25η Μαρτίου 1821 - 25η Μαρτίου 2020: Η Εθνεγερσία συνεχίζεται!

Στην σημερινή εποχή, τα επετειακά αφιερώματα σε μεγάλα ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος προκαλούν σε αρκετούς μια μελαγχολία, καθώς συγκρίνουν την τότε Αγωνιστικότητα με την σημερινή νωθρότητα. Από την άλλη, οι Χρυσαυγίτες, που σέβονται τον εαυτό τους, έχουν Ιερό Χρέος να μετράνε τα λόγια τους. Όχι μόνον επειδή τα μεγάλα γεγονότα επιβάλλουν να στέκεσαι με σεβασμό και όχι με αλαζονεία απέναντί τους, αλλά και επειδή στις θλιβερές ημέρες μας περισσεύει η αφηγηματική φλυαρία από εκείνους, που δεν έχουν μεν καμία σχέση ούτε με τον Εθνικισμό, ούτε με την Επανάσταση, αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να πουλάνε «πατριωτισμό» του αισχίστου είδους, προκειμένου να συντηρήσουν τα ξοφλημένα πολιτικά μαγαζάκια τους.

25 Μαρτίου 1821. Πόσα δεν ειπώθηκαν και γράφτηκαν όλες αυτές τις ημέρες για την μεγαλύτερη και ενδοξότερη στιγμή της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, τόσο από τους κρατικούς φορείς που αναμασούν με παγερή αδιαφορία και βαρεμάρα το νηπιακού επιπέδου χιλιοειπωμένα λογύδρια, μέχρι μερικούς «προχωρημένους» εξωμότες, που παριστάνουν τους «πατριώτες», αλλά στην ουσία εξευτελίζουν κάθε ίχνος Εθνικού Φιλοτίμου και προσωπικής αξιοπρέπειας με τις «φιλολογικές» -τύπου μνημοσύνου- φανφάρες τους και την εξάντληση των όποιων «εθνικών» τους αποθεμάτων με -εκ τους ασφαλούς- λεονταρισμούς μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός γραφείου, παρέα με δειλούς, γραφικούς και απόμαχους μιας κενής ζωής, οι οποίοι δεν ξέρουν πως «να σκοτώσουν» την ώρα τους; Κάτι θλιβεροί τύποι, που όχι μόνον δειλιάζουν να πολεμήσουν, έστω και ελάχιστα, το σύστημα, απέχοντας από την οποιαδήποτε ουσιαστική πολιτική πράξη, αλλά συκοφαντούν ασύστολα και όσους -αγνοώντας το κατεστημένο- πολεμούν τον σύγχρονο έμμεσο κατακτητή και τους ντόπιους ελληνόφωνους συνεργάτες του.

Αυτοί οι κάπηλοι του Εθνικού Φρονήματος, όλες αυτές τις ημέρες, έγραψαν και εκστόμισαν ύμνους και αφιερώματα για ένα κοσμοϊστορικό γεγονός, με το οποίο δεν έχουν την παραμικρή σχέση. Τι να πει κανείς; «Εκεί που κρεμούσαν οι Καπεταναίοι τα άρματα, κρεμάνε οι γύφτοι τα νταούλια»… Δεν έχει, λοιπόν, ανάγκη από παχιά, ανούσια λόγια η Εθνεγερσία του 1821. Είναι λάθος να την αντιμετωπίζουμε σαν μια απλή ιστορική μνήμη, γιατί έτσι ευνουχίζουμε το ουσιαστικό της περιεχόμενο και αναδεικνύουμε τα επιφανειακά της στοιχεία. Αγωνιζόμαστε για να ανατείλει εκείνη η εποχή, όπου μακριά από ηττοπάθεια, μιζέρια και υποκρισία, θα υπάρξει ένα Αληθινό Εθνικό Κράτος, το οποίο θα Τιμά, όπως πραγματικά της αρμόζει, την ξεχωριστή μέσα στον Χρόνο επέτειο.

Σήμερα, όμως, είναι επιτακτική ανάγκη να παραμερίσουμε κάθε συναισθηματική αναφορά, που μπορεί να βγαίνει μέσα από τον έμφυτο και άδολο ρομαντισμό μας, και να εστιάσουμε την προσοχή μας στην ουσία, στο ότι δηλαδή η προσπάθεια των Αγωνιστών-Ηρώων του 1821 ουδέποτε ολοκληρώθηκε και πως ακόμη και σήμερα η Ελλάδα παραμένει μια Χώρα υπό κατοχή.

Μια κατοχή πολύ πιο δύσκολη, αφόρητη και δυσβάσταχτη, γιατί τώρα ο δυνάστης φοράει έναν αόρατο μανδύα, που κάνει την κυριαρχία του πολύ λιγότερο ορατή στους σημερινούς υπόδουλους. Στην εποχή του μνημονίου και της παγκοσμιοποίησης, στην εποχή της τοκογλυφικής-κεφαλαιοκρατικής δικτατορίας με τους νεοφιλελεύθερους κοσμοπολίτες της ΝΔ να κυβερνούν, στην εποχή των ανιστόρητων τηλεοπτικών σκουπιδιών και των βιβλίων που επιχειρούν να διαστρεβλώσουν την αληθινή φύση της Εθνεγερσίας, στην εποχή όπου το Εθνικό Φρόνημα ποινικοποιείται και οι πραγματικοί Πατριώτες φυλακίζονται από τους ασκούντες την εξουσία προδότες, το νόημα της 25ης Μαρτίου φαντάζει απόμακρο για την σημερινή νοοτροπία των ριψάσπιδων δειλών.

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι τα συσσωρευμένα Εθνικά και Κοινωνικά προβλήματα, η ανασφάλεια, η ενδοτικότητα και ο ωχαδερφισμός δεν αντιμετωπίζονται με στείρες χρονολογικές αναφορές και αναμάσημα του (όντως ενδόξου) παρελθόντος, αλλά με την συνεχή και αληθινή αγωνιστικότητα για μια Ελλάδα πραγματικά Ελεύθερη και Μεγάλη. Σαν το δροσερό νερό μιας πηγής που δεν στερεύει ποτέ και προσφέρει την Αθανασία, ας πιούμε κι Εμείς από αυτό για να ζήσουμε μέσα από τις πράξεις μας, αλλά και μετά από αυτές.

Και στην εφετινή επέτειο, λοιπόν, ας κρατήσουμε αυτά τα λίγα για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, για να μπορέσουμε να διαχωρίσουμε τον κάλπικο πατριωτισμό των κενών λόγων από τον Αληθινό Εθνικισμό των ενεργητικών και ευεργετικών πράξεων. Σαν έναν ελάχιστο φόρο Τιμής στην Μνήμη ΕΚΕΙΝΩΝ, οι οποίοι δεν λογάριασαν συνθήκες και συσχετισμό δυνάμεων, αλλά ορμώμενοι από το Φυλετικό Αρχέτυπο του Αιώνιου Έλληνα Μαχητή, πολέμησαν και δημιούργησαν την Εθνεγερσία αυτή. Συνάμα, σαν την μόνη ρεαλιστική πρόταση για να βγει, επιτέλους, αυτός ο Τόπος από την σκλαβιά, την μιζέρια, την απόγνωση.

Γι’ αυτό και η απάντησή μας στους άμεσους και έμμεσους προδότες της Ελλάδας, τους λιγόψυχους, τους κουρασμένους, τους αδιάφορους, πρέπει να είναι η ίδια μ’ αυτήν που ο Γέρος του Μωριά, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, έδωσε στους αντίστοιχους εξωμότες, λαπάδες και νενέκους της εποχής του: 

«ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ»!  

ΖΗΤΩ Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821!

Αυτά είναι τα 28 νέα Hotspot του “νέου πατριωτισμού”

 

Συνολικά 28 νέες δομές για λαθρομετανάστες συστήνονται στην ελληνική επικράτεια και όπως θα δείτε στην σχετική λίστα... ΟΛΟΙ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ!
Δημοσιεύθηκε Κοινή Απόφαση του Υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου, Νότη Μηταράκη, και του Υφυπουργού Οικονομικών, Θεόδωρου Σκυλακάκη, με την οποία συνιστάται η νομική οντότητα των 28 δομών της ηπειρωτικής χώρας, ώστε να περιέλθουν στον διοικητικό έλεγχο του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου και να ενταχθούν στο οργανόγραμμά του ως περιφερειακές υπηρεσίες υπό την διεύθυνση νέων Διοικητών. Σας παραθέτουμε τον πλήρη κατάλογο:
1. Δομή «ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ», στο στρατόπεδο «ΤΧΜ (ΜΧ) Γ. ΠΕΛΑΓΟΥ» του Δήμου Αλεξανδρείας της Περιφερειακής Ενότητας Ημαθίας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
2. Δομή «ΒΑΓΙΟΧΩΡΙΟΥ», στην Τοπική Κοινότητας Νυμφόπετρας του Δήμου Βόλβης της Περιφερειακής Ενότητας Θεσσαλονίκης της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
3. Δομή «ΛΟΥΤΡΑ ΒΑΓΙΟΧΩΡΙΟΥ», σε ξενοδοχεία του Δήμου Βόλβης της Περιφερειακής Ενότητας Θεσσαλονίκης της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
4. Δομή «ΒΕΡΟΙΑΣ», στο στρατόπεδο «ΑΡΜΑΤΟΛΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ» του Δήμου Βέροιας της Περιφερειακής Ενότητας Ημαθίας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
5. Δομή «ΒΟΛΟΥ», στις εγκαταστάσεις «ΜΟΖΑΣ» του Δήμου Βόλου της Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας της Περιφέρειας Θεσσαλίας.
6. Δομή «ΔΟΛΙΑΝΩΝ», στην Εθνική Οδό Καλπακίου-Συνόρων του Δήμου Πωγωνίου της Περιφερειακής Ενότητας Ιωαννίνων της Περιφέρειας Ηπείρου.
7. Δομή «ΔΡΑΜΑΣ», στην Αποθήκη Νο 3 της Βιομηχανικής Περιοχής του Δήμου Δράμας της Περιφερειακής Ενότητας Δράμας της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
8. Δομή «ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ», στη Σχολή Εμπορικού Ναυτικού του Δήμου Ελευσίνας της Περιφερειακής Ενότητας Δυτικής Αττικής της Περιφέρειας Αττικής.
9. Δομή «ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ», στην Τοπική Κοινότητα Θερμοπυλών του Δήμου Λαμιέων της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδος της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας.
10. Δομή «ΘΗΒΑΣ», στη θέση «ΚΛΩΣΤΗΡΙΟ ΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ» του Δήμου Θηβαίων της Περιφερειακής Ενότητας Βοιωτίας της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας.
11. Δομή «ΚΑΒΑΛΑΣ», στο στρατόπεδο «ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ» στη θέση «ΠΕΡΙΓΙΑΛΙ» του Δήμου Καβάλας της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
12. Δομή «ΚΑΤΣΙΚΑ», στην Δημοτική Κοινότητα Κατσικά του Δήμου Ιωαννιτών της Περιφερειακής Ενότητας Ιωαννίνων της Περιφέρειας Ηπείρου.
13. Δομή «ΚΑΤΩ ΜΗΛΙΑΣ», στην Τοπική Κοινότητα Μηλιάς του Δήμου Κατερίνης της Περιφερειακής Ενότητας Πιερίας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
14. Δομή «ΚΥΛΛΗΝΗΣ», στην Τοπική Κοινότητα Μυρσίνης του Δήμου Ανδραβίδας-Κυλλήνης της Περιφερειακής Ενότητας Ηλείας της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.
15. Δομή «ΛΑΓΚΑΔΙΚΙΩΝ», στο στρατόπεδο «ΒΟΓΙΑΤΖΟΓΛΟΥ» του Δήμου Λαγκαδά της Περιφερειακής Ενότητας Θεσσαλονίκης της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
16. Δομή «ΚΟΥΤΣΟΧΕΡΟΥ», στο στρατόπεδο «ΕΥΘΥΜΙΟΠΟΥΛΟΥ» του Δήμου Λαρισαίων της Περιφερειακής Ενότητας Λάρισας της Περιφέρειας Θεσσαλίας.
17. Δομή «ΛΑΥΡΙΟΥ», στη θέση «ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ» του Δήμου Λαυρεωτικής της Περιφερειακής Ενότητας Ανατολικής Αττικής της Περιφέρειας Αττικής.
18. Δομή «ΜΑΛΑΚΑΣΑΣ», στο στρατόπεδο «ΓΕΡΑΚΙΝΗ» του Δήμου Ωρωπού της Περιφερειακής Ενότητας Ανατολικής Αττικής της Περιφέρειας Αττικής.
19. Δομή «ΟΙΝΟΦΥΤΩΝ», στη θέση «ΠΑΛΑΙΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ» του Δήμου Τανάγρας της Περιφερειακής Ενότητας Βοιωτίας της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας.
20. Δομή «ΠΟΛΥΚΑΣΤΡΟΥ», στη θέση «ΝΕΑ ΚΑΒΑΛΑ» του Δήμου Παιονίας της Περιφερειακής Ενότητας Κιλκίς της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
21. Δομή «ΡΙΤΣΩΝΑΣ», στην Περιφερειακή Οδό Χαλκίδας-Θηβών του Δήμου Χαλκιδέων της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας.
22. Δομή «ΣΕΡΡΩΝ», στη θέση «ΠΡΩΗΝ ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ» του Δήμου Σερρών της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
23. Δομή «ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ», στη θέση «ΠΡΟΒΛΗΤΑ 4» του Δήμου Χαϊδαρίου της Περιφερειακής Ενότητας Δυτικού Τομέα Αθηνών της Περιφέρειας Αττικής.
24. Δομή «ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑΣ», στο στρατόπεδο «ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΑΚΗ» του Δήμου Ζηρού της Περιφερειακής Ενότητας Πρέβεζας της Περιφέρειας Ηπείρου.
25. Δομή «ΓΡΕΒΕΝΩΝ», σε ξενοδοχεία του Δήμου Γρεβενών της Περιφερειακής Ενότητας Γρεβενών της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας.
26. Δομή «ΠΥΡΓΟΥ», στη θέση «ΞΕΝΩΝΕΣ ΠΥΡΓΟΥ» του Δήμου Πύργου της Περιφερειακής Ενότητας Ηλείας της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.
27. Δομή «ΚΟΡΙΝΘΟΥ», στο στρατόπεδο «ΚΑΛΟΓΕΡΟΓΙΑΝΝΑΚΗ» του Δήμου Κορινθίων της Περιφερειακής Ενότητας Κορινθίας της Περιφέρειας Πελοποννήσου.
28. Δομή «ΣΙΝΤΙΚΗΣ», στη θέση «ΚΛΕΙΔΙ» του Δήμου Σιντικής της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
Αυτά είναι λοιπόν τα hotspot του "νέου πατριωτισμού" στην ηπειρωτική Ελλάδα. Ανοίξανε και... περιμένουν να φιλοξενήσουν δεκάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες! Όσοι περίμεναν "απελάσεις" από τους "εθνικόφρονες" της ΝΔ, μπορούν και να αρχίζουν να... αυτομαστιγώνονται και να γράψουν 1821 φορές "με εξαπάτησε ένας Μητσοτάκης"!

Ὁ Στρατηγός τῶν Στρατηγῶν

τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ τοῦ ΕΠΟΚ “Ὁ Στρατηγός τῶν Στρατηγῶν”

Ὁ Α/Ε.Δ. Στρατηγός Ὀδυσσεύς Ἀγγελῆς ἔχαιρε τεραστίας ἐκτιμήσεως καί σεβασμοῦ στούς κύκλους τοῦ ΝΑΤΟ. Ἐθεωρεῖτο μία “military genius” («στρατιωτική ἰδιοφυΐα»). Τόν ἀποκαλοῦσαν δέ: “General of Generals” («Ὁ Στρατηγός τῶν Στρατηγῶν»). Ἦταν -μαζί μέ τόν Ἀλ. Παπάγο- ὁ μόνος Στρατηγός 4 ἀστέρων στήν ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ. Ὅπως ἔγραφε ὁ Στρατηγός Ἀχ. Τάγαρης: «Ἐπί βασιλείας, τόν ἔπαιρναν (σ.σ. τόν βαθμό αὐτόν) μόνον οἱ πρίγκηπες, καί στρατάρχες γίνονταν μόνον Βασιλεῖς… Κατ’ ἐξαίρεση δόθηκε στόν Παπάγο κι ὁ βαθμός τοῦ στρατηγοῦ καί τοῦ στρατάρχου γιά τήν προσφορά του στόν Συμμοριτοπόλεμο, ἄν καί δεν προερχόταν ἀπό τήν Σχολή Εὐελπίδων. Ὁ Ἀγγελῆς ἦταν ὁ πρῶτος Ἀρχηγός τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, δηλ. Ἀρχιστράτηγος. (Ὁ Παπάγος ἦταν Ἀρχιστράτηγος ἀλλά μόνο τοῦ Στρατοῦ Ξηρᾶς)». (ἄρθρο 28 - 8 – 1989) Χαρακτηριστικά, ὁ δημοσιογράφος Βαγγέλης Παπαδόπουλος ἔγραφε: «Ὁ Στρατηγός Ἀγγελῆς ἀποδεικνύεται ἡ πιό ἰσχυρή φυσιογνωμία καί διακρίνεται διεθνῶς. Ἀπό τίς Ἡμερησίες Διαταγές του, ὁ νεοέλληνας διακρίνει μία ὁλοκληρωμένη προσωπικότητα μέ βαθειά μόρφωση. Οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις τῆς Ἑλλάδος ἐπιβραβεύονται σέ διεθνεῖς ἀσκήσεις καί προβάλλονται σάν ὑπόδειγμα». ( «Τό Πορτραῖτο ἑνός Ἡγέτη ἡ 5 Χρόνια Ἐπανάστασης» σελ. 15) Ἦταν ἡ πρώτη φορά πού ἐδίδετο τό Ἀνώτατο Παράσημο τῆς Συμμαχίας: «Τό Μετάλλιο τῆς Στρατιωτικῆς Ἀξίας». Ὁ Σπ. Μαρκεζίνης θά ἔγραφε ἀργότερα: «Διατηρῶ ἐκ τῆς προσωπικῆς μου συνεργασίας λαμπράν ἀνάμνησιν τῆς γενικῆς μορφώσεως, καταρτίσεως, ἀκεραιότητος καί λιτότητος τοῦ Στρατηγοῦ» («Αναμνήσεις 1972 - 1974» σελ. 115)

“Μαχηταί τῆς ἐλευθερίας”

Ὁ Στρατηγός Ὀδυσσεύς Ἀγγελής “καταδικάσθηκε” στήν παράνομη δίκη τῆς 21ης Ἀπριλίου σέ 20ετή κάθειρξι. Σύμφωνα μέ τόν Ποινικό Κώδικα (ἄρθρο 105 πάρ. 5), εἶχε τό δικαίωμα νά ἀποφυλακισθῆ μέ τήν συμπλήρωσι τοῦ ἠμίσεως τῆς ποινῆς του, ἐφ’ ὅσον εἶχε συμπληρώσει τό 70ο ἔτος τῆς ἡλικίας του. Τό 1985, ὁ Στρατηγός ἦταν ἤδη 73 ἐτῶν καί εἶχε συμπληρώσει τό ἥμισύ της εἱρκτῆς (10ετία). Ἐντούτοις, ἀρνήθηκε νά ὑπογράψη τήν τυπική αἴτησι πού ζητοῦσαν οἱ δεσμοφύλακές του γιά νά κινηθῆ ἡ διαδικασία ἀποφυλακίσεώς του. Τόν λόγο, τόν ἐξηγοῦσε στόν Στυλιανό Παττακό, στόν ὁποῖο εἶπε χαρακτηριστικά: «Ἐδῶ εἴμεθα ἐν ἐνεργείᾳ μαχηταί τῆς ἐλευθερίας. Δέν ἀναγνωρίζομεν τήν κατηγορίαν διά τήν ὁποίαν μας κατεδίκασαν. Περιφρονοῦμεν αὐτούς πού μᾶς κατηγοροῦν καί δέν καταδεχόμεθα οὔτε νά τούς πτύσωμεν». («Διαξιφισμοί» σελ 273) Ὅμως καί πρίν ἀπό τό 1985, τό Πλημμελειοδικεῖο Πειραιῶς εἶχε διατάξει τρεῖς φορές τήν αὐτεπάγγελτη διακοπῆ τῆς ποινῆς του, λόγω σοβαρῆς παθήσεως τῶν ὀφθαλμῶν του καί ἐλαττωματικῆς κυκλοφορίας τοῦ ἄνω ἀριστεροῦ μέρους τοῦ σώματος (σχετικῆς παραλύσεως). Ὁ Στρατηγός τίς ἀπέρριψε καί τίς τρεῖς! Χαρακτηριστική ὑπῆρξε ἡ δήλωσίς του τήν τρίτη φορά, πρός τό Τριμελές Πλημμελειοδικεῖο Πειραιῶς: «Κύριε Πρόεδρε, Εἶναι ἡ τρίτη φορά εἰς τό διάστημα τῶν τελευταίων 18 μηνῶν, πού προσάγομαι εἰς μία δίκην, ἡ ὁποία ἐνῶ ὑποτίθεται ὅτι ἀποβλέπει εἰς τό καλόν μου, γίνεται παρά τήν θέλησίν μου, δεδομένου ὅτι ἡ διαδικασία διά τήν προσωρινήν διακοπήν τῆς ποινῆς πρός ἀποτροπήν ἀνηκέστου βλάβης τῆς ὑγείας μου, ἐκινήθη αὐτεπαγγέλτως, κατόπιν αἰτήσεως τοῦ κ. Εἰσαγγελέως. Εἰς τά δυό προηγουμένας δίκας ἐξήγησα τούς λόγους διά τούς ὁποίους δέν ἀποδέχομαι τό μέτρον αὐτό. Διότι τό μέτρον αὐτό -του νά διακόπτεται δηλαδή, προσωρινῶς καί δι’ ὠρισμένον χρόνον, ἡ ἔκτισις τῆς ποινῆς ὅταν ὑπάρχει κίνδυνος νά πάθη ἡ ὑγεία βλάβην ἀνίατον- εἶναι ἐν μέτρον εὐσπλαχνίας καί οἴκτου, προβλεπόμενον διά τούς καταδίκους ἐγκληματίας. Ἐγώ ὅμως, ὄχι μόνον δέν διέπραξα κανέν ἔγκλημα, ἀλλ’ ἀπεναντίας εἶμαι θύμα ἀδικίας καί παρανομίας διαπραχθείσης εἰς βάρος μου -καί φυσικά καί τῶν ἄλλων συνεγκλείστων συναδέλφων μου τῆς ἰδῖας κατηγορίας- βάσει ἑνός ψηφίσματος, τό ὁποῖον κατά γενικήν ὁμολογίαν, παρεβίασε τᾶς πλέον στοιχειώδεις ἀρχάς τῆς δικαιοσύνης. Ὑπό τᾶς συνθήκας αὐτᾶς, θεωρῶ ἀναξιοπρεπές, ὄχι μόνον νά ζητήσω οἶκτον, ἀλλά καί νά τόν ἀποδεχθῶ προσφερόμενον! Διότι μία τοιαύτη ἐνέργειά μου, θά ἐσήμαινεν ὅτι ἀναγνωρίζω ὡς νόμιμον τόν ἐγκλεισμόν μου εἰς τᾶς φυλακάς καί ἐπί πλεόν, μέ τήν ἀποδοχήν τοῦ οἴκτου, ἀναγνωρίζω καί κάποιον στοιχεῖον γενναιοψυχίας εἰς τούς παρανομήσαντας εἰς βάρος μου, πράγμα τό ὁποῖον δέν προτίθεμαι κά κάνω! Ἡ ὑγεία βεβαίως, εἶναι ἀγαθόν πολυτιμότατον. Ὑπάρχουν ὅμως ὠρισμένα ἀγαθά τά ὁποῖα εἶναι πολυτιμώτερα ἀπό τήν ὑγείας, ἀκόμη δέ καί ἀπό τήν ζωήν. Καί ἕνα τέτοιο ἀγαθόν εἶναι ἡ ἀξιοπρέπεια! Γιά τούς λόγους αὐτούς, κύριε Πρόεδρε καί κύριοι δικασταί, ζητῶ τήν ἀπόρριψιν τῆς αὐτεπαγγέλτως καί παρά τήν θέλησίν μου, ὑποβληθείσης αἰτήσεως. Νομίζω ὅτι μπορῶ νά ζητήσω νά μοῦ ἀναγνωρισθῆ τό στοιχειῶδες δικαίωμα νά κρίνω ἐγώ τί εἶναι ἠθικῶς καλόν δι’ ἐμέ». Τό κείμενο τοῦ Ὄδ. Ἀγγελή εἶναι τόσο συγκλονιστικό πού δέν ἐπιδέχεται σχολίων καί ἑρμηνείας. Εἶναι ἕνα πραγματικό “ράπισμα” στά μοῦτρα τῶν “μεταπολιτευτικών” κρατούντων καί τῆς παράνομης κρατήσεως τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου καί τῶν συνεργατῶν του… Προχώρησε μάλιστα καί στήν ἱστορική ἐξαγγελία του: «Ἀπό τόν Κορυδαλλόν θά ἐξέλθω νεκρός ἤ κρατῶν τήν θύραν διά νά ἐξέλθη καί ὁ τελευταῖος τῶν ἐγκλείστων συναδέλφων μου»! Καί τήν ἐξαγγελία αὐτήν ἐπρόκειτο νά τήν τηρήση…

Ἡ αὐτοθυσία τοῦ Στρατηγοῦ

Στίς 22 Μαρτίου 1987, ὁ πρώην Ἀντιπρόεδρος τῆς Δημοκρατίας καί Ἀρχηγός Ἐνόπλων Δυνάμεων, Στρατηγός Ὀδυσσεύς Ἀγγελής βρέθηκε νεκρός. Εἶχε αὐτοαπαγχονισθῆ μέ τό καλώδιο τῆς ἠλεκτρικῆς θερμάστρας στήν ἰσόπεδη τουαλέττα τοῦ κελλιοῦ 48 τοῦ Κορυδαλλοῦ! Στό ἔργο τοῦ «Ὀδυσσεύς Μιλτ. Ἀγγελής: ὁ Στρατηγός τῶν Στρατηγῶν», σέλ. 19 - 33, ὁ Στυλιανός Παττακός περιγράφει μέ λεπτομέρειες πῶς βρῆκε τόν Στρατηγό ἐκείνη τήν ἡμέρα καί τί ἀκολούθησε… Τήν αἰτία τῆς ἐθελοθυσίας του, τήν εἶχε σχεδόν ἐξομολογηθῆ στόν Στ. Παττακό: «Τά σχέδιά του περιεστρέφοντο συνεχῶς γύρω ἀπό τήν ἀτομικήν αὐτοθυσίαν, πιστεύων ὅτι τοῦτο θά συνεκλόνιζε τούς κυβερνώντας καί θά τούς ἠνάγκαζε νά προβοῦν εἰς τήν ἀποφυλάκισίν μας». («Ὀδυσσεύς Μιλτ. Ἀγγελής: ὁ Στρατηγός τῶν Στρατηγῶν» σελ. 47) Ὁ Ἄγγελος Παπαθάνου γράφει: «Δυό - τρεῖς μῆνες πρίν, εἶχα ἀκούσει ἀπό τό στόμα τοῦ Στρατηγοῦ -σέ ἐπισκεπτήριο τοῦ Κορυδαλλοῦ- τήν φράσι “μόνον ἐγώ μπορῶ νά σᾶς βγάλω ἀπό ἐδῶ μέσα”…». («Συνταγματάρχης ἀντί Λοχία» σελ. 126). Τήν παραμονή τῆς αὐτοθυσίας του, ὁ Ἀγγελής καθόταν μέ τούς Στ. Παττακό καί Γ. Ζωϊτάκη. Ὁ Παττακός γράφει: «Ἐπλησίαζε ἡ ὥρα τοῦ κλειδώματος τῶν κελλιῶν, ὅταν ἡ σιωπή τοῦ ἀμνοῦ, ἡ γλώσσα τοῦ Ὀδυσσέως Ἀγγελῆ, μέ τήν γνωστήν μας ἤρεμη καί ἀποφασιστική προφορά του, συνεπέρανε: “Θά τελειώση τό θέμα μας καί σύντομα…”… Ἰδιαιτέρως ἡ σκέψις μου ἐκόλλησεν εἰς τήν φράσιν τοῦ Στρατηγοῦ μας… Καί φυσικά ὁ ἄνθρωπος εἶχε πάρει τήν φρικτήν ἀπόφασίν του…». («Ὀδυσσεύς Μιλτ. Ἀγγελής: ὁ Στρατηγός τῶν Στρατηγῶν» σελ. 43 – 44). Στίς 3/4/1988, ὁ Σπ. Ζουρνατζής θά ἔγραφε στόν “Ἑλληνικό Κόσμο”: «Τό ὕψος τῶν βουνῶν ὁρίζεται ἀπό τήν ὑψηλότερη κορυφή τους. Καί οἱ μεγάλοι ἄνδρες μετριοῦνται μέ τό ὕψος τῆς ἐξοχωτέρας πράξεώς τους. Ὁ Στρατηγός Ὀδυσσεύς Ἀγγελής ἀνέτρεψε τόν κανόνα. Ὁ θάνατός του ὑπερακόντισε ὅλες μαζί τίς πράξεις τῆς ἔξοχης ζωῆς του… Ὁ στρατηγός Ἀγγελής… θυσιάστηκε μόνος, χάριν τῆς ἀπελευθερώσεως τῶν συμπολεμιστῶν του. Τέτοιο παράδειγμα αὐτοθυσίας δέν ὑπάρχει οὔτε στήν ἀρχαία Ἱστορία μας!... Ἐδιάλεξε νά ἐξέλθει νεκρός στίς 22 Μαρτίου 1987. Ἡ στιγμή τῆς θυσίας ἦταν διπλά συμβολική. Διότι τόν περσινό Μάρτιο εἶχε κορυφωθεῖ ἡ δημόσια συγκίνηση γιά τούς ἐγκλείστους του Κορυδαλλοῦ, ὕστερα ἀπό τήν μεταστροφή τοῦ μηνυτοῦ τούς Ἀλεξ. Λυκουρέζου. Ἀλλά καί διότι τήν ἴδια ἐποχή εἶχε παράλληλα κορυφωθεῖ ὁ δημόσιος ἐξευτελισμός τῶν στρατηγῶν τοῦ φακέλου τῆς Κύπρου, πού ἐμφανίζονταν νά καταθέτουν στήν Ἐπιτροπή, γιά νά καρφώνει ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Μέ τό ἐγχείρημά του ὁ Στρατηγός Ὀδυσσέας Ἀγγελής ἔστειλε διπλό μήνυμα: Πρῶτον, στούς ἴδιους του Κρέοντες τῆς Πολιτείας, ὅτι ἦλθε ἡ ὥρα τῆς Καθάρσεως ἀπό τό ἄγος τοῦ Κορυδαλλοῦ. Στήν ἀρχαία τραγωδία, γιά νά ἐπέλθει ἡ Κάθαρση, προαπαιτεῖται ἡ θυσία τοῦ ἀθώου (της Ἀντιγόνης, τῆς Ἰφιγένειας κ.λπ.). Δεύτερον, μήνυμα στήν ὑγιά κοινή γνώμη τοῦ τόπου, πού αἰσχυνόταν γιά τό κατάντημα τῶν ἑλλήνων στρατηγῶν. (Ἐννοεῖ τούς Μπονάνο, Ἀραπάκη κ.λπ. ποῦ κατηγοροῦσαν ὁ ἕνας τόν ἄλλο στήν Ἐξεταστική Ἐπιτροπή τῆς Βουλῆς...) Ὄχι, δέν πέθανε ἡ τιμή τοῦ Ἕλληνος Στρατηγοῦ. Ὁ Ὄδ. Ἀγγελής, ἀφοῦ ἐπί 40 χρόνια ἔδειξε μέ τό παράδειγμά του πώς πρέπει νά ζεῖ ὁ Ἀξιωματικός, τώρα ἔδειχνε καί πάλι μέ τό παράδειγμά του, πώς πρέπει νά πεθαίνει, γιά νά ἐξυψώσει τήν τιμή τῶν συναδέλφων του…». Ἡ κηδεία ἔγινε στήν Στενή Εὐβοίας καί μία ἑβδομάδα μετά ἔτελεσθη Μνημόσυνο στήν Μητρόπολι. Πορεία 10.000 ἀτόμων κατέκλυσε τήν Πλατεία Συντάγματος μέ κατάθεσι στεφάνου στόν Ἄγνωστο Στρατιώτη καί Ψήφισμα διαμαρτυρίας στήν Βουλή!

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΓΓΕΛΗΣ. Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ. ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ “ΧΡΥΣΗΣ ΕΠΤΑΕΤΙΑΣ” ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ. ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ ΣΤΟ ΚΕΛΙ ΤΟΥ

ΑΝΤΡΑΣ ΑΠΡΙΛΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΣ !

Γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1912 στη Δροσιά Ευβοίας. Είχε άλλα 9 αδέλφια και ο πατέρας του Μιλτιάδης ήταν σιδεράς. Παρά τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα, τελείωσε το 1930 το Γυμνάσιο Χαλκίδας αριστεύοντας και ο Δήμος Χαλκίδας τον βράβευσε με χρηματικό βραβείο 2.000 δραχμών.

Την ίδια χρονιά, χωρίς να κάνει κάποιο φροντιστήριο, πέρασε 2ος μεταξύ 887 υποψηφίων, στη Σχολή Ευελπίδων απ΄ όπου αποφοίτησε πρώτος το 1934 ως Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού.

Μετά την εκπαίδευσή του στη Σχολή Πυροβολικού τοποθετήθηκε στο Α΄ Σύνταγμα Πυροβολικού.
Από τη θέση αυτή πήρε μέρος στη καταστολή του Βενιζελικού πραξικοπήματος της 1ης Μαρτίου 1935. Έλαβε μέρος ως Λοχαγός στον Πόλεμο της Πίνδου εναντίον των Ιταλών, ενώ μετείχε και στις μάχες των οχυρών μετά την εισβολή των Γερμανών.

Για τη δράση και τον ηρωισμό που επέδειξε, τιμήθηκε δυο φορές με Αριστείο Ανδρείας με Πολεμικό Σταυρό και με Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων, κάτι πολύ σπάνιο για Αξιωματικό του Πυροβολικού.
Με την έναρξη της Κατοχής, οργανώθηκε στην αντιστασιακή οργάνωση «ΙΕΡΑΡΧΙΑ» που είχε ως αρχηγό, τον Στρατηγό Παπάγο.
Την Άνοιξη του 1942 επιβιβάστηκε από τη νότια Εύβοια σε ένα σαπιοκάραβο με προορισμό τις ακτές της Τουρκίας, αλλά συνελήφθη εν πλω από τους Γερμανούς και φυλακίστηκε.
Μεταφερόμενος στη Λάρισα απέδρασε και διωκόμενος κατόρθωσε να φτάσει στον Τσεσμέ της Τουρκίας.

Μετά από μεγάλη γραφειοκρατική ταλαιπωρία από πλευράς των Τούρκων, επιτέλους πήγε στην Αίγυπτο και κατατάχθηκε στις εκεί Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Εξ αιτίας των πολιτικών διαφορών και παθών που διέκριναν τους ένστολους Έλληνες στην Αίγυπτο, φυλακίστηκε από αριστερούς σε στρατόπεδο με συρματοπλέγματα, με τη κατηγορία ότι ήταν «φασίστας».

Τελικά απελευθερώθηκε και έλαβε μέρος στη μάχη του Ελ Αλαμέιν ενώ επανήλθε στη Πατρίδα στις 12 Οκτωβρίου 1944.

Έλαβε μέρος στα «Δεκεμβριανά» και στον Συμμοριτοπόλεμο, υπηρετώντας στον Ελληνικό στρατό.
Από κει και πέρα υπηρέτησε σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, πάντα προαγόμενος κατ΄ εκλογή ενώ αποφοίτησε από όλα τα προβλεπόμενα σχολεία πρώτος, αριστεύοντας. Στις 21 Απριλίου 1967, υπηρετούσε ως υπαρχηγός του ΓΕΕΘΑ και πληροφορήθηκε το πρωί της ίδιας ημέρας (07:00) μεταβαίνοντας στο Γ.Ε.Σ. το πραξικόπημα που είχε σημειωθεί μερικές ώρες πριν από τη «χούντα των συνταγματαρχών».

Αμέσως συνεργάστηκε με τους κινηματίες αναλαμβάνοντας την αρχηγία του Γενικού Επιτελείου Στρατού και κάνοντας χρήση του νέου αξιώματος έδωσε εντολή στο Γ’ Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη να εφαρμόσει το σχέδιο «Προμηθεύς» σε όλη τη χώρα, δίνοντας απόλυτη εξουσία στην Χούντα των Συνταγματαρχών.
Αργότερα υπήρξε αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων και αντιπρόεδρος του χουντικού καθεστώτος, έως την ανατροπή του από τον Ταξίαρχο Ιωαννίδη.
Μετά τη Μεταπολίτευση προφυλακίστηκε στις φυλακές Κορυδαλλού το Μάρτιο του 1975.
Καταδικάστηκε σε είκοσι χρόνια φυλάκισης το 1975 με τη κατηγορία ότι συμμετείχε στο Στρατιωτικό πραξικόπημα, τη στιγμή που εκδηλώθηκε.

Η φυλάκιση του Στρατηγού Αγγελή κατά πολλούς ήταν άδικη, διότι δεν αποδείχθηκε ποτέ ότι μετείχε από τις πρώτες στιγμές στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου (γι αυτό καταδικάστηκαν και οι υπόλοιποι ), ενώ έπρεπε να είχε αποφυλακιστεί το 1985 διότι ήταν άνω των 70 ετών και είχε εκτίσει το μισό της ποινής του. Επίσης μπορούσε να αποφυλακιστεί το 1981 για λόγους υγείας, αλλά ποτέ δεν υπέγραψε τα σχετικά έγγραφα, με τη δικαιολογία ότι θα βγει από τη φυλακή , όταν έβγαινε και ο τελευταίος συγκρατούμενός του. Βρέθηκε απαγχονισμένος (αυτοκτόνησε)στο κελί του στις 22 Μαρτίου 1987.

Το μεγαλύτερο μέρος του μισθού που έπαιρνε ως στρατιωτικός τον έδινε σε διάφορες εκκλησίες για φιλανθρωπικούς σκοπούς, ενώ ένα σεβαστό ποσό το χρησιμοποιούσε για την αγορά τσιγάρων γιατί κάπνιζε αρειμανίως. .

Ήταν σύμφωνα με τα λεγόμενα των συναδέλφων του, ίσως ο πιο μορφωμένος Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού.

Η περιουσία του ήταν ένα διαμέρισμα δυο δωματίων στην Αθήνα, το οποίο το είχε καταχωρήσει στη μοναδική ανιψιά του, την οποία συντηρούσε αυτός. 

Δεν ήταν παντρεμένος ενώ τάφηκε σε ένα πολύ λιτό τάφο στη γενέτειρά του.