Saturday

Στόν Γράμμο καί στό Βίτσι, νίκησε ἡ Ἐλλάδα


 
 
 
Μετά τή νομιμοποίηση το Κομμουνιστικο Κόμματος στήν λλάδα τό 1974 καί τή συμπλήρωση τς τριακονταετος παραγραφς λων τν γλημάτων πού διαπράχθηκαν στά χρόνια του πολέμου, φτασε πλημμυρίδα πό ξόριστουςλληνες κομμουνιστές, πού ρχισαν νά προπαγανδίζουν τή δική τους κδοχή γιά τόν πόλεμο, νδείχνοντας τούς κομμουνιστές καπετάνιους το ντάρτικου σέ λαϊκούς ρωες. ταν γκαταστάθηκα στήν λλάδα, βλεπα μπροστά μου καθημερινά τήν πιτυχία το κόμματος στήν κατάκτηση τς συμπάθειας τν λλήνων πού εχαν γεννηθε μετά τόν πόλεμο. Φοιτητές μέ νεανικά πρόσωπά μου χτυποσαν τήν πόρτα κάθε Σαββατοκύριακο, γιά νά μο δώσουν προπαγανδιστικά φυλλάδια καί νά μέ προσκαλέσουν στά τελεύτητα φεστιβάλ τς κομμουνιστικς νεολαίας. ν τούς ρωτοσες γιά τό παιδομάζωμα, τίς κτελέσεις πολιτν καί τίς θηριωδίες τν νταρτν, χαμογελοσαν καί κουνοσαν τό κεφάλι μπρός στήν μάθειά μου: τέτοια πράματα δέν εχαν συμβε ποτέ, μο ξηγοσαν πομονετικά.
 ταν ναμφισβήτητη  πιτυχία τν κομμουνιστν, εχαν καταστήσει θρυλικούς τους...
 ντάρτες στά μάτια τς σημερινς λληνικς νεολαίας καί ξανάγραφαν τήν στορία το πολέμου, κόμη καί στό μυαλό παιδιν πού γεννήθηκαν πό συχωριανούς μου. Κάποτε, σέ μία νομαστική γιορτή λο Λιτες, κουσα να φίλο περίπου στήν λικία μου νά συζητάει μέ τόν νηψιό του, φοιτητ στό πανεπιστήμιο, εκοσι δύο χρονν.  θεος λεγε στό παλικάρι: «Δέ διαλύσανε τήν οκογένειά μας, δέν πήρανε τή γιαγιά σου, τή μάνα σου καί μένα πό τό χωριό μας καί μς κλείσανε ξι χρόνια σέ στρατόπεδα στήν Ογγαρία;»
 «Τό καναν γιά νθρωπιστικούς λόγους», πάντησε ψύχραιμα  νέος, «γιά νά σς σώσουν πό τίς φασιστικές βόμβες».
 «Καί ο χιλιάδες πολίτες πο κτελέσανε στά νταρτοκρατούμενα χωριά; Κι ατό ταν νθρωπιστικό;» πένενε  θεος ψώνοντας τή φωνή. «Ο πέντε πο σκοτώσανε στό Λιά;».
 Τά μάτια το παλικαριο σμίξανε. «Δέν θά τούς σκότωναν ν δέν πρχε λόγος», επε. «Θά εχαν πιθανόν πολύ μεγάλο λόγο».
 Γιά νά σβήσουν ατές τίς θηριωδίες πό τή συνείδηση τν λλήνων, ο κομμουνιστές, εθύς μόλις νομιμοποιήθηκαν, ξαπέλυσαν μία ερύτατη κστρατεία νά σταματήσουν λα τά πίσημα μνημόσυνα γιά σους σκοτώθηκαν στόν μφύλιο πόλεμο, γιά τά θύματα, στά ποα ταν καί  μάνα μου.
 Πέτυχαν νά πείσουν τή νέα σοσιαλιστική κυβέρνηση πού  νέβηκε στήν ξουσία τό 1981, νά καταργήσει ατές τίς τελετές.
 (πό τό βιβλίο «λένη» το Νίκου Γκατζογιάννη)
 
 
 
 
ΣΧΟΛΙΟ: κόμη καί σήμερα τήν δια τακτική ξακολουθον νά χουν ο νοσταλγοί το κομμουνισμο, ποντάροντας στή λήθη καί μάθεια τς νεολαίας.
  πολιτεία δέν δίνει τό "παρών" στά μνημόσυνα τν πεσόντων το πολέμου συνεχίζοντας νά περιφρονε τά παλικάρια πού πεσαν «πέρ πατρίδος».
Η Μητρόπολις Δρϋινουπόλεως, Πωγωνιανής καί Κονίτσης, συνεχίζει κάθε χρόνο νά τιμ τούς πεσόντες το Γράμμου. τσι καί φέτος  πραγματοποιηθηκε τό καθιερωμένο μνημόσυνο στό χωριό Βούρμπιανη πό τόν Μητροπολίτη Κονίτσης νδρέα πού  τό πισφραγίσε μέ τήν πύρινη μιλία του.

No comments:

Post a Comment