικός Μαρξισμός, η Κριτική Θεωρία και το Ινστιτούτο που τα γέννησε, το Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών, κοινώς γνωστό ως η Σχολή της Φρανκφούρτης.

Τους ξέρετε αυτούς καλύτερα από ό, τι νομίζετε. Στην πραγματικότητα, οι ιδέες τους έχουν εισχωρήσει, όχι μόνο μέσα στο σύνολο της κοινωνίας, αλλά και μέσα στον δικό σας τρόπο σκέψης, είτε το γνωρίζετε είτε όχι.
Δείτε πρώτα τον ψυχαναλυτή Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich), τον άνθρωπο που, το 1936, επινόησε τον όρο "σεξουαλική επανάσταση" σε ένα βιβλίο με το ίδιο όνομα (Die Sexualität im Kulturkampf). Ο Ράιχ, γεννημένος στην Αυστρία από Εβραίους γονείς, ήταν ένας πρώτης τάξης εκκεντρικός τύπος. Τελικά, ακόμα και οι φροϋδικοί συνάδελφοί του τον απέφευγαν σαν την πανούκλα. Όλα τα βιβλία του έπρεπε να δημοσιευτούν ιδιωτικά. Πολύ απλά, ο Ράιχ ήταν ένας μανιακός του σεξ και πολύ πιθανόν ένας παράφρων. Έκανε μασάζ στους γυμνούς ασθενείς του και στη στην Καθολική Βιέννη της δεκαετίας του 1920, υποστήριζε τα αντισυλληπτικά, την άμβλωση και το διαζύγιο.

Ο κομμουνιστής Ράιχ ήθελε να συμβιβάσει την ψυχανάλυση με τον Μαρξισμό και πίστευε ότι ο οικονομικός μαρξισμός θα αποτύχαινε λόγω της «καταπιεσμένης σεξουαλικότητας του προλεταριάτου».
Ο Ράιχ ήταν πιστό μέλος της Σχολής της Φρανκφούρτης και τελικά έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εφηύρε μια «μηχανή οργασμού» που αργότερα ονομάστηκε κοροϊδευτικά ως «orgasmitron» από τον άλλο μανιακό του Γούντι Άλεν, στην ταινία του «Ο Υπναράς» (Sleeper), το 1973. Αργότερα πέθανε στη φυλακή αφού εξαπάτησε ανθρώπους να αγοράσουν την γελοία μηχανή του. Η αμερικάνικη Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων έκαψε πολλούς τόνους από τα βιβλία του.
Σύμφωνα με τον Michael Walsh, ο Reich ήταν ένα από τα πιο σημαίνοντα μέλη της Σχολής της Φρανκφούρτης. Πόσο επιρροή ασκούσε; Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών ταραχών του 1968 στο Παρίσι και το Βερολίνο, οι φοιτητές πέταξαν αντίτυπα του βιβλίου του «Η Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού» στους αστυνομικούς. Έγραψαν το όνομά του στους τοίχους. Αλλά, περισσότερο από αυτό, η Σεξουαλική Επανάσταση που αυτός επαγγέλονταν είναι τώρα το κοινό νόμισμα, η lingua franca της εποχής μας.

Οι Πολιτιστικοί Μαρξιστές της Σχολής της Φρανκφούρτης πίστευαν ότι ο οικονομικός μαρξισμός θα αποτύχει λόγω της αντίστασης της εργατικής τάξης. Πίστευαν ότι ο μαρξισμός θα μπορούσε κάποτε να επιτευχθεί μόνο με την υπονόμευση των θεσμών, όλων των θεσμών. Άρχισαν αυτό που ονομάζεται η μακρά πορεία μέσα από τα θεσμικά όργανα. Ποιος θα το φανταζόταν ακόμα και πριν από μερικά χρόνια ότι οι αμερικάνοι Πρόσκοποι θα δέχονταν γκέι; Η Σχολή της Φρανκφούρτης το φανταζόταν.

Η Κριτική Θεωρία είναι κεντρικής σημασίας για το σχέδιό τους. Είναι σχεδόν σίγουρο, είτε το γνωρίζατε είτε όχι, αυτό σας μετέδωσαν στο πανεπιστήμιο και πιθανώς ακόμη και στο σχολείο. Η Κριτική Θεωρία επιδιώκει τον κοινωνικό μετασχηματισμό μέσω της χειραφέτησης της ανθρωπότητας από όλες τις μορφές «δουλείας». Οι «δουλέμποροι» τυχαίνει να είναι η Εκκλησία, η οικογένεια, και η ελεύθερη αγορά.

Όταν ακούς κάποιον να υβρίζει την ιστορία, η αιτία είναι η Κριτική Θεωρία. Οι αδιάκοπες επιθέσεις στις σταυροφορίες είναι η Κριτική Θεωρία. Η πατριαρχική οικογένεια, η "κουλτούρα του βιασμού", η πολυπολιτισμικότητα, η πολιτική ορθότητα, οι κώδικες ομιλίας, όλα είναι Κριτική Θεωρία. Η ιδέα είναι να σας κάνουν να αμφισβητήσετε τα πάντα, και μέσα από την αμφισβήτηση, να πέσουν οι θεσμοί.
Μπορείτε να ακούσετε την Κριτική Θεωρία ακόμα και από το στόμα του απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ. Όταν σαρκάζει τους Αμερικάνους χριστιανούς, δεν το κάνει από μια υποτιθέμενη αγάπη για το Ισλάμ, αλλά από την εκπαίδευσή του στην Κριτική Θεωρία και τον Πολιτιστικό Μαρξισμό, που έμαθε από την πίκρα του δικού του πατέρα, από τον Κομμουνιστή μέντορά του Frank Marshall Davis, από τους καθηγητές του, και από τον Saul Alinsky. Ο Ομπάμα είναι πραγματικά το πιο ριζοσπαστικό άτομο που βρέθηκε ποτέ στον Λευκό Οίκο.
Μπορεί να μην έχετε ακούσει για τους Μαξ Χορκχάιμερ και Τέοντορ Αντόρνο, οι οποίοι εμπνεύστηκαν από τον Antonio Gramsci και ίσως γνωρίζετε για τους Herbert Marcuse και Eric Fromm. Ήταν ασεβή άτομα που μισούσαν τον δυτικό πολιτισμό. Οι περισσότεροι έφεραν το δηλητήριό τους στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ή λίγο αργότερα.

Είναι εκπληκτικό να σκεφτεί κανείς ότι αυτό το εμφανώς μαρξιστικό ίδρυμα που ιδρύθηκε για να υπονομεύσει τον Δυτικό Πολιτισμό στην πραγματικότητα προσκλήθηκε να μεταφέρει την λειτουργία του στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια το 1935. Από εκείνο το ύψωμα τα άτομα αυτά άρχισαν να τη ενσταλάζουν σιγά-σιγά  το δηλητήριο στην αμερικανική κουλτούρα και από εκεί ήταν εύκολο να μεταφερθεί σε όλον τον κόσμο.

Ο Michael Walsh λέει μια εξαιρετικά ευανάγνωστη ιστορία για αυτά τα άτομα, αν και δεν ξεκινάει από τον εικοστό αιώνα, και δεν επικεντρώνεται στην κοινωνιολογία, την ψυχολογία, ή τις άλλες soft επιστήμες, αλλά μάλλον στην τέχνη και ειδικά στην όπερα. Δείχνει πώς προετοιμάστηκε το έδαφος για τους Πολιτιστικούς Μαρξιστές από τους καλλιτεχνικούς μηδενιστές του δέκατου ένατου αιώνα.

Ο Walsh ήταν για πολλά χρόνια κριτικός κλασικής μουσικής για το περιοδικό Time και πριν από αυτό στο San Francisco Examiner. Έχει γράψει θεατρικά έργα μυθιστορήματα, βιογραφίες, και σενάρια που έχουν γίνει ταινίες. Άρχισε να γράφει για την πολιτική το 2007 στο National Review με το όνομα David Kahane, (όνομα εμπνευσμένο από την ταινία «Ο Παίκτης» του 1992 με τον Τιμ Ρόμπινς) και με αυτό το όνομα δημοσίευσε την διαφωνία του με τον Saul Alinsky με τον τίτλο “Rules for Radical Conservatives” (Κανόνες για Ριζοσπαστικούς Συντηρητικούς).

Ο Walsh είναι ένας πιστός καθολικός ο οποίος είναι φλογερά αντίθετος στις αμβλώσεις και αντίθετος στο «γάμο» των ομοφυλόφιλων, δύο θέματα τα οποία αναλύει στο “The Devils Pleasure Palace”. Δίνει θρησκευτική χροιά στο βιβλίο του, υποστηρίζοντας ότι ο αγώνας μας ενάντια στον Πολιτιστικό Μαρξισμό είναι μια μάχη εναντίον του ίδιου του Σατανά.
Ο Walsh κατανοεί ότι μπορεί να έχουμε νικήσει μια αυτοκρατορία, αλλά σίγουρα δεν έχουμε νικήσει μια ιδέα. Ο μαρξισμός είναι ζωντανός και υγιής και έχει εισχωρήσει σχεδόν παντού. Στο σχολείο των παιδιών μας, στις αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου, ακόμη και στους αθλητικούς συλλόγους. Είναι στον αέρα που αναπνέουμε.

Ο Walsh δεν είναι απαισιόδοξος, όμως. Πιστεύει ο Πολιτιστικός Μαρξισμός έχει ξοφλήσει, αλλά, ακριβώς καθώς τα νύχια σε ένα πτώμα (!), μπορεί να εξακολουθεί να αυξάνεται, και ότι αυτοί οι άνθρωποι και η σατανική τους θεωρία θα συνεχίσει να κάνει ζημιά και βλάβη στις ψυχές, και είναι στο χέρι μας πρώτα να αναγνωρίσουμε ότι αυτός αποτελεί πραγματικά την καρδιά του θέματος, και στη συνέχεια να τον σταματήσουμε.

Στην πάνω ΦΩΤΟ: Μαξ Χορκχάιμερ (αριστερά) δίνει το χέρι στον Theodor Adorno, ενώ στο παρασκήνιο, ο Γερμανός μαρξιστής θεωρητικός Jürgen Habermas φτιάχννει τα μαλλιά του στη Χαϊδελβέργη το 1964.


Τό μήνυμα ἐστάλη......





Ἡ «πρώτη κυρία» τῆς Ἑλλάδος,ἡ ἔχουσα τό ὕπατο πολιτειακό ἀξίωμα,μετέβη πρό μηνός στήν Λέσβο γιά νά συναντήσῃ καί νά συγχαρῇ τίς γιαγιάδες πού τάϊζαν τά «προσφυγόπουλα».Νά ἐπισκεφθῇ τόν καταυλισμό τῶν «μεταναστῶν» καί κυρίως νά ἐπισημάνῃ τήν «εὐθὐνη ὅλων τῶν Ἑλλήνων ἀπέναντι σ᾿αὐτούς» !


Η περιοχή λεηλατείται καθημερινά και χωρίς έλεος, με την πλήρη ανοχή του κράτους, το οποίο ενδιαφέρεται μόνο για την αρπαγή της γης από τους κατοίκους και την κατασκευή ολόκληρης πόλης, κόστους 70 εκατομμυρίων ευρώ (!). Δεν υπάρχει κανένα ανάλογο προηγούμενο στην Ελληνική Ιστορία, κρατικές αρχές να επιδιώκουν τον αφανισμό του ελληνικού στοιχείου και την αντικατάστασή του από πληθυσμούς φιλικούς προς την Τουρκία.
«Το πρώτο βήμα για τη μετατροπή της Λέσβου σε αποικία και την οριστική απώλεια της ελληνικής κυριαρχίας στο νησί έγινε χτες. Στελέχη του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής από την Αθήνα, συναντήθηκαν με περίπου 20 ιδιοκτήτες ελαιοκτημάτων γύρω από το ΚΥΤ, προσφέροντας τη δυνατότητα μίσθωσης της ιδιοκτησίας τους προς 160 ευρώ το στρέμμαΓια όσους αρνηθούν θα ακολουθηθεί ο δρόμος της επίταξης χωρίς αποζημίωση.

Στόχος η δημιουργία της κλειστής (εδώ γελάμε) υπερδομής – τέρας των 250 στρεμμάτων ( Ποιά Λέσβος;
Καί ἀφοῦ οἱ Ἕλληνες δέν καταλαβαίνουν οὔτε κι᾿ἀπό τό μπερντάκι πού πάει σύννεφο :

Έτσι, δέκα (10) άτομα συνελήφθησαν μετά από οργανωμένη επιχείρηση καταστολής των ένστολων μπράβων της χούντας, για… «έκνομες ενέργειες που διεπράχθησαν πλησίον του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης στη Μόρια της Λέσβου», ενώ ταυτοποιήθηκαν αλλά δεν ανευρέθηκαν για να συλληφθούν άλλα πέντε (5) άτομα. ( Ἀπόλυτος ἀνθελληνισμός !)
Τό Σύστημα ξέρει κι᾿ἄλλους τρόπους :

το βίντεο αναρτήθηκε λίγο πριν από τις 8:00 το πρωί, σύμφωνα με τον χρήστη η λήψη έγινε κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς και στο 0:50 ακούγεται η επίμαχη φράση «bye bye Moria». Το νησί μετά την απίστευτη καταστροφή τέθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, καθώς 13.000 μετανάστες εγκατέλειψαν τη δομή φιλοξενίας και σκόρπισαν στο νησί. Την ίδια στιγμή ενισχύονται οι αστυνομικές δυνάμεις στο νησί, με τρεις διμοιρίες ΜΑΤ να μεταβαίνουν από την Αθήνα στη Λέσβο.(ΕΔΩ)

Θυμηθεῖτε πώς ἦταν ἡ Μόρια τόν περσινό Σεπτέμβριο :


Πῶς ...διαμορφώθηκε 4 μῆνες μετά,μέ τήν ...ἀνάλογον παρέμβασιν  :


Ἀλλά ἦταν ἀνεπαρκής,προφανῶς,διά τοῦτο ἐλήφθησαν καίρια μέτρα :


Αντιπεριφερειάρχης Λέσβου: Οι φωτιές φαίνεται να ήταν κάτι οργανωμένο

Ὁργανωμένο; Σώωωπα καλέ ! 

Πόσο εἶχε προγραμματισθῇ τό κοστολόγιον γιά τήν  ἐπέκτασι τῆς ...δομῆς; 

Η περιοχή λεηλατείται καθημερινά και χωρίς έλεος, με την πλήρη ανοχή του κράτους, το οποίο ενδιαφέρεται μόνο για την αρπαγή της γης από τους κατοίκους και την κατασκευή ολόκληρης πόλης, κόστους 70 εκατομμυρίων ευρώ (!). 

Τώρα θά δεῖτε χρῆμα πού ἔχει νά πέσῃ γιά τήν νέα ἰσλαμική πολιτεία ! ! ! Καί νέα καί πολιτεία μέ προϋποθέσεις ἐπεκτάσεως μεγάααλες ! 

Τό πρῶτο «παράδειγμα» ἔσω-καταλήψεως ἐδαφικῆς κυριαρχίας,ἐδόθη...Τό μήνυμα ἐστάλη.

Sunday

Σεπτεμβριανά 1955: Όταν 100.000 Τούρκοι ισοπέδωσαν τον Ελληνισμό της Πόλης


Μόλις είχε αρχίσει να νυχτώνει. Ο όχλος με αυτοσχέδια όπλα, αξίνες, ρόπαλα, σφυριά και δάδες είχε βγει στους δρόμους. Οι αλαλαγμοί «γκιαβούρ, γκιαβούρ», ακούγονταν σε κάθε δρόμο, σε κάθε λεωφόρο και κάθε σοκάκι.

Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης*

Κάποιος έκανε την αρχή και έσπασε την βιτρίνα ενός καταστήματος, και τότε ακολούθησε το χάος. Σπίτια, περιουσίες, εκκλησίες, μοναστήρια και νεκροταφεία που η ιστορία τους χανόταν στα βάθη των αιώνων εκθεμελιώθηκαν. Άνθρωποι, προπηλακίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν, βιάστηκαν, βασανίστηκαν, πέθαναν. Όχι δεν είναι η Νύχτα των Κρυστάλλων για τους Εβραίους της Γερμανίας. Είναι τα Σεπτεμβριανά για τους Ρωμηούς της Κωνσταντινούπολης.

Μία ψευδής είδηση αφορμή για το πογκρόμ

Περίπου 100.000 Τούρκοι ξεχύθηκαν στους δρόμους και έκαψαν κάθε περιουσία Ελλήνων που βρήκαν στον δρόμο τους, ενώ πολλές ήταν και οι περιουσίες Εβραίων και Αρμενίων που δεν γλύτωσαν από την μανία. Χρειάστηκαν μόλις λίγες ώρες για να μετατρέψουν πολλές συνοικίες της Κωνσταντινούπολης σε κρανίου τόπο. Η νύχτα 6ης προς 7ης Σεπτεμβρίου είναι για τους Έλληνες της Πόλης ορόσημο καθώς αποτελεί την αρχή του τέλους για την ακμάζουσα ελληνική κοινότητα που μετρούσε παρουσία στο σταυροδρόμι αυτό των δύο ηπείρων, μεγαλύτερη των 2.000 ετών.

Αφορμή για το μαζικό αυτό κύμα βίας, το οποίο προκάλεσε σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Αμερικανού γερουσιαστή, Χόμερ Κέιπχαρτ, ζημιές άνω των 300.000.000 δολαρίων, ήταν μία είδηση γεμάτη ψεύδη που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Istanbul Ekspres» και φιλοξενούσε μία παραποιημένη φωτογραφία του σπιτιού του Κεμάλ Ατατούρκ στην Θεσσαλονίκη με το ρεπορτάζ να λέει πως Έλληνες τοποθέτησαν εκρηκτικό μηχανισμό ο οποίος προκάλεσε εκτεταμένες καταστροφές.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός, Αντνάν Μεντερές και ο υπουργός προεδρίας με ανακοίνωσή τους προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τα γεγονότα ως: «αυθόρμητη έκφραση του πατριωτικού αισθήματος που προκλήθηκε από την είδηση επικείμενων εκτελέσεων Τουρκοκυπρίων στις 28 Αυγούστου 1955 και της προκληθείσης ανησυχίας για τους Κυπρίους αδελφούς τους». (1)

septemvriana-konstantinople-1-1300

Η «αυθόρμητη πατριωτική» αντίδραση των Τούρκων

Η «επίθεση» στο τουρκικό προξενείο στην Θεσσαλονίκη ήταν για τους Τούρκους η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Στην πραγματικότητα η τουρκική κοινωνία «βομβαρδιζόταν» με ανθελληνική προπαγάνδα ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 τόσο από τις εφημερίδες όσο και από την ίδια την κυβέρνηση.

Χαρακτηριστικό του γεγονότος πως τα Μέσα ήταν ο κύριος διαμορφωτής γνώμης στην τουρκική κοινωνία είναι η τουρκική εφημερίδα Χουριέτ. Όπως γράφει ο επιστημονικός συνεργάτης στο Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας στο ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας, Ραϋμόνδος Αλβανός, (5) πρωταρχικό ρόλο στην εθνικιστική αυτή έξαρση έπαιξε ο Σεντάτ Σιμαβί, ένας εξισλαμισθής Εβραίος, διευθυντής της Χουριέτ. Επί των ημερών του η τουρκική εφημερίδα χρηματοδοτήθηκε από τους Άγγλους οι οποίοι την προμήθευσαν με τις πιο σύγχρονες τυπογραφικές εγκαταστάσεις της εποχής.

Αρχικά η Χουριέτ έγινε γνωστή χάρις στις αθλητικές ειδήσεις και τα διαστρεβλωμένα νέα. Ωστόσο η ανθελληνική της προπαγάνδα ήταν αυτή που την έκανε να γνωρίσει τεράστια επιτυχία. Τόσο η Ελλάδα όσο και ο Ελληνισμός της Πόλης και της Κύπρου ήταν συνεχώς στο στόχαστρο κάτι που τελικά αποδείχθηκε αρκετά προσοδοφόρο. Χαρακτηριστικό είναι πως από τα 200.000 φύλλα που πωλούσε η εφημερίδα στο ξέσπασμα της κρίσης στην Κύπρο κατά την τουρκική εισβολή στο νησί οι πωλήσεις της είχαν φτάσει τις 650.000. Το πρότυπό της ακολούθησαν φυσικά και οι υπόλοιπες τουρκικές εφημερίδες.

Την ίδια στιγμή και η τουρκική κυβέρνηση χρησιμοποιούσε τα ανθελληνικά αντανακλαστικά της κοινωνίας προκειμένου να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα οικονομικά προβλήματα που εμφάνιζε το τουρκικό κράτος, όπως ο αυξημένος πληθωρισμός, η μείωση των αναπτυξιακών ρυθμών καθώς και η πτώση του βιοτικού επιπέδου. Χαρακτηριστικό της υφεσιακής πορείας της τουρκικής οικονομίας είναι ότι το 1954 ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας έπεσε από το 13% που βρισκόταν την τριετία 1950-53 στο 4% το 1954, ενώ το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο το 1955 έφτασε να είναι οκτώ φορές μεγαλύτερο από ότι ήταν το 1950.

Η ελληνική κοινότητα αποδιοπομπαίος τράγος για το Κυπριακό

Το βράδυ 6-7 Σεπτεμβρίου στην Κωνσταντινούπολη ξεκινά το ανθελληνικό πογκρόμ. Αφορμή θεωρήθηκε μεν η «βομβιστική επίθεση στην γενέθλια οικία του Ατατούρκ» αλλά η προσπάθεια των Ελλήνων για εδραίωση στην Κύπρο ήταν επίσης μία καλή βάση για να μισήσει ο μέσος Τούρκος τους Έλληνες. Χαρακτηριστικό είναι πως οι διαδηλώσεις υποκινήθηκαν και διοργανώθηκαν από την οργάνωση «Η Κύπρος είναι Τουρκική» (Kibris Turktur) (2).

Και φυσικά στο πλαίσιο που διαμορφώθηκε η τουρκική κυβέρνηση δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Όπως αναφέρει ο Βρετανός πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη, Μάικλ Στιούαρτ, τα γεγονότα είχαν οργανωθεί από την τουρκική κυβέρνηση με σκοπό να συμπέσουν με το πέρας της τριμερούς διάσκεψης στο Λονδίνο για το Κυπριακό. Ο ίδιος διπλωμάτης παράλληλα αποκαλύπτει κι άλλες πληροφορίες.

1) Ούτε ο τουρκικός στρατός, ούτε και η τουρκική αστυνομία που βρίσκονταν στους δρόμους δεν έκαναν το παραμικρό για να εμποδίσουν τον όχλο από το καταστροφικό του έργο. (3)

2) Ο Χικμέτ Μπιλ, ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης «Η Κύπρος είναι Τουρκική» (Kibris Turktur), είχε συνάντηση και εκτενή συνομιλία με τον πρωθυπουργό Μεντερές στις 5 Σεπτεμβρίου.

septemvriana-konstantinople-1300

Την εμπλοκή της τουρκικής κυβέρνησης στα επεισόδια παραδέχθηκε με την ομιλία του και ο ίδιος ο Τούρκος πρωθυπουργός, Μεντερές στην τουρκική εθνοσυνέλευση όταν πλέον δεν μπορούσε να κατηγορεί άλλο τους κομμουνιστές, για τις λεηλασίες. Ο Μεντερές λοιπόν παραδέχθηκε πως ήταν εκ των προτέρων γνώστης των επεισοδίων που θα γίνονταν στην Κωνσταντινούπολη, γεγονός που επισφραγίζει εν πολλοίς τι ακριβώς συζητήθηκε με τον Χικμέτ Μπιλ. (4)

Τα επεισόδια δεν έγιναν από την μία στιγμή στην άλλη. Ο Αύγουστος που είχε προηγηθεί ήταν γεμάτος από συλλαλητήρια, απειλές, μικροεπεισόδια και μπόλικη προπαγάνδα κατά των Ρωμηών. Πολλές ήταν οι ψευδείς ειδήσεις που κυκλοφορούσαν όλο το καλοκαίρι με σκοπό να φανατίσουν αλλά και να εξοργίσουν τους Τούρκους. Κύριος μοχλός ήταν η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης η οποία παρουσιαζόταν ως καταπιεσμένη την ώρα που οι Ρωμηοί της Πόλης ήταν μία ευημερούσα και ακμάζουσα κοινότητα με πολλά προνόμια. Από την άλλη φυσικά «αγαπημένο» θέμα των τουρκικών εφημερίδων ήταν η Κύπρος με την πιο δημοφιλή είδηση να είναι αυτή της δήθεν σχεδιαζόμενης εξόντωσης των Τουρκοκυπρίων από τους Ελληνοκυπρίους που υποτίθεται θα συνέβαινε μετά την τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου.

Και οι σχέσεις όμως μεταξύ των Κωνσταντινουπολιτών, Τούρκων ή Ρωμηών είχαν περάσει σε ένα στάδιο καχυποψίας. Συγκεκριμένα όπως διαβάζουμε στο βιβλίο Σεπτεμβριανά 1955: Η «νύχτα των κρυστάλλων» του Ελληνισμού της Πόλης, εκδόσεις Τσουκάτου, το κλίμα γινόταν όλο και πιο βαρύ. Ο Συμεών Βαφειάδης, στο Κουσκουντζούκι όπου κατοικούσε αναφέρει πως οι γείτονες γίνονταν πιο λιγομίλητοι με τον καιρό παρά το γεγονός πως διατηρούσαν τους τυπικούς κανόνες ευγένειας.

«Κάθε απόγευμα όμως, την ώρα που μεταδιδόταν μία εκπομπή για την Κύπρο, ανέβαζαν την ένταση του ραδιοφώνου στη διαπασών και άνοιγαν τα παράθυρα. Όλη η γειτονιά αντηχούσε από τα ξεφωνητά φανατισμένων δημαγωγών. Στο βαπόρι, όπου οι περισσότεροι επιβάτες γνωριζόμασταν, άρχισαν οι χαιρετισμοί των Τούρκων να γίνονται πιο κοφτοί και απότομοι και τα βλέμματά τους πιο βλοσυρά. Εμείς οι Ρωμηοί, φυσικά προσπαθούσαμε να μην δώσουμε αφορμή και μιλούσαμε όσο το δυνατόν λιγότερο. Στο καφενείο πουλούσαν χάρτες της Κύπρου που τους αγόραζαν τα παιδιά και τους έβαφαν με το αίμα τους, αφού τρυπούσαν το δάχτυλό τους με βελόνι».

septemvriana-1-1300

Σε άλλη μαρτυρία, ο ιατρός Ανέστης Χατζηανδρέου αναφέρει πως οι φήμες πως οι Τούρκοι κάτι ετοιμάζουν, οργίαζαν. Χαρακτηριστικό είναι πως ο ίδιος όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες της Πόλης βρήκαν βαμμένες τις πόρτες των σπιτιών τους με τα γράμματα G.M.R. που σημαίνουν «μη μουσουλμάνος Ρωμηός». Παράλληλα αποκάλυψε πως ένας γείτονάς του άκουσε έναν Τούρκο δημόσιο υπάλληλο να του λέει: «Εσείς οι Ρωμηοί θα πάθετε κάτι κακό σε λίγες μέρες».

Οργανωμένα τάγματα και όχι όχλος

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της εποχής στις διαδηλώσεις συμμετείχαν περίπου 100.000 άτομα τα οποία δρούσαν σε ομάδες των 15 έως 50 ατόμων οι οποίες πραγματοποιούσαν «καταδρομικές» επιχειρήσεις και στην συνέχεια επανασυνδέονταν σε πλήθη των 5.000 ατόμων που κινούνταν από την μία περιοχή στην άλλη.

Η ανθρωπογεωγραφία του πλήθους σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα Μιλιέτ είχε ως εξής: Προβοκάτορες, οδηγούς και αρχηγούς, καταστροφείς, λαφυραγωγούς, διαδηλωτές με εθνικά κίνητρα και περίεργους, δηλαδή αυτούς που ανακατεύτηκαν με το πλήθος μόνο και μόνο για να δουν τι συμβαίνει. Παράλληλα όπως ειπώθηκε από αυτόπτες μάρτυρες, το πλήθος κρατώντας τουρκικές σημαίες προσπαθούσε να στρατολογήσει κόσμο ακόμα και την ώρα της διαδήλωσης παρακινώντας οποιονδήποτε Τούρκο έβλεπαν στον δρόμο, στα καφενεία και τα μπαλκόνια, κρατώντας σημαίες, πορτρέτα μέχρι και ανδριάντες του Κεμάλ Ατατούρκ ενώ μοίραζαν και κονκάρδες της οργάνωσης «Η Κύπρος είναι τουρκική».

septemvriana-2-1300

Αυθόρμητη διαδήλωση; Μάλλον όχι.

Στα επεισόδια συμμετείχε και μεγάλος αριθμός Τούρκων που δεν έμεναν στην Πόλη και είχαν μεταφερθεί εκεί είτε τις προηγούμενες ημέρες με λεωφορεία, είτε με πλοιάρια το ίδιο βράδυ. Σε πολλά σημεία της πόλης είχαν μεταφερθεί και τοποθετηθεί φτυάρια, αξίνες, λοστοί και κάθε άλλο αντικείμενο που μπορούσε να προκαλέσει καταστροφές.

Πώς όμως το πλήθος ήξερε πού να χτυπήσει;

Σε αυτό βοήθησαν δύο πράγματα. Πέραν από τις εκκλησίες, τα μοναστήρια, τους τάφους και τα γνωστά κτήρια της ελληνικής κοινότητας, η πόλη ήταν γεμάτη με καταστήματα και περιουσίες οι οποίες είχαν πινακίδες στην τουρκική γλώσσα και δεν μαρτυρούσαν σε τίποτα την ελληνική καταγωγή των ιδιοκτητών τους. Αυτά λοιπόν που στοχοποίησαν τους Έλληνες ήταν τα εξής:

1) Οι συντομογραφίες GMR οι οποίες είχαν γραφτεί με μπογιά πάνω στις ελληνικές περιουσίες και τα καταστήματα.

2) Πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το τουρκικό κράτος είχε αναθέσει σε μία ειδική οργάνωση την καταγραφή των περιουσιών όλων των μη μουσουλμάνων που κατοικούσαν στην Πόλη προκειμένου να «εξουδετερωθούν» πιο εύκολα.

Βασανισμοί, βιασμοί και κάθε είδους βαρβαρότητα

Η αγριότητα των επεισοδίων θα μπορούσε να συγκριθεί με την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 έστω και καθ υπερβολή. Μπορεί μαζικές δολοφονίες να μην καταγράφηκαν ωστόσο σημειώθηκε πληθώρα φόνων ιερωμένων ενώ γενικότερα ο κλήρος έγινε στόχος βασανισμών.

Χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές του Βρετανού ανταποκριτή της Daily Mail, Νόελ Μπάρμπερ: «Η εκκλησία του Γεντί Κουλέ καταστράφηκε ολοσχερώς και έναν ιερέα τον έριξαν από το κρεβάτι του, του ξερίζωσαν τα μαλλιά από το κεφάλι του και κυριολεκτικά του απέσπασαν την γενειάδα από το πηγούνι του. Έναν άλλον ηλικιωμένο ιερέα σε ένα σπίτι που ανήκε σε αυτόν τον ναό και ο οποίος ήταν πολύ άρρωστος και δεν μπορούσε να μετακινηθεί, τον εγκατέλειψαν στο κρεβάτι του και το σπίτι του πυρπολήθηκε, με αποτέλεσμα αυτός να καεί ζωντανός. Στον ναό του Γενίκιοϊ, μία πανέμορφη τοποθεσία στην άκρη του Βοσπόρου, έβγαλαν στον δρόμο έναν 75χρονο ιερέα, τον γύμνωσαν, τον έδεσαν πίσω από ένα αυτοκίνητο και τον έσυραν στους δρόμους. Στην εκκλησία του Γενία Μαχαλλέ, έναν ιερέα τον έγδυσαν, τον έδεσαν στην καρότσα ενός φορτηγού και τον περιέφεραν γυμνό στους δρόμους. Προσπάθησαν να ξεριζώσουν τα μαλλιά ενός ιερέα αλλά δεν κατάφεραν να του γδάρουν το κρανίο όπως έκαναν σε πολλούς άλλους».

septemvriana-750.jpg

Εκατοντάδες ήταν και οι βιασμοί που σημειώθηκαν κατά την διάρκεια των επεισοδίων, αλλά δεν καταγράφηκαν προκειμένου να αποφευχθεί η σπίλωση του ονόματος της εκάστοτε οικογένειας. Ιδιαίτερα σημαντικά είναι τα στοιχεία που έδωσε ο Έλληνας χειρουργός των νοσοκομείων του Βαλουκλή στον Έλληνα πρόξενο στην Κωνσταντινούπολη ότι είχαν βιαστεί τουλάχιστον 60 νεαρές Ελληνίδες. Ωστόσο αξίζει να σημειωθεί ότι στην αναφορά του αρχηγού της Αστυνομίας της Κωνσταντινούπολης για τα επεισόδια, δεν γίνεται ούτε λόγος για βιασμούς, ενώ είναι βέβαιο πως σημειώθηκαν μέχρι και βιασμοί αγοριών.

Ο Ελληνισμός της Πόλης υπέστη ένα ανεπανόρθωτο σοκ. Τα επόμενα χρόνια προσπάθησε να ορθοποδήσει ξανά, όπως είχε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά οι διωγμοί που έγιναν την επόμενη δεκαετία δεν άφησαν πολλά περιθώρια. Η Πόλη έγινε από κοσμοπολίτικη μία εθνική μεγαλούπολη με περισσότερο από 15.000.000 πληθυσμό. Σήμερα μαζί με τους 2.000 Έλληνες, μόνο τα κτήρια έχουν απομείνει να θυμίζουν την ισχυρή παρουσία του ελληνικού στοιχείου στην άλλοτε «Βασιλεύουσα».


Βιβλιογραφία

1) Στιούαρτ προς Μακμίλαν, βρετανικό προξενείο, Κωνσταντινούπολη, 22 Σεπτεμβρίου 1955, FO 371/117711/RG.

2) Ειρήνη Σαρίογλου-Καίτη Σαρίογλου, Πενήντα χρόνια από τα Σεπτεμβριανά, Αθήνα 2005

3) Young προς Stewart, Foreign Office, 21 Σεπτεμβρίου 1955, FO 371/117711/Rk 10110. Ο Άρθρου Ρίτσαρντ, Αμερικανός γενικός πρόξενος στην Πόλη, σαν αυτόπτης μάρτυρας, ισχυρίστηκε ότι: «… η καταστροφή είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο, χωρίς απόδειξη απόπειρας της Αστυνομίας ή του στρατού να την θέσουν υπό έλεγχο. Παρατήρησα την λεηλασία πολλών καταστημάτων ενώ η αστυνομία στεκόταν άπραγη δίπλα ή επευφημούσε τον όχλο». Για την πλήρη αναφορά του Αμερικανού εκπροσώπου βλ. Helsinki Human Rights Watch, Μάρτιος 1992:7.

4) Ειρήνη Σαρίογλου, Πόλη 1955 Η τελευταία άλωση, Ο Ελληνικός της Κωνσταντινούπολης από την Επανάσταση των Νεότουρκων έως το 1955.

5) Ραϋμόνδος Αλβανός, Πόλη 1955 Η τελευταία άλωση, Τα Σεπτεμβριανά: Ο Τουρκικός Εθνικιστικός Παροξυσμός Εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, σ. 70